© rr
‘Stoute’ leerlingen krijgen na 50 jaar toch hun proclamatie
Ze zijn allemaal 68 jaar, maar nu pas konden ze hun proclamatie vieren. Vijftig jaar na datum, vijftig jaar nadat enkelen van hen tijdens een schooluitstap betrapt waren op roken. Prompt werden alle zesdejaars van het Mater Dei in Overpelt geschorst van een hele reeks schoolse activiteiten, waaronder de proclamatie. Maar nu kregen ze dus eerherstel. “Uit rancune ben ik vijftig jaar niet naar die school teruggekeerd, maar dit vond ik een heel fijne geste”, zegt Betty.
“We kregen een zwart hoedje. Zo eentje dat je in de lucht moet gooien, als ze aftellen”, zegt Betty Alders (68), die toen in de Latijnse zat en zaterdag terugkeerde naar haar middelbare school. “Het is iets Amerikaans, weet ik vanop het internet. Maar die hoedjes bestonden nog niet in onze tijd.”
“Onze tijd”, dat is het jaar 1968. In november waren ze met de school naar de Boekenbeurs geweest. Maar enkele leerlingen waren gewoon op een terras blijven zitten in plaats van op de beurs rond te lopen. Bovendien hadden sommigen op de bus gerookt. “Dus we kregen straf, alle drie de klassen van het zesde jaar. In de Nederlandse les moesten we een opstel schrijven over tien titels die we op de Boekenbeurs hadden gezien. En in de les Duits hetzelfde.”
Maar daarmee was de kous niet af voor de directie: de rest van het jaar werden de zesdejaars geschorst van de schoolse activiteiten. Dus geen sinterklaasfeest, geen klasfoto en geen Chrysostomos of honderd dagen. “We hebben dat wel gevierd zonder school, in het buitenverblijf van een klasgenoot.” Maar het ergste, vonden de leerlingen, was dat ze geen proclamatie kregen toen ze afstudeerden. “We kregen ons rapport en dan… kwam er niets. Gewoon naar huis. We werden precies buiten geschopt. Alle 33 leerlingen, terwijl niet eens iedereen had gerookt.”
“Nu nog vind ik het een straf buiten proportie”, zegt Betty. “Mijn vader, die als onderwijzer zelf nochtans een strenge was, is op school zelfs gaan vragen of dat niet bespreekbaar was. Uit rancune ben ik later nooit naar de oud-leerlingenbond geweest. Maar nu was het precies vijftig jaar geleden en ik kwam iemand tegen die ook ging, dus ik ging toch.”
Nog altijd verontwaardigd
Een geluk. Want toen de huidige directrice, Mieke Molemans, tijdens het feest hoorde van het verhaal van de ‘gouden tafel’ – de leerlingen die precies vijftig jaar geleden afstudeerden – besloot ze hen te verrassen. “Sommigen kunnen er nu om lachen, maar anderen bleken nog altijd verontwaardigd”, zegt de directrice. “Daar wou ik iets aan doen, want het blijft blijkbaar hangen. Dus ik heb tijdens die reünie snel de hoedjes voor onze zesdejaars gezocht en à l’improviste een speech gegeven. Daarin heb ik hen een dikke proficiat gewenst en eerherstel gegeven. Dat ze bewezen hebben in hun leven dat ze die proclamatie wel waard waren geweest, heb ik gezegd.”
Maar omdat ze maar met acht leerlingen aanwezig waren – sommigen gingen niet op de uitnodiging in omdat ze nog altijd kwaad zijn op de school – beloofde de directrice nog een etentje voor iedereen die toen geschorst was. Op kosten van de school. “We hebben die avond onmiddellijk een datum vastgelegd”, zegt Betty. “Dat vond ik een heel fijne geste. Het overviel ons allemaal. Ik had het nooit gedacht.” Met dat etentje is het voor (bijna) alle geschorste leerlingen ook vergeven.
