Elke keer dat Ahmet Eraslan een boardroom binnenloopt, denkt hij hetzelfde: 'Ik ga een van die gasten vervangen. Dat is wat ik wil: in de raad van bestuur zitten. Niet alleen omdat daar dan een keer iemand van mijn afkomst zit. Ik wil het gewoon voor mezelf, ik wil daar binnenkomen.'

Zie je in de boardroom veel kleur?

'Vanaf het VP-level? Nee.'

Als Vice President Consulting Services van CGI stuurt Ahmet Eraslan vijfhonderd consultants aan in Nederland, Amerika en India. CGI is een bedrijf met meer dan 70 duizend werknemers in veertig landen. 'We leveren it-consultancy. Ik ben verantwoordelijk voor de olie- en gasklanten. Shell is een van de grootste klanten.'

Waarom is die kleur er niet?

'Over die vraag denk ik niet veel na. Ik ken veel politieagenten. Zij zeggen: de politie moet een afspiegeling zijn van de maatschappij. Bij bedrijven zou het ook zo moeten zijn, maar ik denk niet dat je het kunt opleggen. We kunnen niet ontkennen dat er een glazen plafond is, maar hoe komt dat plafond er? Het is niet altijd mogelijk daar de vinger op te leggen.

'Het kan zijn dat ze zeggen: we gunnen het jou niet. Of: jij bent een bedreiging voor mijn positie. Ik geloof in het goede van de mens, ik denk niet dat ze bewust zouden zeggen: migranten laten we niet binnen. Mij hebben ze ook geaccepteerd op dit level, door mijn persoonlijkheid en mijn kwaliteiten. Ze zien dat ik een ervaring meebreng die zij niet hebben. Ik denk dat ze uiteindelijk gaan zien dat ze dat nodig hebben.'

Ahmet Eraslan

(Nederland, 1981) is als Vice President Consulting Services werkzaam op het Nederlandse hoofdkantoor van CGI in Rotterdam. 'We ontwikkelen en onderhouden meer dan vijfhonderd bedrijfskritische it-systemen voor het winnen van olie en gas, bijvoorbeeld voor de beslissingsondersteunende softwareapplicaties waarmee de locatie voor het boren wordt vastgesteld. Dat zijn miljardenprojecten. Verder leveren we onder meer industriële cybersecurity voor het beveiligen van bedrijfskritische centrales en installaties in de olie- en gaswereld.'

Wat voor ervaring is dat?

'Je kunt je achtergrond niet verloochenen, alleen houd ik me er niet zo mee bezig. Ik ben Ahmet, opgegroeid in Nederland. Een Nederlander. In mijn leven ben ik nog nooit gediscrimineerd. Niemand heeft ooit iets aan me gevraagd over de ramadan. Ze hebben nooit gevraagd of ik wel of geen alcohol drink. Mijn vader is wel gediscrimineerd. Het is niet zo dat ik het actief bij me draag, maar ik houd het in mijn achterhoofd: hij heeft dat meegemaakt.

'Mijn ouders kwamen uit een dorp in de provincie Kirsehir, in de buurt van Ankara. In Nederland werkte mijn vader in de tuinbouw. Met de baas had hij een goede band. Tot het bedrijf werd overgenomen door zijn zoon. Die had misschien andere ervaringen. Mijn vaders lunch werd gepikt. Pesterijen en opmerkingen. Dat hij nog harder en langer moest werken. Als het nu was gebeurd, zou ik het gesprek aangaan. De eerste gastarbeiders waren niet zo mondig en verbaal niet sterk genoeg. Ze accepteerden heel veel. Mijn vader zocht ander werk, hij werd klusjesman. Hij en mijn moeder bleven tegen me zeggen: je moet andersdenkenden altijd blijven respecteren.'

Waar groeide je op?

'In Rotterdam. Delfshaven was een gekleurde wijk. Turken, Marokkanen, Surinamers en ook Nederlanders. Wij zochten niet alleen de andere Turken op, dat was belangrijk. Mijn moeder droeg een hoofddoek en ze had veel vriendinnen die niet Turks waren. Mensen kunnen elkaar aanvoelen, ook als ze verschillende achtergronden hebben. Wanneer ik nu op een gala kom of op een andere bijeenkomst, denk ik niet: help, alleen maar Hollandse mensen hier. Ik heb geleerd met iedereen om te gaan.

'Na de havo deed ik een studie Hogere Informatica. Een computer hadden we thuis niet, al het werk deed ik op school. Bij elke stap die ik op school zette, zag ik minder kleur om me heen. Ik vind dat gastarbeiders en hun kinderen alles eruit moeten halen wat erin zit. Daarvoor zijn ze hier gekomen. Dit is zo'n mooi land, alles is hier zo goed geregeld. Het zou toch wat zijn als je dan niet iets met je leven ging doen?

'Eén ding is zeker: niemand kan mij afremmen. Ik ben een Rotterdammer. Geen woorden maar daden. Als je iets wilt bereiken, ga je ervoor werken. Mijn vader had een klein autootje. Je weet wat je ervoor moet doen als je een grotere wilt. Eraan werken, op een serieuze manier. Wij moesten om 6 uur binnen zijn voor het eten, dat was heilig. De jongens die destijds bleven hangen, die hangen nu nog op straat.

'Ik woon nog steeds in dezelfde wijk. Daar probeer ik een rolmodel te zijn voor de jeugd. Als ik bij mijn ouders in de straat kom, valt dat op. Ik ben 1 meter 86, draag altijd een pak. Aktentas, horloge, schoenen: allemaal in dezelfde kleur. Is dat een advocaat of een minister? Nee, het is gewoon Ahmet, die komt hier vandaan.'

Ten slotte: vorig jaar werd je genomineerd voor de Nederlandse Young Captain Award. Was dat belangrijk?

'Ja. Alleen vanuit je bedrijf kun je genomineerd worden. Je moet aan best veel eisen voldoen om in de selectie te zitten. Het begon met 32 kandidaten, dat werden er tien en van daaruit gingen er drie naar de finale. Ik was de eerste kleurling die ooit de finale heeft gehaald. Als dat tegen mij werd gezegd, dacht ik: waarom moet je dat benadrukken? We hadden een heel bijzonder programma, tijdens de juryronde werden we ondervraagd door ceo's van grote bedrijven. De YCA-organisatie probeert de nieuwe leiders van Nederland BV te onderscheiden, de toekomst van het Nederlandse bedrijfsleven. Bij het halen van de finale voelde ik een enorme trots. Ik zag dat ik in dat gezelschap de enige was, maar dat hield me niet tegen, ik voelde me niet klein.'

In gesprek

Schrijver Robert Vuijsje (Alleen maar nette mensen, Beste vriend) interviewt voor VNederlanders over de rol die afkomst speeltin hun leven. Hij spreekt onder anderen nog met advocaat Gerald Roethof (Surinaams) en schaatsster Anice Das (Indiaas). Lees eerdere interviews hier.

Nederlands
'In het buitenland, zelfs al in België. Ook in Turkije.'

Turks
'Als ik Turkse muziek aan het maken ben.'

Eten
'Indiaas, maar ook stamppot.'

Partner
'Van Turkse afkomst. Ze heeft een PhD in gepersonaliseerde hersentumorbehandelingen en is nu in opleiding tot klinisch chemicus.'

Hoofddoek bij de politie
'Ik kan meegaan in de argumenten voor en tegen. Wat ik nou zo leuk zou vinden: als we samen hierover rustig en beschaafd in dialoog gingen.'