Josje voelt zich thuis in het moederschap: “Ik heb de jongste jaren genoeg aandacht aan mezelf besteed”

Ze glimlacht wanneer ze aan het begin van het interview een koffie weigert en wij fijntjes opmerken dat ze inderdaad nog geen driedubbele wallen onder haar ogen heeft. “Ik had nooit gedacht dat ik zo goed zou functioneren met minder slaap. Niet alle dagen, maar toch vaak.”

Josje Huisman is weer een versnelling hoger geschakeld. Ze heeft met Laat ze maar een nieuwe single te promoten, twee jaar na het matig onthaalde Gasolina. En dan is er uiteraard de bijna vier maanden oude Kamari, het eerste kindje van Josje en haar vriend, artdirector Cle Gyimah.

Zeg het maar meteen: jouw kind is het mooiste op de hele wereld.

Josje Huisman:(luide lach) Ja, inderdaad. En dan denk ik: ben ik nou de enige die dat ziet of is het echt zo? Niet dat het iets uitmaakt, natuurlijk.

Hoe bevalt het moederschap?

Ik vind het gezellig. Ik had altijd wel zin om naar huis te gaan, maar dit geeft toch een extra dimensie aan thuiskomen. Ik had op voorhand wel twee boeken gelezen en we hadden een zwangerschapscursus gevolgd. Voorbereid zijn, dat vond ik een fijn idee. Maar je weet pas echt hoe het is als het zover is.

Iedereen overlaadt een jonge moeder met raad. Welk cliché hoor je het vaakst?

‘Geniet er maar van, want ze zijn zo snel groot.’ Dat heb ik best wel in mijn oren geknoopt. Ik heb de voorbije jaren bovendien zoveel tijd aan mezelf besteed dat ik het een verademing vind om mijn focus te verleggen naar iets belangrijkers dan mezelf. Kamari is mijn prioriteit, om wie ik andere dingen heen plan. Al besef ik dat ik als zelfstandige in een luxepositie zit, omdat ik mijn eigen tijd kan indelen.

Je bent zuinig op Kamari. Hij komt niet herkenbaar op je sociale mediakanalen.

Je hoort vaak verhalen over waar zulke beelden kunnen terechtkomen. Ik vind het bovendien leuk dat ik nu gewoon foto’s kan tonen op mijn telefoon en mensen kan verrassen. Dat het niet is van ‘Goh, die baby heb ik al overal gezien.’ We maken ook nog heel klassiek fotoalbums, voor wie op bezoek komt. Maar de helft van mijn volgers op Instagram zou nooit bij mij op de koffie komen, dus waarom zou ik dat dan met hen delen? (haalt haar gsm boven en toont Kamari) Schattig, hè?

Een dotje. Je zou hem kunnen laten sponsoren. Door een merk van kruippakjes, ik zeg maar wat.

Dat zou kunnen, ik heb daar ook niets op tegen. Maar het is gewoon nu niet van toepassing.

Heeft het moederschap jou veranderd?

Ik heb leren relativeren. Ik heb een extra doel in mijn leven, waardoor veel dingen bijzaak worden. Het heeft me ook rustiger gemaakt. Nu, dat hoor ik vooral van anderen. Misschien zeg ik dat gewoon daarom. (lacht) Wat wel zo is: ik reageer chill op veel zaken omdat ik meer moe ben en niet de kracht heb om me er druk in te maken.

Hoe weegt Kamari op de relatie tussen jou en jouw vriend?

We zijn meer verbonden nu. Ook door de bevalling, waar hij bij was. We hebben elkaar gezien op een van onze kwetsbaarste en tegelijk sterkste momenten. Die twee uitersten samen, dat was heel bijzonder.

Jullie wonen in Antwerpen, jouw familie in Nederland. Knaagt dat soms?

Ze zeggen toch altijd: ‘It takes a village to raise a kid.’ Om het dan allemaal maar in je eentje te beredderen … Soms vind ik het wel lastig, dat mijn familie zo ver weg woont. Het is niet altijd even gemakkelijk om hulp te vragen. Let wel: ik vind het ook fijn dat we veel zelf doen. Maar ik merk dat ik mijn familie mis.

Ga je op termijn terug naar Nederland?

Ja, dat weet ik wel zeker. Dichter bij de familie.

Je werd drie jaar geleden veganist. Intussen ben je ook daarin milder geworden.

Ik ben toen heel radicaal overgestapt op plantaardig eten. Van de ene dag op de andere. Ik merkte veel voordelen: aan mijn lichaam, aan mijn energiepeil, aan mijn mindset. Dat ging ook gepaard met tunnelvisie. Ik dacht: ‘Onbegrijpelijk dat niet iedereen dit doet.’

Vanwaar de ommekeer?

Toen ik zwanger werd, at ik nog plantaardig. Ik wou de invloed daarvan op mijn lichaam onderzoeken, omdat zo’n baby veel energie vraagt. De jaren daarvoor was ik alleen met mezelf bezig. Ik dacht toen niet na over wat ik allemaal binnen kreeg. Ik at wel meer groenten en fruit, maar ik lette amper op mijn eiwitten en vetten. Het is nochtans belangrijk om ook daar een goede balans te houden. Daarom moet je als veganist soms méér eten, omdat je die stoffen gemakkelijker uit dierlijke producten haalt. Ik dacht gewoon: ‘Ha, het is plantaardig, het zit goed.’

Ik kreeg tijdens mijn zwangerschap ook last van huidproblemen en dacht dat ik een allergie had. Toen hoorde ik dat ik mijn evenwichtige voeding door de jaren heen wat had verwaarloosd. Mijn energie stond in de min en moest heel snel in de plus, omdat ik een baby in mijn buik had. Ik ben ook supplementen gaan nemen. (buigt zich naar het bandrecordertje) Wél onder begeleiding van een arts. Nu eet ik voornamelijk plantaardig voedsel, maar af en toe ook dierlijke producten. Ik denk aan wat mijn lichaam nodig heeft en intussen ook een beetje aan wat de wereld nodig heeft. Je kunt niet in je eentje de wereld redden, en zeker niet ten koste van jezelf. Maar je kunt wel je best doen.

Nu is er jouw nieuwe single Laat ze maar. Een middelvinger naar de kritieken op Gasolina?

Nee, het is geen afrekening. Daarvoor kijk ik te veel vooruit. Het gaat over hoe belangrijk het is om je eigen weg te gaan. Het is goed dat Laat ze maar er is, zodat ik het zelf ook af en toe kan luisteren. Dicht bij jezelf blijven en je eigen keuzes maken, dat is niet altijd zo eenvoudig. Soms weet ik het ook allemaal niet meer, wat ik wil.

Twijfel je soms over de manier waarop je het ouderschap aanpakt?

Ik heb over veel dingen twijfels, maar dat is het enige waarvan ik denk: dit doe ik puur op mijn instinct en oergevoel, naar mijn beste kunnen. Dat is een van de weinige plekken waar ik me niet snel uit het veld zal laten slaan.

Denk je eigenlijk nog terug aan jouw tijd bij K3?

Weinig. Maar het voorbije weekend stond Drake in het Sportpaleis en hij ging met een opblaasbare Ferrari over het publiek. Toen dacht ik: Nounou, wij zijn met een schip over het publiek geweest. Zó doe je dat.