Riemstenaar op zoek naar de liefde in 'Hotel Römantiek': “Mijn vrouw en dochter in hetzelfde jaar verloren”

Het bekende Vier-programma start op woensdag 30 januari aan een derde seizoen. Na Zwitserland en Spanje trekken Otto-Jan Ham, Frances Lefebure en Sven De Leijer deze keer naar het mysterieuze en broeierige oosten. Diep in de Tunesische Sahara en badend in een duizend-en-een-nachtsfeer, gaan acht mannen en zestien vrouwen op leeftijd op zoek naar een nieuwe liefde.

De meeste deelnemers beginnen met het nodige enthousiasme aan het programma, maar Willy Jackers uit Riemst pakte het voorzichtig aan. “Ik zat helemaal niet te wachten op zo’n programma”, vertelt hij. “Geen haar op mijn hoofd dat er ooit aan dacht mee te doen aan een datingprogramma. Maar het zijn mijn zoon en schoondochter die me over de streep hebben getrokken.”

Tragedie

Jackers beleefde enkele jaren geleden een groot drama. “Mijn vrouw had kanker. In april 2014 werd ze opnieuw kankervrij verklaard. Maar op 31 mei van dat jaar kwam mijn dochter op 34-jarige leeftijd om het leven bij een verkeersongeluk. Het was net haar verjaardag... Die tragedie heeft een grote impact gehad op mijn vrouw, en daarna is het snel bergaf gegaan. Op 26 december 2014 is ze gestorven na zes operaties, chemo en bestralingen. Nochtans hadden ze gezegd dat er 85 procent kans op genezing was. Met een glimlach knikte ze naar me, en is ze gegaan. De eerste jaren moesten ze mij niet meer spreken van een nieuwe partner. Nochtans zei mijn schoonmoeder dat ik niet dezelfde fout als zij mocht maken. Zij was na de dood van haar man altijd alleen gebleven. Ik was volgens haar nog veel te jong om alleen te blijven. Toch liet ik niemand meer toe. Mijn schoonmoeder is trouwens enkele maanden na mijn vrouw ook nog gestorven.”

Maar het toeval stak een handje toe. De programmamakers waren via via Willy op het spoor gekomen. “Ik ben bus- en vrachtwagenchauffeur. Ik was onderweg toen plots Woestijnvis belde met de vraag eens langs te komen. Ik had geen idee hoe ze aan mijn gegevens waren geraakt. Ik heb tot vlak voor de rit naar Vilvoorde getwijfeld of ik wel zou gaan. Wie zou er immers op mijn hond of mijn kippen letten?” Uiteindelijk ging Willy overstag, en vloog hij voor het eerst richting Tunesië voor de opnames. “Ik zag er huizenhoog tegenop. Op mijn leeftijd nog van nul beginnen in een relatie is niet evident. Bovendien kom ik uit een heel gelukkig huwelijk waar veel mensen alleen maar van kunnen dromen. Ergens spookt steeds door het hoofd dat je iemand moet vinden die je vorige partner minstens kan evenaren. Je gaat toch steeds vergelijken.” Een bepaald type heeft Willy niet. “Maar ze moeten wel de hond van mijn dochter erbij nemen. Die hond is als een kind voor mij. Als ze dat niet zien zitten, mogen ze weer vertrekken.”

Opnieuw gevoelens

Jackers kijkt het leven sinds de opnames weer rooskleuriger tegemoet. “Ik heb diep gezeten. Iedereen zegt dat je verder moet doen, maar zo gemakkelijk is het niet als je zoveel kletsen krijgt. Ik zag soms dagenlang niemand om m’n hart tegen te luchten. Dat hielp de situatie ook niet vooruit.”

En de afloop van Hotel Römantiek? “Ik mag natuurlijk niet verklappen hoe het in Tunesië is gegaan, maar ik merkte er snel dat mijn gevoelens, die jarenlang waren afgesloten van de buitenwereld, zich opnieuw hebben gemanifesteerd. Alleen al onder de mensen komen was er voldoende om mijn leven een nieuwe boost te geven.”