SOPHIE op Pukkelpop: een desoriënterend dansfeest
Een radicaal, aan de grenzen van gender en genre morrelend bombardement van beats, boormachines en Barbie-stemmetjes. Dat was SOPHIE op Pukkelpop. Als een ware dominatrix liet ze ons alle hoeken van de Castello zien.
Wie had verwacht dat SOPHIE net als op haar fantastische debuutalbum Oil of Every Pearl's Un-Insides eerst rustig zou prikkelen met arty soundscapes en ingetogen zang, werd op Pukkelpop al snel uit balans geslagen. 'Not Okay' en 'Whole New World' schopten meteen wild in het rond met schelle synths, scheurende drops en bassen die zo hard dreunden dat de ordediensten – met Genua in gedachten – prompt alle verkeer weerde van de nabijgelegen brug over de spoorweg.
Met een Spartaans decor en hyperkinetische herrie dwong SOPHIE ons haar te volgen
Vijftien minuten lang was totale desoriëntatie ons deel in de Castello: SOPHIE filterde hypergeconcentreerde popflarden door een over the top EDM-productie, en gooide er nog een avant-gardistisch laklaagje over – een beetje alsof Aphex Twin tracks zou componeren met behulp van alleen maar samples van Madonna-hits en een slijpschijf.
Dat het podium amper belicht was en er van SOPHIE nauwelijks meer dan een schim in wit flitsende spots te zien was, hielp ons ook al niet aan enig houvast. Met dat Spartaanse decor en die hyperkinetische herrie dwong SOPHIE ons haar te volgen. Er viel in het duister amper iets te Instagrammen, dansen ging ook al niet meteen, dus gingen we mee in haar fontein van sugar rushes.
Beukende bunkertechno
Pas na een kwartier kwam er enige rechtlijnigheid in haar set met beukende bunkertechno, ronkende Dominator-achtige rave, hijgerige house vol dancehallstemmen en samples van een omhoog gepitcht hinnikend paard. Net toen we weer vaste grond onder de voeten voelden, banjerde evenwel bronstige bounce music door de Castello: "Make that ass go crazy" en "Make it go down", klonk het, maar twerken of schuren was niet wat SOPHIE in gedachten had. Het ging haar om de genderbenders en travestieten die deze hiphop-hybride uit New Orleans aantrekt.
Zoals ze graag met genres goochelt, zo houdt SOPHIE – geboren als Samuel Long – zich namelijk ook niet aan het schuine streepje tussen M en V. En ze vuurde u met 'Immaterial' aan om dat vooral ook niet langer te doen. Terwijl iedereen euforisch door de Castello stuiterde als op hol geslagen flipperballetjes, flitsten deze zinnetjes in het rond: "I could be anything I want / Immaterial girls, immaterial boys / Anyhow, any place, anywhere, anyone / Any form, any shape, anyway." Desoriëntatie deed nog nooit zoveel deugd.