Boudewijn de Groot wordt 80: wat vindt hij zelf de meest bepalende nummers uit zijn lange carrière?

Boudewijn de Groot houdt van ronde getallen. 80 worden vindt hij dus niet erg. "Ik voel me ook niet oud", zegt hij in 'Radio 1 viert Boudewijn de Groot', de special op VRT MAX waarin hij de meest bepalende en belangrijke nummers uit zijn carrière op een rij zet. 

Wat is het grootste verschil tussen de 80-jarige Boudewijn en de Boudewijn van 21 die zijn eerste hit scoorde? "Ik zie er anders uit, ik ben strammer geworden, wat wijzer, maar een aantal karaktereigenschappen zijn nog steeds hetzelfde."

'Een meisje van 16' was het lied waarmee Boudewijn de Groot in 1965 doorbrak, al zag hij het nummer aanvankelijk niet zitten. "Ik had toen al een aantal singles uitgebracht die helemaal niet verkocht werden. Mijn platenmaatschappij stelde me voor de keuze: iets commerciëler doen of ermee stoppen."

"Ik heb dus op aanraden van de producer gekozen voor iets commerciëler. Hij zei me namelijk: 'Als dat succes heeft, kennen de mensen je, en dan kan je daarna meer je eigen repertoire zingen'."

"Vervolgens kwam hij aandragen met de vertaling van 'Une enfant' van Charles Aznavour, maar ik vond het arrangement verschrikkelijk. Ik hield niet van de elektrische gitaren en de drums, het was een 'beatnummer', en ik vond het niet artistiek genoeg."

"Ik deed het dus met grote tegenzin, maar het heeft me wel geholpen. En uiteindelijk werd ik toch wel gegrepen door die gitaren en drums, ik vond het spannend en opwindend."

"Mijn carrière was mijn leven, dus in die zin heeft dit nummer mijn leven bepaald en een bepaalde richting op gestuurd."

Wat is voor Boudewijn de Groot zijn allerbeste nummer? Dat vindt hij een onmogelijke vraag, maar de tekst van 'Canzone 4711', van Lennaert Nijgh, beschouwt hij wel als "waanzinnig".

Ook het arrangement vindt hij prachtig: "Toen ik het arrangement van Bert Paige voor het eerst hoorde, werd ik bijna omver geblazen. Al is het nummer iets te vroeg gekomen: ik zing het niet jazzy genoeg. Ik zou het nu anders zingen."

Paige is een belangrijke man in de carrière van Boudewijn de Groot: "Hij bepaalde een groot deel van de sfeer van de platen die hij arrangeerde."

"Ik gaf hem de melodie en de gefloten tekst, en vroeg hem om er iets jazzy van te maken. Hij stak er vervolgens allerlei jazzakkoorden in die ik voor geen meter kan spelen. Daarom heb ik het ook nooit live gezongen, want ik kon die akkoorden niet spelen op mijn gitaar."

Op 20 mei 1944 werd Boudewijn de Groot geboren in een Japans kamp in Indonesië, waar zijn moeder een jaar later overleed. In zijn carrière schreef hij verschillende nummers over haar, maar het recente nummer 'Hoe meer ik dichterbij kom' heeft een extra betekenis voor hem. 

"Ik had wel foto's van mijn moeder, dus ik wist wel ongeveer hoe ze eruitzag, maar er was geen emotionele band. Het gemis kwam pas later, eigenlijk pas de laatste 10 jaar."

"Ik vraag me af hoe ik zou geworden zijn als ik opgevoed was door mijn echte moeder. Wat voor iemand was ze? Wat voor invloed zou ze gehad hebben op wie ik ben? Wat zou ze gevonden hebben van mijn carrière? Wat voor carrière zou zij verder in haar leven gehad hebben?"

"Mijn moeder geloofde heilig in het hiernamaals. Dat heb ik niet. Maar ik vind het wel belangrijk dat ik daarin meevoel, daarom zing ik ook dat we elkaar zullen zien, en dat ze blij verrast zal zijn als ik naar haar wenk."

3 kilogram. Zoveel weegt het 'Boudewijn de Groot oeuvreboek' dat in 2023 uitgegeven werd. "Het zijn geen memoires, het is ook geen biografie. Het gaat uitsluitend over de platen die ik heb gemaakt als producer, maar ook als zanger."

Uit die 3 kilogram liedjes kiest Boudewijn de Groot ook 'Testament' als bepalend nummer. 22 was hij toen, en al behoorlijk teleurgesteld in het leven, of zo lijkt het toch uit de tekst: "Na 22 jaren in dit leven maak ik het testament op van mijn jeugd. Niet dat ik geld of goed heb weg te geven, voor slimme jongen heb ik nooit gedeugd. Maar ik heb nog wel wat mooie idealen, goed van snit, hoewel ze uit de mode zijn."

"Die tekst komt helemaal op het conto van Lennaert Nijgh, maar teleurgesteld in het leven was hij niet, hoor. Het was trouwens een fantastische tijd. Een tijd van 'er kon heel weinig en we wilden zoveel'."

Telkens wanneer Boudewijn de Groot nummers van vroeger terughoort, komen ook de herinneringen aan de studio-opnames weer boven. Bij 'Testament' bijvoorbeeld die van een fantastische gitarist die er toch niet in slaagde om het simpele melodietje te spelen.

Lennaert Nijgh schreef 'Avond' begin jaren 70 voor Anja Bak, toen zijn vrouw, maar nu al decennia de partner van Boudewijn de Groot. De Groot en Nijgh gaven 'Avond' eerst aan Rob de Nijs, maar toen Boudewijn de Groot met Anja samen was, namen ze het opnieuw op.  

"Ik wilde 'Avond' eigenlijk niet zelf op een plaat zetten, maar heb het eens op een cd'tje gezet, alleen voor Anja, heel romantisch. Ze overtuigde me om het nummer ook zelf uit te brengen. Door haar is het dus eigenlijk een hit geworden."