© BELGA
Bijltjesdag voor Theo Francken
In de Wetstraat wordt met grote intensiteit in de kristallen bol gekeken. Iets meer dan vier maanden zijn er nog voor de ultieme scheidsrechter, de kiezer, zijn oordeel velt. In het visaschandaal ziet het er vandaag beroerd uit voor voormalig staatssecretaris Theo Francken. De N-VA als partij loopt voorlopig vooral indirecte schade op. Maar schandalen in de politiek kunnen als steekvlammen opschieten en wat later alweer worden bijgezet in de archieven.
In het parlementaire halfrond werd gisteren duidelijk dat zo ongeveer alle andere partijen er alles aan zullen doen om het vuur brandend te houden. Bij de N-VA is er de vrees dat dit kan lukken, omdat er ook nog het gerechtelijk onderzoek is waarvan de timing en de uitkomst niet te controleren zijn.
“Het is bijltjesdag voor Theo Francken”, constateerde Jean-Marie Dedecker, de kersverse onafhankelijke lijstduwer op de N-VA-lijst in West-Vlaanderen en vriend van Francken. Versta: voor zijn tegenstanders is dit het moment van afrekening. De N-VA’ers in het parlement zaten er tijdens de aanvallen zwijgend bij, het motto indachtig dat je moet stilzitten als je geschoren wordt.
Of de steun voor Francken bij het brede publiek slinkt, is een heel andere vraag. Niemand twijfelt aan zijn goede trouw, maar ook N-VA’ers erkennen dat er een en ander aan te merken viel op zijn systeem voor het toekennen van humanitaire visa.
In elk geval hebben Francken en de N-VA nog vragen te beantwoorden: wanneer hoorde hij voor het eerst over mogelijke corruptie en hoe ging dat precies? Wie waren nog tussenpersonen en hoe gingen zij tewerk? Bezondigt een verkozen gemeenteraadslid dat voor visa zorgt (en in ruil daarvoor stemmen zou kunnen krijgen) zich niet aan een grove vorm van politiek cliëntelisme, met of zonder betalingen? Naar de N-VA toe wierpen parlementsleden Monica De Coninck (sp.a) en Hendrik Vuye (Vuye&Wouters) en ook vicepremier Kris Peeters (CD&V) de vraag op vanaf wanneer de partij hoorde van het onderzoek. De Coninck en Vuye speculeren zelfs dat de val van de regering hiervan een gevolg is: liever zo eindigen dan afstevenen op een haast onvermijdelijk ontslag van Francken. Harde aanwijzingen hiervoor ontbreken. Of heeft de plotse, zo verrassende kandidatuur van Bart De Wever voor de Vlaamse regering ermee te maken? Opnieuw: pure speculatie. Maar de N-VA is in de verdediging gedrongen. De vragen zullen nog even blijven komen. Het is uitkijken naar de antwoorden.
