Britten zitten allemaal in de Westhoek

Uiteraard zijn er Britten in Gent, maar niet het legioen dat de voorbije jaren naar ‘t Kuipke afzakte. Dat Marc Cavendish en Bradley Wiggins er niet zijn, kan de reden zijn. Vraag is of de Britten weet hadden van de onlineverkoop welke meteen begon de dag na het einde van de vorige editie. Lieten ze zich dribbelen en waren ze laat? Het zou kunnen. We misten tot nu toe de kleurrijke Schotten, die jaar na jaar een andere en nog meer kleurrijke outfit aantrokken. Maken ze dit weekend hun opwachting?

Arendsoog Johan Van Hulle

Een puntenkoers volgen, blijft een moeilijke zaak. Aan het eind van de puntenkoers voor vrouwen spatte het peloton helemaal uiteen. Annelies Dom maakte zich los uit de kop van het peloton en sloot bij enkele geloste renners aan. In de slotronde, Jolien D’hoore had de buit dan al binnen, maakte ook Trine Schmidt zich los van de groep D’hoore. Schmidt kreeg ten onrechte de tien punten welke voor Dom moesten voorbehouden worden. Johan Van Hulle, een pisteveteraan van vele oorlogen, had het gezien en trok naar het UCI-panel. Gerechtigheid geschiedde. Dom eindigde zesde voor de Italiaanse topper Elisa Balsamo en niet omgekeerd. Met dank aan een pistekenner met ervaring.

Waar zijn de studenten gebleven?

Gent is een studentenstad, laat daar geen twijfel over bestaan. Wanneer we ‘s nachts ‘t Kuipke verlaten en de binnenstad induiken, zie je ze overal opduiken, al of niet met de fiets. De weg naar ‘t Kuipke vinden ze steeds moeilijker. Waarom? Er is een cultuursverandering aan de gang in ‘t Kuipke. Het zo geroemde Gentse kennerspubliek, dat gul was met open doekjes, zwijgt. De studentengezangen ook. Waarom? ‘t Kuipke wordt niet enkel en alleen meer gevuld met pistefans, maar vooral met mensen die kiezen voor leute en plezier. Opvallend: tijdens een ploegkoers komt het enthousiasme van de tribunes, niet van het middenplein waar men danst en springt, maar men nauwelijks oog heeft voor het harde labeur op het ovaal.

Kicken op baanrecords

Moreno De Pauw en Kenny De Ketele lieten tot nu toe een foutloos parcours optekenen in de chronoritten. “Dat kost energie, niet normaal”, zegt De Ketele. “Opgezweept door de massa, die dan wel met man en macht achter de blauwe tornado’s van Baloise gaat staat, wil je steeds meer. Vraag is of rap ooit nog rapper kan. Er zijn grenzen. In deze zesdaagse zijn de omstandigheden ideaal. Nu moest het gebeuren.” “Na de chronorit over de 500m staan mijn benen op springen”, vult De Pauw aan. “Donderdagnacht brak de korte jacht ons zuur op. Toen de Fransen en de Nederlanders bombardeerden waren onze bommen opgebruikt. Veel averij liepen we niet op.”

Warm en koud blazen

Dinsdag was het best lang frisjes in de kuip waar ook een koud windje verveelde. Dag na dag wordt het warmer in ‘t Kuipke. Het heeft voordelen. Zeker voor de renners, die op een warme piste snellere tijden rijden. We willen niet het risico lopen op een klacht wegens grensoverschrijdend gedrag, maar het moet ons van het hart: schaars geklede madammen, al of niet op hoge hakken met ontblote schouders, prikkelen. Zeker na een nachtje pintelieren. Dicht op elkaar geplakt op het middenplein kom je soms wel iets tegen... kan het dat een pint plots een andere vorm aanneemt.

Waar is Iljo?

Vrijdag hoorden we voor het eerst de alombekende Iljooooooooo, Iljooooooooo, kort maar krachtig. Keisse tjolt van hot naar her. “Nie neute, nie pleuje”, steekt Iljo de pink in de lucht. Keisse wordt soms drukker gesolliciteerd dan de renners op het ovaal. “Voor mij is het gemakkelijker als Iljo meerijdt... nu moest hij altijd van pier naar pol”, zegt zijn vrouw An-Sophie. Iljo geniet, of toch niet? In “zijn” Kuipke wil Keisse liever zelf de massa bespelen. Niet van aan de zijkant... het ovaal zal altijd zijn biotoop blijven ook al is de weg een steeds grotere prioriteit.