‘Ik nam de verkeerde lijn, naar het hobbelige gedeelte van de weg’: Remco Evenepoel spreekt voor het eerst na zware valpartij

Wat ze zelf doen, doen ze beter. En dus nam Remco Evenepoel donderdag een half uur de tijd voor de opname van een podcast met Phil Lowe, persman en communicatieverantwoordelijke van wielerploeg Soudal Quick-Step. Evenepoel geeft om te beginnen een update over zijn gebroken sleutelbeen en hoe hij na zijn operatie de draad van het seizoen 2024 weer oppikt.

“Sinds maandag voel ik me comfortabel en slaap ik weer normaal”, vertelt hij. “Ik heb wel afgezien, zeker in de eerste tien dagen. Voor deze blessure hoorde ik over een gebroken sleutelbeen spreken alsof dat niks was. Daar denk ik nu anders over.”

Evenepoel mag zich na de Ronde van Lombardije 2020 een ervaringsdeskundige noemen als het over crashes gaat. Daarom wil hij niet de fout maken stappen over te slaan in zijn herstel. “Ik neem de tijd om te genezen. Ik wil niet te vroeg op de fiets stappen, naar de gym gaan of op een andere manier mijn lichaam vermoeien. Ik ben relax en ik geniet van de tijd die plots vrij is gekomen.”

Hij vierde het einde van de ramadan met zijn vrouw Oumi en haar familie. “Het was de eerste keer dat ik erbij was, dus dat werd een heel mooie dag.” Stonden verder op het programma: een partijtje minigolf — “dat lukte met de schouder” — en ijsjes eten in de gelateria: “Ik heb wel zes bollen genomen. Daar ben ik all-in gegaan (lacht).”

“Vooral heb ik heel veel geslapen. Na de operatie was mijn lichaam moe. Ik had alle energie nodig om de blessure te laten genezen. Zelfs als je een hele dag niks hebt gedaan, word je toch moe wakker.”

Luik-Bastenaken-Luik

Omdat hij er de tijd voor had, keek Evenepoel naar koers en voetbal op tv. “Ik zag Anderlecht en de Amstel Gold Race. De Amstel zien was moeilijk. Ik zou hem voor de eerste keer rijden, ik was in vorm en ik was ambitieus. De Waalse Pijl was niet zo lastig om naar te kijken. (lacht) Ik had het wellicht niet zo leuk gevonden denk ik.” Zondag zal hij ook naar Luik-Bastenaken-Luik kijken. “Ook dat wordt een lastige. Maar dan zal ik me troosten met de gedachte dat ik Luik al twee keer heb gewonnen.”

Veel is gezegd en geschreven over de val in de Ronde van het Baskenland, waar renners in volle afdaling uit de bocht gingen en waar Steff Cras, Remco Evenepoel en Jonas Vingegaard bij de belangrijkste slachtoffers waren.

Iedereen krijgt de schuld, maar Evenepoel kijkt vooral naar zichzelf. “Tijdens de autorit naar huis heb ik de beelden een paar keer bekeken. Ik nam de verkeerde lijn, naar het hobbelige gedeelte van de weg. Ik verloor de controle over mijn fiets en bij de laatste hobbel verloor mijn achterwiel het contact met het wegdek. Mijn fiets ging naar links, toen moest ik over de greppel springen en viel ik.”

“Landa en ik hadden de kop genomen van wat we wisten dat een moeilijke afdaling was. Dat ging heel goed, tot we in die bocht kwamen. We reden zo’n 80 km/u. Achteraf is het makkelijk zeggen dat ik meer naar rechts had moeten doorbuigen, om beter de bocht te nemen. Nogmaals, het gaat zo snel. Ook die val. Voor ik het wist zat ik weer rechtop en had ik mijn schouder vast, goed wetend dat er iets mis was.”

In het ziekenhuis in Victoria maakte hij een praatje met Primoz Roglic, die naast hem lag. “Ik heb Jonas Vingegaard een bericht gestuurd. En verder zag ik op de sociale media dat iedereen weer oké was.”

Tour de France

Tot zijn val kijkt hij terug op een geslaagd voorjaar, met winst in Portugal en een tweede plaats in Parijs-Nice. “We kennen de fout die ik in Parijs-Nice heb gemaakt”, zegt hij. “Op donderdag reden drie renners weg en aarzelde ik om mee te rijden. Daar heb ik mijn kans op de eindzege gemist. Dan moest de grote crash nog komen. Mijn grootste doelen heb ik niet kunnen waarmaken. Het wachten nu is tot volgend jaar.”

Vooruitblikken doet Evenepoel nu naar de Tour de France en de Spelen van Parijs. Volgende week hoopt hij weer te kunnen trainen. De plannen in de opbouw naar de Tour blijven onveranderd. “Het enige wat verandert, is dat ik één week vroeger begin. Vanaf volgende week dus. Ik ga op hoogtestage en afhankelijk van hoe de vorm is, zal ik ofwel de Dauphiné ofwel de Ronde van Zwitserland rijden. Dan weer hoogte en dan is het tijd voor de Tour.”

“Ik weet dat ik nog veel werk voor de boeg heb. Ik zal de dagen aftellen tot de Tour. Zo gaat het altijd. En dan zijn er de Spelen van Parijs.”

Een olympische medaille in de wegrit en/of de tijdrit zijn de grootste doelen voor Evenepoel. Omdat de Tour een grote onbekende is. “Ik weet niet wat ik ervan moet verwachten. Het is mijn eerste Tour en het niveau ligt erg hoog.”

De Spelen zijn anders. “Ik kijk naar de Spelen als een eendagswedstrijd. Ik weet dat ik daar goed in ben.” De kans dat hij een medaille haalt in Parijs schat hij hoger in dan de kans dat hij bij de aankomst van de Tour in Nice op het podium staat. “Gelukkig, er komen veel kansen in de Tour, meer dan de Spelen, die je als renner maar drie of vier keer kunt doen.”