Basketbaliconen James (39) en Curry (36) gaan langzaam richting de uitgang, maar eerst nog samen naar Parijs

In elf van de afgelopen dertien finales van de Amerikaanse basketbalcompetitie NBA was ten minste een van de twee sterren, James of Curry, van de partij. Van 2015 tot 2018 vochten ze het in vier opeenvolgende finales tegen elkaar uit – Curry won er drie, James één. Beiden hebben vier titels achter hun naam staan. Kortom, James en Curry hebben het Amerikaanse basketbal ruim een decennium stevig naar hun hand gezet.

De tijden zijn veranderd. Op het nippertje bereikte James dinsdagnacht met zijn Los Angeles Lakers de play-offs van de NBA, via een gewonnen beslissingswedstrijd tegen New Orleans Pelicans (110-106). Curry verloor met Golden State Warriors van Sacramento Kings (94-118). Hij is er helemaal niet bij tijdens de ontknoping van het seizoen.

De kans is aanzienlijk dat ook James voortijdig met vakantie kan. In de eerste ronde spelen de Lakers vanaf zaterdag in een best-of-seven tegen Denver Nuggets, een angstgegner waarvan sinds december 2022 niet meer is gewonnen. De regerend kampioen heeft met Nikola Jokic de beste speler van de competitie in de gelederen.

Lang hebben James en Curry ook niet meer te gaan in de NBA. James nadert de 40 jaar, Curry is 36. Versleten zijn ze nog niet, ook al kunnen ze hun gemankeerde teams niet meer dragen zoals voorheen. Beiden waren dit seizoen goed voor gemiddeld 26 punten per wedstrijd. Vooral in het geval van James, bezig aan zijn 21ste seizoen, is dat opmerkelijk.

Kiezen voor afstandsschot

James (2,06 meter) is niet meer de explosieve alleskunner uit zijn hoogtijdagen, maar veel scheelt het niet. Geregeld spurt hij nog naar de basket voor een harde dunk of een acrobatische score. Toch kiest hij vaker dan voorheen voor een afstandsschot – ooit zijn achilleshiel. Op zijn oude dag sleutelde The King aan zijn schot, waardoor hij dit seizoen 41 procent van zijn driepunters raakschiet. Het is het beste gemiddelde uit zijn loopbaan.

Opvallend: het is een hoger moyenne dan dat van Curry, de grondlegger van de driepuntsrevolutie in de NBA. Door het succes van de relatief kleine spelverdeler (1,88 meter) raakte het schieten van afstand in zwang. Volgens sommige kenners is de invloed van Curry op het spel daarmee groter geweest dan die van James, die simpelweg alles beheerste.

Nog altijd zijn James en Curry – megasterren met een brandschoon imago – de grootste uithangborden van de NBA. Maar hun clubs raakten dit seizoen achterop in de westelijke divisie van de competitie, waar de concurrentie moordend is. Curry kon niet meer vertrouwen op de teamgenoten die hem aan vier kampioenschappen hielpen, James’ ploeg kampte met blessures, wisselvalligheid en een gebrek aan talent.

Steeds vaker worden ze gevraagd naar het naderende einde van hun carrière. ‘Ik weet niet wanneer de deur dicht zal gaan, maar ik heb niet lang meer’, zei James. Voor de zekerheid wordt hij dit seizoen gevolgd door een cameraploeg van Netflix. De staart van zijn loopbaan wordt verwerkt tot een documentaire.

Ook Curry gaf dit seizoen toe soms na te denken over een pensioen, maar de man uit North Carolina wil nog zeker enkele jaren doorgaan. ‘Op een gegeven moment zal mijn lichaam me vertellen dat het klaar is, maar zover is het voor mijn gevoel nog lang niet.’

Curry in de politiek?

Tegenover nieuwszender CBS zei de maatschappelijk betrokken Curry dat hij een toekomst in de politiek mogelijk ziet zitten. Miljardair James wil eigenaar worden van een nieuwe basketbalclub in Las Vegas. Een podcast heeft hij sinds kort al.

Toen hem twee jaar geleden werd gevraagd met wie hij graag nog eens zou willen samenspelen, hoefde James niet lang na te denken: ‘Stephen Curry, zonder twijfel. Alles aan hem spreekt me aan.’ De rivaliteit tussen James en Curry wordt gekenmerkt door wederzijdse bewondering.

Komende zomer krijgt James zijn zin. Samen met Curry is hij opgenomen in de selectie van het Amerikaanse ‘Dream Team’ voor de Olympische Spelen van Parijs. De twee zijn de grootste blikvangers in een groep vol supersterren (zie kader), waarmee de Amerikanen zich willen revancheren voor de matige prestaties van de afgelopen jaren.

Bij de laatste twee WK’s greep de grootste basketbalnatie ter wereld naast een podiumplek. Op de Spelen van Tokio werd met grote moeite goud gewonnen.

Zwaarste geschut

In tegenstelling tot voorgaande toernooien sturen de Amerikanen dit keer hun zwaarste geschut, zoals gebeurde met het originele Dream Team van 1992.

Michael Jordan was daarin de beste speler, maar de meeste aandacht ging uit naar Earvin ‘Magic’ Johnson en Larry Bird. De rivaliteit tussen de sterspelers van respectievelijk Los Angeles Lakers en Larry Bird had de populariteit van de NBA in de jaren tachtig uit het slop getrokken. Op de Spelen van Barcelona namen ze gezamenlijk afscheid.

Hun deelname was grotendeels symbolisch. Johnson was een jaar eerder besmet geraakt met hiv, de oude Bird kon nauwelijks meer lopen vanwege chronische rugproblemen. Met behulp van andere sterren – onder anderen Jordan, Charles Barkley, Karl Malone en Scottie Pippen – wonnen de Amerikanen het olympische toernooi met een gemiddelde marge van 44 punten op hun tegenstanders.

James en Curry kunnen meer weerstand verwachten, want de rest van de wereld heeft Amerika sinds 1992 bijgehaald.

Voor James worden het zijn vierde Spelen. Hij won brons in 2004, en goud in 2008 en 2012. Curry maakt zijn olympische debuut in Parijs, waar het nieuwe Dream Team als grote favoriet geldt. Voor James en Curry is het toernooi een uitgelezen kans om hun prijzenkast aan te vullen, mogelijk voor het laatst.