Documentairemaker filmde ‘testament’ van Jean-Pierre Van Rossem: ‘Licht in zijn ogen was gedoofd’

Jean-Pierre Van Rossem (73), die donderdagnacht is overleden, was dinsdag nog te zien in de documentaire ‘Van Rossem’. Documentairemaker Peter Boeckx filmde ‘zijn testament’.

mrra,bpr

Naar eigen zeggen had Van Rossem op een bepaald moment in zijn leven 891 miljoen dollar op zijn rekening staan. ‘Tijdens de opnames, in het voorjaar, woonde hij in een karig appartementje in Kapelle-op-den-Bos. Het contrast kon niet groter. Ik heb daar geen problemen mee, zei hij toen. Ik kan in het mooiste kasteel wonen, maar net zo goed in een brakke hut. Ik zag berusting, maar toch ook een ­zekere tristesse’, zei Peter Boeckx eerder in een interview met Het Nieuwsblad.

© Photo News

De documentaire katapulteerde televisiekijkend Vlaanderen en Van Rossem terug in de tijd van geld, vrouwen, heroïne en rebelse uitspraken. ‘Sommigen noemen hem een fantast. Maar of zijn verhalen nu waar zijn of niet, het blijven prachtige verhalen’, zegt Boeckx. ‘Hij behoort tot een ras dat zeldzaam wordt, maar dat het leven en de ­wereld wel kruidt. Hij was een soort Robin Hood. (pauzeert) Alhoewel, dat klopt niet helemaal. Van Rossem gaf het geld dat hij binnen rijfde niet aan de armen (lacht).’

Televisiemaker Peter Boeckx kijkt dan ook terug op een intens maar verzadigend filmproces. ‘Ik heb hem de voorbije jaren leren kennen als een bad boy met een ontzettend groot hart. Achter zijn façade zat een gevoelige en vooral een unieke ziel. Hij heeft op zijn geheel eigen manier de geschiedenis van ons land kleur gegeven. Het was een eer om zijn testament op te tekenen voor de Vlaamse televisie.’

Niet meer strijden

Maar in de documentaire was ook te zien hoe het vooruitzicht van een nieuwe celstraf (en een verbeurdverklaring van 390.000 euro) hem allesbehalve gelukkig stelde. Van Rossem kampte met twijfels. Zich strijdvaardig tonen en ‘het ongeluksvonnis met alle macht blijven bestrijden’ of definitief afscheid nemen. Zijn slechte gezondheid als verstokte kettingroker liet ook zijn tekenen na. Op Facebook liet hij weten dat zijn longen er heel slecht aan toe waren.

De uitzendingen van zijn testament waren op 4 en 11 december. Dezelfde avond waarop de laatste aflevering werd getoond, werd Van Rossem met een ziekenwagen naar het ziekenhuis gebracht. Donderdagnacht is hij in het Universitair Ziekenhuis van Jette overleden. VIER laat weten dat zijn allerlaatste interview vrijdagavond om 20.35 uur integraal opnieuw te zien zal zijn op de televisiezender.

Die beate bewondering van hoofdredacteuren voor een fraudeur

Jean-Pierre Van Rossem © rr

Jean-Pierre Van Rossem. © pn

thumbnail: Jean-Pierre Van Rossem
thumbnail: Jean-Pierre Van Rossem.

Het was journalist Wilfried Hendrickx die Jean-Pierre Van Rossem richting gevangenis duwde. ‘Men wilde hem niet ontmaskeren, maar opvoeren als een circusact.’

Iedere oplichter fascineert – en dat was Van Rossem duidelijk: een oplichter. Hij heeft dan ook volkomen terecht enkele jaren achter de tralies gezeten. Wat mij vooral irriteerde, waren niet zozeer de strapatsen van Van Rossem zelf, maar de beate bewondering en gretigheid waarmee alle hoofdredacteuren van Vlaanderen, inclusief die van Humo, achter hem aanliepen. Men wilde de man niet ontmaskeren, men wilde hem als een goed verkopende circusact opvoeren.

Ik had in die jaren wat over de beurs gepubliceerd en wist dat van het hele Moneytron-model, waarmee Van Rossem beweerde de koersen te kunnen voorspellen, helemaal niets klopte. Dat heb ik hem ook voor de voeten geworpen tijdens ons fameuze tv-debat in 1989. Het gesprek liep lekker uit de hand, wat prima tv opleverde. Ik moet erkennen dat hij mij de baas was in het schelden: hij overdonderde mij met zijn gewéldige stem. Maar mij was het vooral te doen om hem aan te klagen. Met het bekende gevolg: enkele maanden later zat Van Rossem in de bak.

Ik heb hem nadien nog drie keer geïnterviewd: altijd weer kreeg ik dezelfde olijke mix van komedie en leugens opgedist. Want Jean-Pierre was niet alleen een oplichter, hij was ook een operettefiguur, een held uit een keukenmeidenroman. Uiteindelijk bediende hij de bevolking op haar wensen: eens goed lachen en vervolgens wegdromen bij Van Rossems Ferrari’s, zijn jacht, zijn pitspoezen, zijn F1-renstal, zijn miljarden, zijn amoureuze escapades.

Maar wie die weg inslaat, wordt uiteindelijk zelf het slachtoffer. Het is de tol van de rol. Helemaal op het einde verwerd hij tot een tragische figuur, ziek, berooid en hopeloos op zoek naar wat aandacht en liefde. Ik heb géén traan weggepinkt toen ik zijn overlijden vernam. Wel breng ik hem graag een eresaluut als de sympathiekste mythomaan die ik ooit heb mogen interviewen.