Na de rittenkoers in Californië bracht de WorldTour de rensters woensdag naar het Baskenland voor een vierdaagse rittenkoers, de twaalfde wedstrijd op de WorldTour-kalender. De eerste vroege vluchter met een noemenswaardige voorsprong was de Poolse Anna Plichta van Trek-Segafredo. Ze fietste een bonus van 2 minuten bij elkaar, maar op de eerste klim van de dag, de Artebakarra, kreeg ze het moeilijk en werd ze bijgebeend door het peloton.

Op de tweede en meteen ook laatste klim van de dag, de Astoreka, waagden Elisa Longo Borghini en Amanda Spratt hun kans en reden ze een voorgift van een halve minuut bij elkaar op een kleiner peloton dat zich organiseerde om het tot een sprint te laten komen. Onder meer Boels-Dolmans, voor D’hoore en niet bij de koplopers, leverde hard werk.

De vluchters werden opgeraapt op twaalf kilometer, waarna Jelena Eric in de aanval trok, maar ook zij kon een sprint niet voorkomen, net zo min als Katia Ragusa. In die sprint werd Jolien D’hoore perfect door haar Boels Dolmans-team naar voren gebracht en sprintte ze naar de overwinning.

Het is voor D’hoore haar eerste zege van het jaar. Vorig jaar bracht Amanda Spratt de wedstrijd op haar naam, voor Annemiek Van Vleuten en Anna van der Breggen. Vanaf donderdag wordt er vooral geklommen in het Baskenland.

“We zijn hier maar met vijf in het Baskenland”, aldus D’hoore na afloop bij Sportpublic Tv op het winnaarspodium. “Niemand van het peloton wilde een sprint: wij waren het enige team dat er bij gebaat was en we hebben ervoor gewerkt. Ik ben blij dat ik hun hard werk heb kunnen belonen met een zege.”

Het is voor D’hoore haar eerste overwinning voor Boels-Dolmans. “In het begin van het seizoen kreeg ik af rekenen met die sleutelbeenbreuk en kon ik niet zo veel koersen als ik wilde en dus ook niet winnen. Het was tot nu toe nog geen al te best seizoen door die blessure, maar ik heb daarna hard gewerkt om terug te komen. De meeste meisjes namen een rustperiode na het voorjaar, ik ben blijven trainen en koers daarom nu al op een hoog niveau, ik voel ook dat ik nog fris ben. Ik wil nu vooral nog zoveel mogelijk koersen en winnen.”

“In de finale volgden een paar beklimmingen en aanvallen van een paar klimmers, maar het team pareerde telkens deze uitvallen. Dat was mooi om te zien en ze hadden ook nog eens een perfecte lead-out voor me in de benen. Deze zege smaakt heel zoet. Ik koers hier voor het eerst in deze wedstrijd en pak de zege. De komende dagen zijn voor de klimmers, ik ga proberen om mij te amuseren en de klimmetjes goed te doorstaan. Deze zege heb ik alvast beet.”