In pak en met een das vol prints van de Belgische driekleur maakte Mike Thibault vrijdagochtend zijn entree als bondscoach van de Belgian Cats. “I’m very excited to be here”, klonk het meteen enthousiast bij de 74-jarige Amerikaan. Nochtans schreeuwt alles op zijn cv dat hij onhaalbaar is voor een sportlandje als België. Twintig jaar aan de slag in de WNBA, drie keer verkozen tot coach van het jaar, in 2019 met de Washington Mystics de landstitel gepakt en ook een hand in twee olympische titels van Team USA: het zijn slechts enkele van de hoogtepunten die de Amerikaanse basketbalfederatie USA Basketball aanhaalt op haar pagina over Thibault.

“Toch was het geen moeilijke beslissing om dit te doen”, zei hij. “Nadat ik Washington had verlaten (eind oktober werd hij ontslagen als manager van de Mystics, red.), was ik aan het bedenken wat mijn volgende stap zou zijn. Misschien permanent op vakantie gaan. Maar ik was nog niet klaar met deze sport en ik was altijd gefascineerd door de gedachte om een team in een ander land te coachen. (lachend) Mijn vrouw zou trouwens gek worden als ik de hele tijd thuis zou zitten.”

Fan van Meesseman

Thibault is meer dan gepokt en gemazeld in de basketbalwereld. Begin jaren 80 was hij assistent-coach bij de L.A. Lakers, waar iconische spelers als Magic Johnson en Kareem Abdul-Jabbar op het parket liepen. Als hoofd scouting bij de Chicago Bulls pikte hij nadien Michael Jordan uit de draft – het selectiesysteem in de Amerikaanse NBA. Vanaf 2003 ging hij aan de slag in de WNBA, de belangrijkste competitie in het vrouwenbasketbal. Tot op vandaag is hij er de coach die de meeste overwinningen ooit boekte: 379.

Als coach van de Washington Mystics werkte hij samen met Emma Meesseman en Kim Mestdagh, Julie Vanloo haalde hij als algemeen directeur van het team over de plas en ook Nastja Claessens pikte hij uit de draft. “Ik heb altijd een bijzondere band gehad met de Belgian Cats”, beaamde Thibault vrijdag. In het bijzonder met Meesseman, die hij in 2013 op haar 20ste een kans gaf in de WNBA en die een sleutelspeelster was toen hij met de Mystics de WNBA-titel won.

Thibault: “Het helpt natuurlijk als je een van de beste speelsters ter wereld gaat coachen. En dat is zij zonder twijfel. Voor ik op het aanbod ben ingegaan, had ik een lang gesprek met haar, omdat ik wilde dat ze zich comfortabel voelde bij mijn komst. Ze kan me mee op weg helpen. Of Emma zeker doorgaat tot de Spelen van 2028? Ik denk het wel. Ze wil een olympische medaille, net als alle Cats. Vorige zomer waren ze er al heel dichtbij, dat motiveert deze groep.”

Het wiel heruitvinden

Net als de Spelen van Tokio 2021, toen ze sneuvelden in de kwartfinale na verlies tegen Japan met amper één punt, zadelden die van Parijs 2024 de Belgische basketbalvrouwen met een rotgevoel op. Ja, ze werden afgelopen zomer vierde, maar tegelijk was er het besef dat ze net zo goed om goud of zilver hadden kunnen strijden. Thibault moet Meesseman en co. nu alsnog naar het summum leiden.

“Ik ben hier niet om het wiel opnieuw uit te vinden”, klonk het. “Dit is al een van de beste teams ter wereld en ik wil voortbouwen op wat er is. Maar je kunt altijd kleine dingen verbeteren.” Zo hoopt hij meer een lijn in de prestaties te krijgen. “Je kunt niet de ene dag erg goed spelen en de volgende dag gewoon oké. De beste teams gaan niet constant op en neer, zoals een gekke grafiek.”

Het gezamenlijke doel? Over drieëneenhalf jaar op het olympische podium staan in Los Angeles. “En nee, ik maak me geen zorgen dat sommige Cats al dertigers zijn. Tegenover vroeger dragen speelsters veel meer zorg voor hun lichaam, waardoor carrières verlengd worden. Emma, bijvoorbeeld, zou, als ze wil, nog makkelijk zes tot acht jaar mee kunnen draaien. Naar mijn gevoel bevinden alle topspeelsters van dit team zich in hun piekjaren.”

Familie

In de basketbalwereld staat Thibault bekend als een empathische figuur, die eerlijkheid hoog in het vaandel draagt. Een filosofie die uitstekend lijkt te passen bij de Belgische basketbalvrouwen, waar egoïsme geen plek heeft. “Een goed team voelt vaak als een familie”, aldus Thibault. “Voor mij is het altijd belangrijk geweest dat we elkaar steunen, zowel op als naast het veld. Ik geloof niet in dictaturen. Natuurlijk moet ik op het einde van de dag beslissen wat er op het veld gebeurt en daar de verantwoordelijkheid voor nemen, maar ik wil dat onze sleutelspelers zich betrokken voelen. Overleg is heel belangrijk.”

Vanaf maandag leidt Thibault de trainingen bij de Cats, donderdag debuteert hij als coach in de EK-kwalificatiewedstrijd tegen Azerbeidzjan. Drie dagen later trekken de Belgische basketbalvrouwen naar Litouwen. Als ze twee keer winnen, zijn ze geplaatst voor het EK in juni, waar ze titelverdediger zijn. “Deze eerste week ga ik niet veel veranderen”, aldus Thibault. “Ik wil vooral het team leren kennen en kijken welke kleine aanpassingen mogelijk zijn. Dat zal me een basis geven om te bepalen wat ik deze zomer wil doen.”

Lees ook

 Volleytalent Martin Perin, na de hartstilstand te veel: “Een defibrillator kun je helaas niet zoals Dafalgan gebruiken” 

Hoe de basketbalbond al in 2014 de boel wilde belazeren 

Faustino Oro (11), de ‘Messi van het schaken’ die Magnus Carlsen al kon pootje lappen