Bernhard Reitsma: Christenen mogen ook best wat minder drinken
Abid Tounssi was vroeger rapper. Toen heette hij Salaheddine en was hij ‘de stem van de Marrokaanse jeugd in Nederland’. Zijn teksten waren stevig en soms grof. Maar Salaheddine heeft zijn leven omgegooid. Na de geboorte van zijn zoontje heeft hij zich toegewijd aan de islam en zich van zijn muziek afgekeerd. Hij heet nu weer Abid Tounssi en heeft spijt van zijn vroegere leven.
Afgelopen jaar heeft hij op veel plaatsen over zijn verandering verteld. Hij riep moslimjongeren op alcohol te laten staan en niet meer te luisteren naar muziek.
Arabist Jan Jaap de Ruiter vond dat in Nieuwsuur schokkend. Moslims die geen alcohol willen drinken en niet naar muziek luisteren, kunnen niet integreren in onze samenleving. Volgens De Ruiter is de samenleving zo doortrokken van alcohol en muziek, dat je er alleen bij kunt horen als je alcohol drinkt en muziek luistert. Overigens had De Ruiter kunnen weten dat moslims geen alcohol drinken, dat is al 1400 jaar zo. Muziek is een ander punt.
Ik vind het een wat merkwaardige gedachte: je moet drinken om te integreren. Er is blijkbaar voor hen geen plaats als ze hun eigen principes vasthouden.
De Ruiter is allergisch voor deze predikers. Dat heeft ook iets te maken met zijn eigen biografie. Hij wantrouwt elke prediker en dominee. Dat komt doordat hij vroeger deel uitmaakte van de pinksterbeweging en daaraan blijkbaar heel negatieve herinneringen heeft overgehouden.
alles of niets
Op de bijeenkomsten waar De Ruiter het over heeft, gaat het echter vooral om herbronning. Moslims vragen zich af wat het betekent om je geloof serieus te nemen in een moderne samenleving. Het is een zoektocht naar integratie. Hoe kunnen wij honderd procent moslim zijn en honderd procent burger van Nederland? Als het goed is, kun je niet voor twintig procent, of voor dertig of veertig procent geloven. Het is alles of niets.
Dat zou christenen moeten aanspreken. Zij begrijpen toch dat Jezus of Heer is over héél je leven, of helemaal niet. Hoe ga je dan om met je principes en je toewijding in een wereld die daar weinig van wil weten?
Blijkbaar kan de seculiere samenleving niet zo goed uit de voeten met geloof. Dat is leuk voor jezelf, maar hou het buiten het publieke domein. Prima als je een hoofddoek wilt dragen, maar niet als politiemedewerker. Prima als je halal of koosjer wilt eten en drinken, maar dan wel achter je eigen voordeur of in je eigen restaurant. In de samenleving wordt gedronken. Punt uit. Mensen als De Ruiter kunnen daarbij volgens mij ook niet onderscheiden tussen toewijding en extremisme.
water in wijn
Dat vraagt nog wel wat publiek debat. Is er ruimte in onze samenleving voor mensen met verschillende geloofswaarheden? Vooral als ze daar serieus uit willen leven? En als die ruimte er niet is, moeten ook christenen zich dan niet wat meer zorgen gaan maken over hun eigen positie in de samenleving? Of laten zij hun geloof nog steeds thuis als ze de samenleving in trekken?
Misschien is de oproep van Tounssi ook wel wat gevoelig voor de christelijke gemeenschap. Ik woon op de Veluwe, deel van de biblebelt. En daar wordt flink gedronken. De Veluwe is zo doortrokken van alcohol, dat je er – als moslim of als christen – eigenlijk niet goed kunt integreren als je niet weet wat drinken is. Ik zou wel willen dat er jonge christenen opstaan die oproepen eens wat meer af te zien van alcohol.
Nee, ik ben niet tegen alcohol. Dat is ook een beetje lastig als Jezus water in wijn verandert en Paulus oproept tot het drinken van wijn als je ziek bent. Maar het gaat er wel om, wie er de controle heeft over mijn leven. En dat is wel een uitdaging op de Veluwe. Misschien is herbronning nog niet zo slecht.
