21 oktober 2017 om 03:00
Luister naar

Sporen van het koninkrijk: Wij zijn hier als jij terugkomt

Over mijn werk als pionier stellen mensen vaak vragen als: ‘Amsterdam is wel harde grond, hè?’, of: ‘Het is vast lastig om mensen te bereiken?’ of: ‘Die mensen zijn zeker allemaal écht los van God?’ Hoe goedbedoeld ook, dit soort opmerkingen raken voor mijn gevoel kant noch wal. Laatst werd me weer duidelijk waarom.

Op een zondag voor de zomer kwam er in Hebron (de buurtkerk waar ik pionier ben) een stel binnen dat ik nog niet eerder gezien had. Hij een Hollandse man van middelbare leeftijd, zij iets jonger en uit een Aziatisch land. We begonnen net met een toesprakenserie over de liefde en ze konden bij het begin aansluiten.

Ik sprak hen na de viering en hoorde hun bijzondere verhaal. Hij was atheïstisch opgegroeid en had altijd in kringen gezeten van ‘kille rationaliteit’ als het ging om religie en God. Zij kwam uit het verre oosten, en was daar christelijke opgegroeid en actief. Via internet waren ze nu drie jaar bij elkaar, en voor het eerst kwam zij over naar Nederland. Haar enige voorwaarde was geweest dat hij een kerk zou zoeken om op zondag samen naartoe te gaan. Tijdens een wandeling door de wijk kwam hij Hebron tegen, en die zondag zaten ze samen in de zaal.

Hij was ondersteboven. Zij voelde zich meteen thuis: in de kerk bleken verschillende mensen te zitten die ooit als emigrant vanuit haar thuisland naar Nederland waren gekomen. Voor hem klopte alles: dat de serie over de liefde ging (na drie jaar daten via het internet), dat hij al enige tijd klaar was met de kille benadering van de wereld (de liefde als een spel van neutronen in je hoofd). In gesprekken was ik mij bewust van mogelijke gevoeligheden over God. Hij zei: ‘Je hoeft niet zo voorzichtig te zijn hoor, vertel me maar gewoon over God. Ik wil het weten, want dit is de kant die ik op moet.’

Verhalen als deze maak ik vaker mee. Vaker dan de verhalen waarin mensen naar Hebron komen door onze ‘acties’ in de buurt. Iets soortelijks zie ik in de leefgemeenschap waar ik woon (Oudezijds 100). Daar wordt soms tegen mensen die vertrekken, gezegd: ‘Wij zijn hier voor als jij terugkomt.’ De eenvoudige presentie van gastvrije christelijke gemeenschappen is vaak veel ‘effectiever’ dan allerlei actieve vormen van missionair werk.

Misschien is de belangrijkste reden wel dat het de bal teruglegt bij God zelf. ‘Mensen bereiken’ of spreken over ‘harde grond’ kan iets forcerends in zich hebben: het hangt af van onze inzet om de grond om te ploegen of mensen te bereiken. Mijn ervaring is dat Gods manier van werken eindeloos veel groter is dan ik me vaak voorstel. Maar om dat te zien, moeten we anders leren klokkijken: er kan veel tijd overheen gaan voordat mensen voor het eerst of opnieuw iets van God durven te zien in hun leven. Gelukkig heeft God die tijd.

De man en vrouw moesten na de toesprakenserie afscheid nemen van elkaar. Zij vertrok naar haar thuisland. Hij beloofde voortaan naar de buurtkerk te komen. Ze zouden geduldig wachten tot ze elkaar weer konden zien. Dat is het geheim van de liefde, zoals Paulus zegt: zij is geduldig. Dat geduld bevrijdt onze missionaire bezigheden van druk of dwangmatigheid.

Mail de redactie
Mail de redactie
Heeft u een tip over dit onderwerp, ziet u een spelfout of feitelijke onjuistheid? We stellen het zeer op prijs als u ons daarover een bericht stuurt.
Wim Dekker is lector informele netwerken en laatmoderniteit aan de Christelijke Hogeschool Ede.

Het gepest van Wilders mag niet gewoon zijn. Timmermans heeft hulp van andere Kamerleden nodig

Wim Dekker hoopt dat het fatsoenlijke deel van de Kamer niet in debat gaat over wat fatsoen is, maar soeverein afstand neemt van onfatsoen. En hij vraagt om gebed voor Frans Timmermans.

Zo sensationeel is dat boek van David de Vos niet, al suggereert hij het graag

Evangelisch prediker David de Vos prijst zijn verhaal aan als ‘het meest gedurfde en ongefilterde boek over de christelijke wereld dat je gaat lezen’. Verkooppraat, volgens Reina Wiskerke.

Kelly Keasberry is theoloog en pastoraal medewerker bij ziekenhuis AZ Monica in Deurne en Antwerpen.

Ambtenaren, managers, artsen of docenten: grijp eens wat vaker naar de gieter

Voor mij als ziekenhuispastor was het uitsterfbeleid niet om aan te zien, schrijft Kelly Keasberry. Na werktijd besloot ik tot een reddingsoperatie. Gewapend met een gietertje, een schaar en een emmer van de schoonmaker.

Anita Zeldenrust is ouder van een gezinshuis voor kinderen die (soms tijdelijk) niet thuis kunnen wonen.

Stilte kan confronterend zijn. Als de geluiden van buiten verstommen, gaat je binnenwereld aan de gang

Stilte kan confronterend zijn. Als de geluiden van buiten zijn verstomd, gaat je binnenwereld aan de gang. Het is mij lang gelukt dat uit de weg te gaan, schrijft Anita Zeldenrust. Drukte is een statussymbool.

nd

In Amsterdam zit een witte duif klem. Hoe kan ik de vogel nog redden? Klimmend, via de regenpijp?

Wat doe je als je ziet dat er een vogel verstrikt is geraakt in een net? Op één-hoog? Tussen droom en daad staan wetten in de weg en praktische bezwaren. Maar er is toch hoop.

George Harinck is rector magnificus aan de Theologische Universiteit Utrecht.

Laat kinderen weer sleutelteksten uit de Bijbel, de geschiedenis en de literatuur uit het hoofd leren

Het is ronduit zonde dat we tegenwoordig bijna niets meer uit ons hoofd leren. Want wat je niet bezit, kun je jezelf niet herinneren. Zorg daarom voor een goed gevulde binnenkamer, stelt George Harinck.

Hans Werkman

Bezwijkt in christelijke gedichten de poëzie 'onder de last van de boodschap'?

Lieddichter Ad de Besten was een meelevend christen, maar christelijke poëzie, moest dat zonodig? Hij las het werk van enkele christelijke dichters en constateerde dat dit wantrouwen geen nieuw voedsel heeft gevonden.

Bart Jan Spruyt is historicus en docent kerkgeschiedenis aan het Hersteld Hervormd Seminarium.

Nederlandse benadering van mensen met twijfels over hun gender wordt steeds meer bekritiseerd

Het beleid om jonge mensen met genderdysforie met puberteitsblokkers te behandelen, wordt in steeds meer landen herzien, ziet Bart Jan Spruyt. Hij betreurt dat die kentering bij Nederlandse politici niet doordringt.

beeld nd

Hoe maak je van duurzaam leven een vrolijke worsteling? We kunnen leren van Psalm 119

Duurzaam leven voelt soms als gerommel in de marge, ervaart Alexander Bosma. Het is makkelijk om het dan maar te laten, terwijl je ervan overtuigd bent dat het moet. Hoe maak je er toch een vrolijke worsteling van?