“Eind vorig jaar organiseerde ik op Twitter een poll”, zegt weerman Frank Deboosere. “57% van de deelnemers droomde van een witte kerst, 43% hield het bij een groene.”

Nochtans is de kans op een witte kerst in ons land klein. In de 130 jaar dat het KMI weerdata bijhoudt, was het nog maar elf keer prijs. “Voor een goed begrip: wij spreken van een witte kerst wanneer er in Ukkel op 25 december om 8u ’s ochtends een gesloten sneeuwtapijt ligt van minstens een centimeter”, zegt de weerman. Wie zijn kansen op een witte kerst in België wil optimaliseren, huurt het best een huisje in de buurt van Botrange. Daar lag de laatste vijftig jaar liefst achttien keer een sneeuwtapijt met kerst. De absolute topjaren: 2010 (liefst 69 cm sneeuw), 2001 (49 cm) en 1981 (55 cm).

Dat we, ondanks de weinig hoopgevende statistieken, elk jaar toch weer van een witte kerst dromen, hebben we volgens literatuurhistorici te danken aan Charles Dickens. Die publiceerde in december 1843 A Christmas Carol, na de bijbel het meest gelezen kerstverhaal ter wereld. Dat verhaal speelt zich af in het besneeuwde Engeland van die tijd. Tijdens zijn eerste negen levensjaren beleefde Dickens zes keer een witte kerst. Die herinnering verwerkte hij in zijn boek, luidt het. Een eeuw later verfilmde Hollywood het verhaal met Bing ­Crosby en Fred Astaire in de hoofdrollen. En met de oorwurm Dreaming of a White Christmas als soundtrack, de meest verkochte kerstplaat aller tijden. En zo komt het dat we elk jaar weer dromen van een witte kerst. Tegen beter weten in.