Jonathan Sacoor staat voor zijn eerste Memorial: "Ik loop beter mét dan zonder druk"
Jonathan Sacoor loopt vrijdag de 400 meter op de Memorial Van Damme, tegen het advies van coach Jacques Borlée in. "Het is belangrijk om plezier te hebben." En nadien wacht Amerika.
"Volgens mij heb ik sinds 2008 geen editie gemist." Jonathan Sacoor (18) vertelt het met fonkelende ogen. Hoe hij met zijn vrienden van de atletiekclub in de tribune altijd net na de finish ging zitten, in de hoop een of ander aandenken van zijn grote voorbeelden te kunnen bemachtigen. "Eén keer, van Kevin of Jonathan Borlée, heb ik een bloem gevangen. Dat ben ik nooit vergeten."
En nu traint hij samen met de Borlées. "Toch wel bizar, hoor. Zij praten over Peking 2008 alsof het niet zo lang geleden is. Ik was nog maar net met atletiek begonnen toen zij al aan het presteren waren. Zalig dat ik nu nog met hen in een team zit en medailles win."
In de winter 2017 veranderde je van coach. Was dat wennen, met Jacques Borlée?
Sacoor: "Ik nam contact op met Jacques Borlée en hij nodigde me meteen uit bij hem thuis in Wemmel. Zijn eerste vraag was: 'Wat wil je van mij?' Ik was nog maar 17, ik begon al te zweten. Bleek dat hij mij ook al een tijdlang volgde. Hij heeft de reputatie streng te zijn en komt soms droog over, maar als je hem kent, is hij een geweldige kerel. Ik leer ongelooflijk veel bij, wat bewijst dat ik de beste keuze heb gemaakt."
Je kwam terecht in een hechte clan. Voel jij je nooit het vijfde wiel aan de wagen?
"Ik had nooit moeite om me te integreren. Het duurde wel verbazingwekkend lang voor ik de tweeling uit elkaar kon houden. Intussen zie ik meteen wie Kevin en wie Jonathan is."
En hoe vaak dachten ze dat jij ook een Borlée bent?
"Vaak. Tijdens de formule 1 in Francorchamps kwam iemand een foto nemen: 'Allez, de vier Borlées samen.' Kan geen kwaad. Mijn eigen naam maken, dat komt nog wel'."
Die heb je al. Goud op het WK junioren, EK-goud en brons op het WK indoor met de 4x400 meter.
"Op dat WK voor junioren zijn alle puzzelstukjes ineens goed gevallen. Ik was eigenlijk al blij dat ik in de finale zat, en dan won ik ook nog. Toen besefte ik: nu is er geen weg terug. Ik kan mijn leeftijd niet meer inroepen om de verwachtingen te temperen. Dat merkte ik op het EK al, waar ik de vraag kreeg waarom ik ook niet individueel liep. Ik heb geen spijt dat ik het niet heb gedaan. Anders had ik het in de finale van de 4x400 meter niet zo goed gedaan."
'Na dat junioren-WK besefte ik: nu is er geen weg terug. Ik kan mijn leeftijd niet inroepen om verwachtingen te temperen'
Jacques Borlée gaf aan dat je het potentieel hebt om sneller te sprinten dan zijn zonen.
"Ik denk dat hij vooral schrik heeft dat er te veel druk op mijn schouders wordt gelegd. Na Finland zei hij: 'Niet te veel interviews: twee voor de radio, één voor tv en dan stop je.' Ik vind het net tof dat mensen interesse tonen en die druk maakt dat ik mezelf wil bewijzen. Ik loop beter mét dan zonder druk."
Wat haal jij uit die samenwerking met de Borlées?
"Ik leerde nooit meer bij dan in dat eerste jaar met hen. Fysiek én mentaal. Op het WK indoor in Birmingham was ik helemaal kapot van de stress. 'Shit, wat als ik iets verkeerd doe?' Zij steunden me heel de tijd. Die goede band geeft ons in de 4x400 meter een voordeel op alle andere landen."
En zeggen dat jij eigenlijk hoogspringer wilde worden.
(knikt) "Ik had me ingeschreven voor de Topsportschool in Gent, maar ik was te klein voor het hoogspringen. Uit testen op botten in mijn hand bleek dat ik 1,84 meter zou worden. Ik moest minstens 1,86 meter worden. Nu ben ik blij dat ik die richting niet ben uitgegaan, maar toen leek die 400 meter me te zwaar. Hoogspringen, dat was 20 meter aanlopen, springen en dan vijf of tien minuten op de mat in de zon liggen (lacht). Ik was wel goed want als miniem was ik provinciaal en Vlaams kampioen."
Intussen heb je toegezegd om te sprinten en studeren aan de universiteit van Tennessee, waar wereldtoppers als Gatlin en Coleman hun opleiding kregen.
"Ja. Ik kon ook naar Florida State, naar de Gaytors en Kentucky. Pas na het EK heb ik beslist om naar Tennessee te gaan, waar ik met Ken Harnden kan trainen, die eerder met Kevin en Jonathan Borlée werkte. Hij komt op 4 september naar België om mijn familie te spreken en met Jacques te overleggen. Hij wil dat alle wedstrijden vaststaan, zodat ze geen onverwachte zaken van mij kunnen vragen zoals een race lopen één week voor het WK aflossingen."
Jonathan Borlée haakt af
Pech voor Jonathan Borlée. Een blessure aan de hamstrings verplicht hem af te zeggen voor de Memorial. Hij zal vrijdag moeten toezien hoe zijn broers in de clinch gaan met Jonathan Sacoor, een jongen van wie hij zelf meteen het talent herkende. "Wat ik vooral aan hem waardeer, is zijn karakter. Hij is altijd bereid om ervoor te gaan, leergierig en positief ingesteld. Het helpt natuurlijk dat hij is omringd door atleten met eenzelfde attitude (glimlacht). En hij heeft een grote progressiemarge."