Direct naar artikelinhoud
Voetbal

Georges Leekens (69) op dreef: "Was ik in '97 niet vertrokken bij Moeskroen, werden we kampioen"

Georges Leekens.Beeld BELGA

Georges Leekens moet lezingen gaan geven: hij praat graag, gretig en goed. Over ex-clubs Anderlecht en Moeskroen, maar het werd al snel meer. 'Ik voel me geweldig in mijn vel.' Dat bleek: Georges was op dreef.

Om met de deur in huis te vallen: wat is er misgegaan bij Hongarije?£
"Een verschil in visie. Dan is het beter om als vrienden uit mekaar te gaan. Nochtans begon ik stilaan vooruitgang te boeken."

Dat was niet te zien aan de resultaten. U verloor zelfs van Luxemburg en Kazachstan.
"Dat waren oefenmatchen! Het woord zegt het zelf: die dienen om te testen. Ach, er heerste gewoon chaos in Hongarije. Alle potentieel is aanwezig, maar het ontbreekt er aan structuur. Die wilde ik neerzetten, zoals ik bij de Rode Duivels gedaan heb. Wie heeft de scoutingscel geoptimaliseerd? Een pers- en een veiligheidschef aangetrokken? Lieven Maesschalck opgenomen in de staf? Ik, hé. Wel, ik wilde ook zo'n organisatie in Hongarije, de bondsvoorzitter focuste alleen maar op winnen."

Het lukte nochtans bijna eens.
(enthousiast) "In 1997. Als ik toen niet vertrokken was (midden in het seizoen ruilde Leekens promovendus Moeskroen in voor de nationale ploeg, PJC), dan was Moeskroen geen derde, maar eerste geworden. We hadden een evenwichtige ploeg, met de Mpenza's voorin. En Lemoine! We hebben toen zelfs een gelijkspel behaald op Anderlecht. (denkt na) Maar of het goed zou zijn geweest om de titel te pakken... Ik denk het niet. Die club was daar niet klaar voor. Ik heb er zo goed als alles laten veranderen. Neem het stadion: dat was grijs, ik heb de muren in het rood laten verven. Ik moest daarvoor vechten, hé. En zelf naar de sponsors stappen om budget vrij te maken. Het had zijn charme. Elke week was het feest - als de muziek voor middernacht uit was, dan klopte er iets niet."

Tijden veranderen.
(zucht) "Zo jammer. De ziel is een beetje weg, ook al door die buitenlandse overname. Ik zeg niet dat dat per se slecht is, maar... En het sportieve... Ik heb dat team gezien de eerste drie speeldagen, zelfs Mourinho krijgt dat niet opgelost. Er moet kwaliteit bij. Met een Volkswagen heb je niks te zoeken in de formule 1. Ik zeg het om te helpen, want ik ben een beetje een Moeskroen-fan. En als ik iets vertel, wordt er toch geluisterd? Ik heb knowhow, ik weet hoe het voetbal in België marcheert."

Wel dan: wie wordt kampioen?
"Moeilijk te zeggen. Club Brugge bevestigt met Ivan Leko, Standard heeft veel talent en Michel Preud'homme, AA Gent kan altijd verrassen en Anderlecht is Anderlecht - die doen altijd mee. Ik ben gecharmeerd door Philippe Clement bij Racing Genk. Toen ik de laatste keer bij Club werkte, had hij de beloften onder zijn hoede. Ik wilde Philippe toen al bij de A-kern. Philippe is het bewijs dat je geen geweldige voetballer moet geweest zijn om een prima trainer te zijn. (drinkt van zijn koffie) Ik hou van Belgische coaches."

Wie is uw favoriet als kampioen?
"Yveske (Vanderhaeghe, PJC) doet het goed bij AA Gent. Da's ook al een speler die ik gehad heb. En Hein (Vanhaezebrouck, PJC) natuurlijk. Hij lijkt een beetje op mij. (lacht) Alleen sleur ik minder kilo's mee."

Welke raakpunten ziet u?
"Hein ken ik al van bij Lokeren, waar hij mijn centrale verdediger was. Hij heeft persoonlijkheid. Intelligentie. Verbaal vermogen. Wat ik ook apprecieer, is dat hij bezeten is door zijn vak. Ik werkte dag en nacht, waarschijnlijk is dat bij Hein ook zo - een freak. En hij is zelfbewust, hé. In België ziet men dat niet graag. Vandaar ook dat er leedvermaak is als zulke mensen eens een tikje tegenslag kennen. Ook bij mij."

Hebt u nog ambitie als T1?
"Zeker. Ik moet altijd lachen als ik collega's hoor vertellen dat ze stoppen op een bepaalde leeftijd. Je ouderdom heeft niks te maken met je prestaties. Ik mag dan 69 zijn, ik ben niet versleten. Integendeel zelfs: ik ben een betere coach dan toen ik Moeskroen bijna naar de titel leidde."

En toch hebt u geen ploeg.
"Als ik wil, heb ik morgen werk. Er zijn al aanbiedingen geweest, maar ik ben kieskeuriger dan ooit."

Is België nog een optie?
"Zeg nooit nooit. Al denk ik dat dat niet meer voor mij is."

Houdt u er rekening mee dat het ook gedaan kan zijn?
"Zo mag je niet denken, negativisme helpt niemand vooruit. Ik voel me geweldig in mijn vel, ik ben fit, maar als je begint te redeneren dat elk pijntje levensbedreigend is... Je zou je kunnen afvragen: 'Wat heb ik met mijn staat van dienst nog te bewijzen?' Maar anderzijds: je moet je elke dag bewijzen. Ik ben nog ambitieus. Geld is bijzaak, ik wil me nuttig maken. Ach, ik heb tijd, niks moet, alles mag. Nog een koffietje, jongen?"