De mislukte tactiek van Michel: gegokt en verloren

Met een lange speech in de Kamer riep Charles Michel vandaag de oppositie op om niet naar vervroegde verkiezingen te gaan. “Dat zou betekenen dat we sowieso vastzitten de komende maanden, aangezien een regeringsvorming zeer moeilijk wordt tijdens de andere verkiezingscampagnes.” Opdat hij met zijn minderheidsregering nog vier maanden zou kunnen blijven zitten, ging Michel zelfs in op enkele eisen van de linkse oppositie. Michel zei dat hij de afgelopen dagen heel goed geluisterd had naar de protesten van onder meer de vakbonden, de gele hesjes en de klimaatbetogers. Hij beloofde de koopkracht te verhogen en de uitkeringen op te trekken. Ook de BTW op elektriciteit was voor Michel plots bespreekbaar.

Uitzonderlijk

Coalitiepartner CD&V leek nog mee te willen gaan in dat verhaal. Niet alles uit de speech van Michel was vooraf afgesproken, maar de christendemocraten konden wel leven met de koerswijziging. “Uitzonderlijke situaties vragen uitzonderlijke ingrepen”. Bij Open VLD daarentegen klonk er al snel gemor zijn over de linkse maatregelen die er nu plots, aan het einde van een centrumrechtse legislatuur en vlak voor de verkiezingen, nog zouden komen. “Afwerken waar we meer dan vier jaar aan gebouwd hebben. De begroting en de jobsdeal blijven onze focus”, tweette voorzitter Gwendolyn Rutten.

Motie van Wantrouwen

Dat Michel het niet zelf tot een vertrouwensstemming zou laten komen, was al langer duidelijk. In zijn repliek op de interpellaties van de oppositie in het parlement trachtte hij vandaag ook een motie van wantrouwen te vermijden. SP.A klonk vooraf het meest vastberaden om die in te dienen. En in dat geval gaven alle andere oppositiepartijen al aan dat ze mee op die kar zouden springen. Uiterlijk 48 uur later zou er dan gestemd worden. “Maar als er zo een motie komt, zal Michel niet wachten tot donderdag, wanneer de motie zou moeten worden gestemd, om zelf zijn ontslag in te dienen bij de koning”, klonk het al snel in regeringskringen. En zo draaide het uiteindelijk ook uit. SP.A en PS dienden effectief de motie van wantrouwen in. En de groenen ondertekenden die, toen bleek dat Open VLD niet mee ging in de gok van Michel.

Voor de premier zat er niets anders meer op dan de eer aan zichzelf te houden. “Blijkbaar heeft mijn uitleg niet overtuigd. Ik ga naar de koning om mijn ontslag in te dienen”, zei hij in de Kamer. Daarop kreeg hij applaus van zijn coalitiepartners, drukte de hand van zijn overgebleven ministers, en trok naar de koning om het ontslag van zijn regering in te dienen. Het einde van een regering, die er amper nog een was.

()