Zeventien landen hengelden gisteravond naar een ticket voor de halve finale en Eliot mocht als tiende zijn kans wagen in de immense arena van het Tel Aviv Expo-complex. De jongeman die nog zijn laatste jaar middelbaar afwerkt in Bergen leek – te oordelen naar zijn gespannen gelaatsuitdrukking – in het begin toch wat onder de indruk van de mensenzee aan zijn voeten en van de miljoenen tv-kijkers die hem voldoende punten moesten bezorgen om bij de tien te raken die naar de finale van aanstaande zaterdag mogen.

Op zijn prestatie valt weinig af te dingen. Eliot stond in zijn ‘bomber jacket’ van Walter Van Beirendonck fris op de scène, geflankeerd door zijn trommelaars, die je gelukkig nauwelijks hoorde. Hij zong goed, miste geen noten maar leek toch een beetje onder de indruk van het gebeuren. Dat ontging allicht ook VRT-commentator Peter Van de Veire niet, die in zijn commentaar opvallend summier en op de vlakte bleef. “Het was heel goed. Hij heeft er van genoten”, waarop hij overging naar Georgië, de volgende in de rij.

Het niveau van de eerste halve finale lag, zeker bij de nummers die Eliot voorafgingen trouwens niet bijster hoog. Van een nep-Madonna uit Cyprus over een banale meestamper uit Finland tot Poolse volksmuziek waarbij de kat duidelijk tussen de deur klem zat: we beleefden al passionantere Songfestivaljaren.