In 1988 kreeg Jacqueline Gijbels te horen dat ze leed aan borstkanker. In 2011 kreeg ze botkanker. Sinds dit jaar wordt ze palliatief behandeld. De muziek van Clouseau heeft voor haar een bijzondere betekenis. Haar ticket voor de veertigste verjaardag van de band in januari 2025 ligt klaar, maar gezien de omstandigheden stapte haar dochter Katleen De Wit naar Wens ambulancezorg om haar mama al eerder mee te krijgen naar een concert.

Voor Jacqueline was het al sinds 1989 geleden dat ze Clouseau nog aan het werk zag in het Sportpaleis. Ze was toen 36 jaar. “Nadat ik te horen kreeg dat ik kanker had, maakte ik een verdrietige periode mee”, zegt ze. “In die tijd dacht je nog dat je snel zou sterven na zo’n verdict. De muziek van Clouseau heeft me toen heel erg aangegrepen. Het leek wel alsof een aantal van hun liedjes speciaal voor mij was geschreven. Ik heb er veel mee geweend.”

Warm gezin

Ondanks dat ze nu terminaal ziek is, blijft Jacqueline moedig. “Ik ben een doordrijver en een vechter”, zegt ze. “De pijn overwin ik met pijnplakkers. Ik heb ook nog een goeie eetlust, maar we weten niet hoe lang dat allemaal nog kan duren. We zijn een heel warm gezin met twee kinderen, een zoon en een dochter. We gingen dinsdag met een gezelschap van tien naar het concert. Ik vind het heel fijn dat mijn dochter voor deze verrassing heeft gezorgd.”

Voor het concert had het gezelschap een meet & greet met Koen en Kris Wauters. “Het zijn heel gewone mensen, zonder kapsones”, zegt ze. “Ik ben zelf nogal een ‘zotte mie’, dus ik dacht hen nog te vragen Mag ik u kussen, zoals de titel van het tv-programma. Maar dat was niet nodig. Ik heb die kussen spontaan gekregen, op de wang natuurlijk. Toen ze vertrokken, kreeg ik er nog een. Ik lachte er nog mee dat ik me een week lang niet zou wassen.”

Tijdens het concert mocht Jacqueline plaatsnemen op een verhoog voor rolstoelgebruikers. “We hadden er een goed uitzicht en het klonk er prima”, zegt ze. “Clouseau heeft twee uur lang gespeeld. Ook de mensen van cultuurcentrum Den Amer in Diest hebben het uitstekend gedaan. Mijn droom is absoluut in vervulling gegaan. Natuurlijk hoop ik ook het concert op 4 januari nog mee te maken. Koen zei nog dat ik dan maar eens moest roepen tijdens een stil moment, maar de kans is klein dat hij me opmerkt tussen 17.000 andere toeschouwers.”

Positiviteit

Ook over de diensten van Wens ambulancezorg spreekt Jacqueline vol lof. “Ik vind het fantastisch dat ze dit willen doen voor mensen die palliatief zijn”, zegt ze. “We mochten hen niet betalen voor deze uitstap, maar we gaan hen zeker sponsoren. Mijn leuze luidt: wie goed doet, goed ontmoet. Zij verdienen het om zelf eens in de bloemetjes te worden gezet.”

Tot slot staat Jacqueline erop om positief af te sluiten. “In plaats van continu te zeuren over kleine tegenslagen, geniet van elke dag”, benadrukt ze. “Naast die kanker heb ik nog allerlei dingen meegemaakt, maar ik blijf positief in het leven staan. Met mijn verhaal wil ik mensen moed inspreken en hun ogen openen om alles in perspectief te plaatsen.”