Direct naar artikelinhoud
Design

"In New York vind je de ultieme clash van designtalent"

Design Pavillion.Beeld bart Michiels

De New Yorkse megahappening NYCxDESIGN trok deze week schaamteloos de definitie van design open en zorgde voor heerlijke kruisbestuivingen. Onze vrouw was ter plaatse en serveert u de hoogtepunten, in het kielzog van de Antwerpse designstudio Pinkeye.

Heeft New York City dan óók een Design Week?” Het is een vraag die ik de afgelopen weken vaak te horen kreeg, zelfs van de meest fervente designliefhebbers uit mijn omgeving. Ondanks de zesde editie van NYCxDESIGN, die afgelopen woensdag de deuren sloot, is het niet zo heel verwonderlijk dat het Amerikaanse designfestijn nog relatief onbekend is aan onze kant van de plas. Met beurzen in Eindhoven, Parijs, Keulen en Scandinavië en de Salone del Mobile in Milaan als absoluut hoogtepunt zijn we in Europa rotverwend. Maar het valt niet te ontkennen dat er ook in de VS gepassioneerd gebouwd wordt aan een bruisende designscene. Er studeren jaarlijks een hoop toptalenten af, maar ook de oude rotten in het vak tonen hier maar al te graag hun paradepaardjes.

“Het is interessant om hen te zien samenkomen. In New York heb je tientallen andere nationaliteiten, wat tot andere opportuniteiten en creatieve samenwerkingen leidt. Hier vindt de ultieme clash van designtalent plaats”, vertelt Ruud Belmans, creatief directeur van de Antwerpse designstudio Pinkeye, wanneer hij ons op sleeptouw neemt door de wildernis van meer dan 400 tentoonstellingen, installaties, studio’s en lezingen van designers van over de hele wereld. Een twaalfdaagse trip – we wish – liet onze bankrekening en agenda helaas niet toe, maar met vier dagen, een strakke planning en een brakke paraplu die ons meer kostte dan een gemiddeld avondmaal konden we toch een béétje proeven van wat NYCxDESIGN te bieden had.

Zuilen met ziel

Startpunt is Greenpoint, een wijkje in het noorden van Brooklyn. Een buurt die de laatste jaren is uitgegroeid tot een broeinest van creatieve geesten. Dat hadden ze ook bij automerk Mini in het snuitje. Om op zoek te gaan naar de toekomst van het autodesign en naar slimme oplossingen die het stadsleven kunnen verbeteren, werd een oud pakhuis tot creatieve hub A/D/O getransformeerd. Hier is niet alleen ruimte voor start-ups om hun bedrijf te ontplooien, er wordt er ook regelmatig designtalent tentoon­gesteld. Ter gelegenheid van de Design Week is het Londense collectief UVA (United Visual Artists) hier te gast. Het gezelschap is voornamelijk bekend om hun lichtspektakel voor de wereldtournee van Massive Attack of van hun recente samenwerking met Christopher Bailey voor zijn laatste show bij modemerk Burberry.

De Antwerpse ontwerper Ruud Belmans op wandel door de zuileninstallatie van UVA in Brooklyn.Beeld bart Michiels

Deze keer gooien ze hoge ogen met een installatie die speelt met reflectie en schaduw. “De verzameling zuilen en hun constante bewegingen kunnen gezien worden als een metafoor voor het stadsleven”, legt Maximo Recio, hoofddesigner van het achtkoppige team, uit. “Elke zuil werd anders geprogrammeerd, gebaseerd op de dagelijkse activiteiten in de stad. Zo zullen ze zich tijdens het spitsuur anders gedragen dan pakweg ’s morgens. De zuilen reflecteren ook de omgeving, de lucht en de zon. Het is heel interessant om te zien hoe mensen hierop reageren wanneer ze erdoor lopen.” Het schijnbaar simpele design is de verpakking van een niet te missen diepere boodschap. Met Spirit of the City willen de lichtkunstenaars van UVA het stadsleven in vraag stellen: zijn het onze activiteiten die bepalend zijn voor het stedelijk landschap of omgekeerd?

Het is de bedrieglijke eenvoud die de installatie zo geslaagd maakt, beaamt Belmans. “Met enkel de minimalistische vormgeving van de zuilen, de spiegels en de ritmiek creëren ze een passieve interactie met de bezoekers. Soms willen we het te ver gaan zoeken in de uitvoering van een idee of ontwerp. Zij zijn bij de kern gebleven en ­hebben de essentie uitgepuurd zonder aan inhoud te verliezen.”

Monomateriaal

Van een totaal ander slag, maar ook geroemd om zijn pure ontwerpen, is de Britse architect David Chipperfield. Een appartement van zijn hand in de 37 etages hoge woontoren aan Bryant Park wordt voor de gelegenheid van de Design Week opengesteld voor het publiek. Het werd ingericht door het piepjonge meubelplatform Radnor, dat het werk van verschillende designers samenbrengt. 

Het Chipperfield-appartement in de woontoren aan Bryant Park, voor de Design Week ingericht door het meubelplatform Radnor.Beeld bart Michiels

Ook de überchique winkels van Valentino en Brioni aan Upper East Side zijn van Chipperfield. Waar je overigens gerust kunt binnenspringen als gewone sterveling: zelfs met afgetrapte sneakers en een coupe die de strijd met de luchtvochtigheid hopeloos verloor, word ik vriendelijk onthaald. “Het interieur met massieve pilaren uit natuursteen en de terrazzo die van vloer tot plafond en trap is doorgetrokken, creëert de perfecte stijlvolle omkadering voor deze zorgvuldig gecureerde kledingcollecties”, vertelt Belmans. “Het gebruik van een monomateriaal is een trend die we meer en meer zien en die door Chipperfield op gang is getrokken. Eén en dezelfde kleur laten overheersen in huis was al populair, waarom dan niet je volledige keuken in hetzelfde materiaal uit­voeren?”

Valentino-winkel in de Upper East Side, ingericht door David Chipperfield. Monomateriaal rules: hier alles in grijze terrazzo.Beeld bart Michiels

Geitenhaar

Het spelen met materialen staat bij veel ­ontwerpers tijdens de Design Week centraal. Onze laatste stop is de expo Field Studies van het onlinedesignmagazine Sight Unseen. Zij brachten dertien meubelontwerpers en interieurdesigners samen met creatievelingen uit andere sectoren: van film tot fashion. De grenzen van hun disciplines vervagen en vloeien in elkaar over. Zo is er de bloempot uit kool van de Zuid-Amerikaanse ­interieur- en meubelontwerper Fernando Mastrangelo in samenwerking met acteur Boyd Holbrook. Of een poef uit oranje geitenhaar van de Amerikaanse Kelly Wearstler en modeblogster Aimee Song.

'Multidisciplinaire creaties dwingen designers om verder na te denken dan hun neus lang is'
Ruud BelmansDesignstudio Pinkeye

Belmans: “Multidisciplinaire creaties dwingen designers om verder na te denken dan hun neus lang is. Ook met Pinkeye streven we dit na. We experimenteren met materialen en productietechnieken, zoals de kaarsenhouders van designstudio The Principals samen met zangeres Angel Olsen, ge-3D-print op de maat van de muziek.” Alleen bedenk je zoiets niet.

Meer lezen? Deze ontwerpers staken er met kop en staart bovenuit.