Arne Van der Linden geeft intussen lessen Nederlands en Frans, maar om tijdens zijn studies zijn Frans wat aan te scherpen, ging hij tijdens de zomervakanties in Frankrijk werken. “Ik werd eerst aangenomen bij Disneyland Parijs, tot bleek dat de periode niet gunstig uitkwam met mijn studies. Uiteindelijk kon ik via reisorganisatie Vacansoleil aan de receptie van een Franse camping beginnen. Na een gunstige eerste keer geraak je er de volgende jaren vlot binnen. Ik heb zo vijf jaar lang, van 2015 tot en met 2019, een vakantiejob gedaan bij vijf verschillende campings verspreid over Frankrijk. Als corona er niet tussen gekomen was, had ik het wellicht ook in 2020 nog gedaan.”

“Alles over het lijk is fictie, alles over de kampeerders waargebeurd, alleen hier en daar wat aangedikt”

Arne Van der Linden

Auteur

Die ervaringen bleken een onuitputtelijke bron aan grappige anekdotes, sterke verhalen en onthutsende toestanden. Want als receptionist moet je de campinggasten niet alleen in- en uitchecken. “In het merendeel van de campings is er naast de incheckbalie een aparte klachtenbalie, zodat je echt dé persoon bent bij wie mensen met hun problemen komen aanzetten. Dat kan over heel ernstige dingen gaan. Zo heb ik meegemaakt dat we de politie moesten bellen voor ernstige feiten, zoals geweldpleging binnen een gezin of tussen campinggasten onderling. Maar veel vaker gaat het over kleine zaken of iets dat niet naar de zin is.”

Briesende klant

De stress van die job ebt snel genoeg weg, stelt Van der Linden. “Na een tijdje begin je daar ook wel het grappige van in te zien. Die mensen zijn niet kwaad op joù, wat ze meestal ook zelf benadrukken. Jij bent toevallig de persoon die van dienst is. Het wordt vooral grappig wanneer je tijdens de vakantie een briesende en rood aangelopen man voor je neus krijgt en je die maanden later in België per toeval weer tegen het lijf loopt. Dan blijkt het een heel redelijke en beminnelijke persoon te zijn. Maar klagers kunnen net zo goed heel vriendelijk zijn en je zelfs uitnodigen om ’s avonds bij hen te komen eten.”

Omdat het leven van een jobstudent aan de receptie van een kampeerterrein geen non-stop klachtenregen is, begon Arne Van der Linden op de dode momenten zijn wedervaren aan de balie kort uit te schrijven. Nadat de twintiger voor uitgeverij Hamley Books al twee spannende jeugdboeken had geschreven, kwam hij met dit voorstel op de proppen. Met Klagende kampeerders sterven sneller is nu zijn eerste boek voor (jong)volwassenen van de persen gerold.

Thriller?

Door de lay-out en teksten op de voorkaft zet de uitgeverij het boek als een thriller in de markt. “Maar dat is het eigenlijk niet. Ik vrees dat het moordmysterie op zich een beetje te mager is om echte thrillerfans te kunnen bekoren”, zegt Arne Van der Linden. “Het is vooral een rode draad om mijn eigen ervaringen wat te schetsen. Terwijl een pure autobiografie dan weer wat te saai zou zijn. Alles over het lijk is fictie, alles over de kampeerders waargebeurd, alleen hier en daar wat aangedikt.”

De vraag of het cliché klopt dat vooral Nederlanders van hun oren komen maken, pareert de jonge auteur met een scheut statistiek. “Zeker in centraal-Frankrijk bestaat het campingpubliek voor 80 procent uit Nederlanders. Dan heb je gewoon heel veel kans dat het een noorderbuur is die komt klagen.”

Klagende kampeerders sterven sneller is nu in de boekhandel en online te krijgen.

www.hamleybooks.be