Vluchtmisdrijf met dodelijke afloop in Bree voor politierechtbank
“Zelfs nu krijgen we geen sorry”
GENK/BREEHet zit de familie van Mia Vermeulen, de 91-jarige vrouw die in januari 2017 in Bree werd doodgereden, hoog dat de jonge bestuurster geen contact met hen zocht om haar excuses aan te bieden. Tijdens de zitting, gisteren voor de politierechtbank in Genk, hield de 21-jarige vrouw uit Peer, die vluchtmisdrijf pleegde, het hoofd naar beneden en keerde ze haar ogen geen seconde richting Elsa Indencleef, de dochter van het slachtoffer. “Zelfs op twee meter van ons bood ze haar excuses niet aan”, zegt die laatste.
De jonge bestuursters was zichtbaar zwaar aangedaan door de gebeurtenissen. Geen woord kwam over haar lippen zonder dat er tranen bij vloeiden. Dat ze het ongeval heeft veroorzaakt, daar heeft ze veel spijt van. En ook van het feit dat ze aanvankelijk een verhaaltje opdiste waarmee ze zich wilde schoonpraten. Ze dacht naar eigen zeggen een hert te hebben aangereden. “Dat soort zaken maken het alleen maar erger”, zei politierechter Robert Stas.
Advocaat Sophie Lycops, die Elsa Indencleef vertegenwoordigt, trok het verantwoordelijkheidsbesef van de jonge vrouw in twijfel. “Het was een rechte baan, de weersomstandigheden waren uitstekend en Mia Vermeulen droeg een fluovestje toen ze de straat wilde oversteken”, doet Lycops de gebeurtenis nog eens over. “Het was bovendien klaarlichte dag. Dan kijk je toch in je achteruitkijkspiegel om te zien wat je hebt aangereden? Je bent verderop gestopt. Niet om je om het slachtoffer te bekommeren, wel om te kijken wat de schade aan je wagen is. Ook als je thuiskomt toon je geen enkele vorm van verantwoordelijkheid en kom je met een verhaaltje over een hert. Iets dat je ook volhoudt tijdens de ondervraging door de politie.”
Paniek
De jonge vrouw gaf aan de rechter toe dat ze het verhaaltje over het hert verzonnen had. Meester Peter Janssens, die de verdediging van de jonge bestuurster voor zijn rekening neemt, zegt dat de reactie van de vrouw uit Peer er geen was om te ontsnappen aan haar verantwoordelijkheid of mogelijke straf, maar wel een uit paniek. “Ze komt uit een heel beschermend milieu”, zegt Janssens. “Misschien dat ze daarom in een blinde paniek reageerde. Ze had nog nooit iets meegemaakt, en dit heeft haar van haar stuk gebracht. Ze lijdt hier ontzettend onder, kan niet slapen en heeft een heel groot schuldgevoel. Ze beseft maar al te goed waar ze in de fout is gegaan.”
Janssens wees er voorts op dat een verkeersdeskundige had vastgesteld dat de aanrijding niet met een overdreven snelheid gebeurde en dat het slachtoffer kordaat de weg op stapte.”
De procureur vraagt negen maanden rijverbod en drie maanden gevangenis. Het vonnis wordt eind februari bekendgemaakt.
Dochter Elsa Indencleef blijft na de zitting verbitterd achter. “Het ongeval is nu meer dan een jaar geleden gebeurd”, zegt Elsa. “Ze heeft geen contact met ons opgenomen om haar excuses aan te bieden. Vandaag stond ze op twee meter van ons en nog heeft ze zich niet verontschuldigd. Daarmee toont ze dat ze geen schuldinzicht heeft. Schuld inzien en daar op een juiste manier mee omgaan zijn belangrijke waarden in het leven.”