Direct naar artikelinhoud
Passie van devos

Je zou haast denken dat Elke Sleurs in Gent over een geheime peiling beschikt

Carl DevosBeeld Bob Van Mol

De politieke actualiteit volgens Carl Devos.

De Wetstraat sleept zich naar het jaareinde. In het parlement wacht een stapel wetgevend werk op een drafje. Treffender is de particratie en de derderangsrol van de Kamer niet te illustreren. Het politiek debat is al elders gevoerd. De volksvertegenwoordiging mag nog knopjes induwen en misschien een nummer opvoeren. Laat vertaalwerk van de Raad van State is deel van de verklaring, maar de vernederende vertraging is er ook omdat Michel I twee heronderhandelingen nodig had om het onderling wantrouwen onder controle te houden.

Het Zomerakkoord moet diep in de winter snel door het parlement gestampt worden, opdat het over enkele weken in uitvoering kan gaan. Voor het parlementair debat had 2017 dus iets langer mogen duren. Voor het politiek debat eindigt het te laat.

Zo kon trending Duffygate nog net door de deur. Het zoveelste bijtende incident in de zerpe strijd tussen N-VA en CD&V. Kris Peeters en Bart De Wever ruziën om een hond. Houdt Bart De Wever van honden? Neen, zegt Peeters. Ja,  zegt De Wever, maar hij is allergisch voor hun haar. Toch houdt hij niet van honden, houdt Peeters vol. Op de achtergrond: wie niet van die mensenvriend houdt, is wellicht ook niet zo’n vriendelijke mens.

Het niveau van het politiek debat is daarmee zo diep weggezakt dat geen speleoloog nog durft af te dalen om het terug te halen. Hoeveel kinderachtiger kan de discussie tussen twee klassepolitici worden? Waarom lanceert Kris Peeters zo’n aanval, uit wat dan nog uit een eerder vertrouwelijke sfeer komt? Het is nog lang tot 14 oktober 2018. Na de moddercatch tussen Samen en het stadsbestuur bedient ook de strijd tussen N-VA en CD&V zich van braakballen.

Hooligans

Ja, er staat veel op het spel. Er zijn duidelijke ideologische en stijlverschillen. Er is na de breuk van hun kartel in 2008 en het verraad tijdens de formatie van 2010 heel wat onverwerkt verleden. Hun regering is de voortzetting van de campagne met andere middelen. Kan allemaal best, maar moet daarom de standaard van het politiek debat tegen de grond?

Dat is helaas een ruimer fenomeen. Lees hoe aanhangers, beter hooligans, van politieke partijen zich op sociale media over andere partijen uitlaten. Meer vijanden dan tegenstrevers. Meer dan inhoudelijk meningsverschil, het is afkeer. Waarom zouden ze zich inhouden? Hun leiders doen het ook niet.

Homans' twitterstijl is onverzoenbaar met de waardigheid van het ministerieel ambt. Ook Theo Francken schuwt het straatgevecht niet, maar hij ziet sneller de grens en kan er tenminste stevig beleid naast zetten

Gentleman Geert Bourgeois (N-VA) moet ondertussen krampen hebben van alle vuisten die hij in de zakken moet maken bij het lezen van tweets van Liesbeth Homans. Haar twitterstijl is onverzoenbaar met de waardigheid van het ministerieel ambt. Ook Theo Francken schuwt het straatgevecht niet, maar hij ziet sneller de grens en kan er tenminste stevig beleid naast zetten.

Die offensieve stijl behoort tot het ‘anders zijn’ van N-VA. Hij is niet gespeeld en wellicht electoraal lucratief: het toont dat N-VA geen ‘trado’ is. Zoals N-VA het ook als enige aandurft om het energiepact te doorbreken. Dat ze daarbij alle wind moet pakken is geen nadeel. Integendeel. Er zijn er wel meer die vragen hebben over energiebevoorrading en -prijs zonder kernenergie. Hier en daar schiet de N-VA-kritiek wortel: misschien verdraagt het energiepact wat minder voluntarisme en wat meer berekening?

Afrekeningen

N-VA is wel een traditionele partij als het om interne afrekeningen gaat. Je zou haast denken dat Elke Sleurs in Gent over een geheime peiling beschikt, gefinancierd door enkele fortuinlijke Gentse stamboeknationalisten, die haar toelaat om Siegfried Bracke te vernederen. Over de Kamervoorzitter is veel te zeggen, zoals het vermoeden dat zijn voorkeurstemmen zullen dalen. Maar de man is niet zonder talent. Hem dumpen is bruut en heel riskant. Blijkbaar vindt Sleurs dat ze na Isabelle De Clercq en Peter Dedecker nu ook zonder Guido Meerschaut en Siegfried Bracke kan. De vier waren in 2012 goed voor ongeveer een vierde van de voorkeurstemmen op de N-VA-lijst. Er is ten andere ook niemand die gelooft dat Dedecker alleen opstapt om de redenen die hij zelf meegaf.

Misschien kan CD&V kiezers doen geloven dat De Wever niet van honden houdt. N-VA zal meer succes hebben om kiezers te doen geloven dat al dat goede economische nieuws, nochtans het werk van de hele regering, vooral hun verdienste is

Gelukkig hebben ze bij N-VA groter nieuws dan een Gentse afdeling die zich in eigen nesten werkt. De Nationale Bank bracht positieve cijfers, over de economische en jobgroei, over stijgende inkomens en het dalend begrotingstekort. De economie is op weg naar de sterkste groei sinds 2011, voor het regeringsbeleid is er oogsttijd. Critici zullen terecht wijzen op de voorziene daling van de stijging, op de vele andere problemen die onopgelost blijven, en volhouden dat dit niet (enkel) op het regeringsbeleid geschreven kan worden. Toch verdient de regering complimenten. Ze kan het internationaal tij niet beheersen, maar wel bepalen hoe hard we (bijvoorbeeld via de stabilisatoren) de tegenwind of de rugwind (bijvoorbeeld via lastenverlagingen) voelen. Michel I heeft met haar beleid uit de groei meer banen gecreëerd. Ze heeft ter zake dus het voordeel van de twijfel.

Misschien kan CD&V kiezers doen geloven dat De Wever niet van honden houdt. N-VA zal meer succes hebben om kiezers te doen geloven dat al dat goede economische nieuws, nochtans het werk van de hele regering, vooral haar verdienste is. En een beetje van de echte liberalen. Want N-VA heeft het hardst over al die regeringsmaatregelen geroepen. Terwijl CD&V over een nooit gerealiseerde meerwaardetaks blafte.