22 maart 2019 om 03:00
Luister naar

Psst: Jammer dat Coolcat weg is. Daar kon je tegen je principes ingaan

Het was een winkel die door mijn moeder het liefst gemeden werd. En dat weet ik maar al te goed, want al vanaf jonge leeftijd mocht ik met haar mee, winkel in winkel uit. De C&A (met het zwarte hobbelpaard voor de deur waar je even op mocht zitten), de Hema (waar ik snoepjes van de grond raapte bij de snoepafdeling), de V&D (waar ik altijd even in mijn eentje bij de audioapparatuur en de cd’s ging kijken).

De keiharde muziek was formeel de reden om de winkel voorbij te lopen. Maar soms doorstond mijn moeder het, omdat juist daar de spijkerbroeken hingen die wij als kinderen zo goed pasten. En ik vond het wel interessant, die muziek, dus ik liep graag mee naar binnen.

Het andere uiterste was de reformatorische Wegwijsbeurs waar mijn moeder voor veel te veel geld een kleurrijk T-shirt voor mij kocht. Dat moest toch wel van gedegen kwaliteit zijn. Maar het verschoot na één wasbeurt al van kleur, waardoor deze op het oog zo vriendelijke christen-ondernemer voor ons totaal ongeloofwaardig werd.

Het is jammer dat Coolcat uit het Nederlandse straatbeeld verdwijnt. Nu kunnen we niet meer tegen onze principes ingaan.

Mail de redactie
Mail de redactie
Heeft u een tip over dit onderwerp, ziet u een spelfout of feitelijke onjuistheid? We stellen het zeer op prijs als u ons daarover een bericht stuurt.
Jan-Willem Wits

Er zijn nauwelijks theologen die kunnen tippen aan Augustinus

De boeken en preken van Augustinus zijn nog steeds modern, vindt Jan-Willem Wits. ‘Met het lezen van Augustinus kun je een leven lang volstaan.’

beeld nd

Zorgen voor de hele aarde is in je eentje te groot. Vraag jezelf af: voor welk stukje aarde wil ik zorgen?

Zorgen voor de hele aarde is in je eentje te groot, realiseert Alexander Bosma zich. Maar je kunt wel voor een stukje aarde zorgen. Bedenk eens: welk stukje zou dat kunnen zijn?

Afbeelding

Kan Nederland wel zonder nationaal gevoel en emotie? Nee, koester dus de schaarse nationale rituelen

Acda en De Munnik zongen het al: 'Je kunt hier nooit eens even rustig op je voetstuk staan.' Hoe gaan we om met onze helden? Is 'vaderlandse geschiedenis' belangrijk? Ja!

d

Wat doe je als (schoon)ouders je claimen? 'Voor mij gaan ze een grens over, het is ons huis'

Ze komen samen, een jong stel: ze zijn zeven jaar getrouwd en hebben een kleintje van drie. ‘We hebben het samen fijn’, zegt zij. Het probleem zit ‘m dan ook niet in hun huwelijk. Maar in hun schoonfamilie. Aan beide kanten.

Lysanne van de Kamp werkt bij Micha Nederland en ontwerpt oogsttuinen.

Het cijfer was helaas het enige dat telde bij de lessen geschiedenis

Draait leren echt nog steeds om het behalen van een bepaalde norm? Lysanne van de Kamp vindt het jammer dat de geschiedenissenlessen op school enkel om het cijfer gingen.

Wim Dekker is lector informele netwerken en laatmoderniteit aan de Christelijke Hogeschool Ede.

Er wordt 17 miljard euro verdiend aan mensen met schulden. Kwijtschelden is waarschijnlijk goedkoper

De problematische schuldenlast in Nederland is 3 miljard. Sociaal werkers, deurwaarders, ambtenaren, advocaten en administrateurs hebben daar hun werk van gemaakt. Kosten: 17 miljard. Wim Dekker pleit voor een jubeljaar.

Het is echt niet vreemd dat Renze Klamer zich ook zonder geloof gelukkig voelt

Renze Klamer vindt het vervelend als mensen tegen hem zeggen: 'We bidden voor je.' Wat kerkverlaters vervelend vinden, is niet maatgevend, stelt Reina Wiskerke. Toch begrijpt ze de allergie van Klamer.

Anita Zeldenrust is ouder van een gezinshuis voor kinderen die (soms tijdelijk) niet thuis kunnen wonen.

Ik dwing me met mijn vliegangst naar de stewardess te kijken. Als zij lacht zal het vast goed zijn

Als ik me er op zou voorstaan dat ik niet meer vlieg zou dat bewondering kunnen oproepen, maar zo'n offer is dat dus niet voor mij. Ik vind vliegen namelijk verschrikkelijk, schrijft Anita Zeldenrust in het vliegtuig.

Afbeelding

Hoe de angst van een christen verdreven kan worden en hoe jij daar een rol in kan spelen

Zondag barstte een patiënt in huilen uit na de dienst, omdat ik hem als protestants pastor geen communie kon geven, schrijft Kelly Keasberry. Ze nam de snikkende man in haar armen, waarop er iets wonderlijks gebeurde.