Thibau in het spoor van Sven in 'DNA Nys': “Helemaal zijn papa: altijd maar klagen en zagen”

Een moeder bekommert zich om haar kroost, dat is een ijzeren natuurwet. Geef haar een podium, en ze zal dan ook onwillekeurig beginnen lamenteren over alles wat die kroost uitsteekt. Isabelle, de voormalige vrouw van veldriticoon Sven Nys en de bezorgde kloek van Thibau (16), is op dat vlak niet anders dan andere moeders. Alleen heeft zij nu een iets groter podium om haar beklag te doen. Een programma-in-primetime-op-Eén-podium om precies te zijn, want sinds woensdag kunnen we in ‘DNA Nys’ weer zien hoe Thibau op de fiets in het spoor van zijn vader treedt. Dus werden wij als tv-kijker plots getuige van hoe mama zonder blikken of blozen de vuile was van zoonlief aan de televisionele wasdraad hing. Over die vier buizen op het rapport, en het feit dat de slaapkop die ene keer wel op tijd op school was om op de speelplaats nog snel tien minuten te studeren. Wat blijkbaar al een verbetering was. Over het feit dat hij op skireis nog niet eens de moeite getroostte om haar berichtjes te antwoorden, en maar goed dat vriendinnetje Melanie dat wel deed of het opsporingsbericht zou al lang uitgestuurd zijn. “Maar ja, zo is Thibau. Zo steekt hij in elkaar”, zuchtte ze. Je hoorde Thibau van de Alpen tot hier ‘Jaaaa ma, stop met zagen!’ brullen.

Dat gevoel hielden we ook een beetje over aan de start van seizoen twee: als een riedeltje dat we al duizend keer moesten aanhoren, en ons niet bijster veel nieuws bijbracht. Maar daarom niet minder charmante tv opleverde.

Dat sport enig mooi het scherm kan vullen, wisten we al langer. Zeker als de fiets zich een weg door het mulle zand baant, het truitje onherkenbaar geworden is onder de spatten modder en de armen na een uur afzien euforisch de lucht in mogen. En dat Thibau de bokkigheid om een verloren wedstrijd van zijn vader erfde, mag ook geen verrassing heten. “Helemaal zijn papa: altijd maar klagen en zagen”, gniffelde de materiaalman terwijl Thibau als vijfde over de meet bolde op een cross in Hechtel. “En direct naar binnen. Zo kende ik er nog ene.” Al was ook dat mooi om zien, die onweerstaanbare drang om toch maar steeds de beste te zijn. Zeker toen Thibau met zijn negentiende overwinning van het seizoen bij de nieuwelingen het historische record van zijn ouwe afsnoepte. Nys senior wist zich amper een houding aan te nemen. Zo vervuld van trots om de prestatie van zijn zoon, zo hunkerend naar zijn fiets om, gerecht op zijn klikpedalen het verleden aan gort trappend, alsnog nummers 19 en 20 aan zijn palmares toe te voegen.

De aangenaamste verrassing in deze eerste aflevering kwam van Jaak Cypers. Jaak is witloofboer in Gelrode, en eens de stronken binnengehaald zijn, is hij de groewtste supporter van Tiejbouw. En Jaak praat alsof hij drie stronken witloof tussen zijn kaken heeft geklemd. Maar je zag vooral een man die vol emotie mee met ‘zijn’ coureur toeleeft naar dat illustere einddoel na een jaar zwoegen, het WK veldrijden voor Junioren in het Deense Bogense. Een man die in deze ontluikende sportdynastie toch ook maar weer een jaar of vijftien een bezigheid gevonden heeft. “Dienemerke? Dan goan ik, en ge moet juust deur Dutsland raaie. Planché!”, konden we nog net verstaan. Dat er overal te velde waar een Thibau zich zwoegend een weg baant er een Jaak aan de hotdogkraam staat te supporteren: dat vinden we een bijzonder mooie gedachte.

INFO

Gezien: ‘DNA Nys’, Eén, woensdag, 21.30 uur