Twee op een rij voor Astana: Cort Nielsen snelt met krachtsexplosie naar ruikers na sprint met drie overgebleven vluchters

Daags voor de Pyreneeën en de tweede meer dan welgekomen rustdag kregen de renners een tocht van 181 kilometer voor de wielen. Net als gisteren was het parcours op maat van de vrijbuiters, dus waren de plaatsjes in de vroege vlucht duur. Enorm duur. De Gendt, Barguil, Yates, allen probeerden ze een vroege onderneming in elkaar te boksen, maar het was vechten tegen de bierkaai. Na 43 waanzinnige kilometers was het dan toch eindelijk prijs. Een groep van 29 lieden zonderde zich af. Greg Van Avermaet en Serge Pauwels kregen onder meer Rafal Majka, Bauke Mollema, Domenico Pozzovivo, Peter Sagan en Sonny Colbrelli mee.

Op het tweede klimmetje van de dag – de Côte de Sié – gooide Lilian Calmejane de knuppel in het hoenderhok. Hij koos voor de solo, maar reed op het glooiend traject nooit meer dan anderhalve minuut bij elkaar. Een nutteloze onderneming, vond ook de ploegleider. Vanuit de wagen kreeg de Fransman van Direct Energie consignes om zich opnieuw te laten uitzakken. Met een lang gezicht hield Calmejane dan maar de pedalen stil.

Vervolgens regende het aanvallen. Terpstra, Van Avermaet en Skujiņš raakten niet weg, het Franse duo Bernard en Grellier slaagde daar uiteindelijk wél in. Met een voorgift van anderhalve minuut begonnen ze aan de laatste en lastigste onderneming van de dag. De Pic de Nore was een obstakel van twaalf kilometer aan een gemiddeld stijgingspercentage van 6,3 procent. 

Voer voor de echte berggeiten dus. Majka plaatste op de steile flanken een demarrage, rolde de twee Fransen op en zette met een voorgift van dertig seconden de lange afdaling naar Carcassonne in. Mollema en Kort Nielsen achtervolgden, van Pauwels en Van Avermaet geen enkel spoor. Onze Belg van Team Dimension Data zou later wel nog tegen het asfalt smakken. Met een elleboogbreuk moest Pauwels uiteindelijk noodgedwongen opgeven.

De twee achtervolgers kregen het gezelschap van vijf stuks, kilometerslang was het zo een strijd van één dappere Pool tegen zeven wilde jagers, maar Majka moest op 13 kilometer van de meet toch de duimen leggen. Toen iedereen even naar elkaar keek, wisten drie kompanen zich af te zonderen. Cort Nielsen, Mollema en Izagirre waren de slimsten van het pak en grepen in een mum van tijd een halve minuut bij elkaar. Een sprint zou oordelen over de ritzege, en daar toonde de Deense krachtpatser zich met sprekend gemak de snelste. Hij zette zich vroeg op kop en rondde de klus uitstekend af. Twee op twee voor Astana, gisteren ging Fraile met de zege aan de haal. Izagirre werd tweede, Mollema derde. 

Na de reageerde de Deen vol trots en vergat hij zijn ploeg en ploegleider niet: "Ongelooflijk! Dit is vooral een overwinning van de ploeg ook. Het was mijn ploegleider Lars Michaelsen die me er vooraf in deed geloven."

"Dit is geweldig", ging hij verder. "Dit zijn de dagen waarvoor je renner wordt. Dit is pas mijn eerste Tour, en om dan meteen een rit te winnen, maakt mij zo gelukkig. Ik wil graag de hele ploeg bedanken, en Michael (Valgren) in het bijzonder, die ook met me mee op pad was en ontzettend sterk was. We waren in het voordeel in het slot. Onze sportdirecteur had al een paar keer zijn geloof in mij uitgesproken en dat werkte motiverend. Iedereen zei al een paar dagen dat dit een ideale rit voor mij was en alles is perfect uitgedraaid. Gisteravond kwam de ploegleider bij me op de kamer en deed hij zijn plan uit de doeken. De ploeg rekende op mij, dat maakte me wel nerveus en ik heb niet goed geslapen, maar alles ging goed en ik ben zo blij met de zege."

In het peloton een hele dag niets van suspense. Daniel Martin probeerde met een schuchtere demarrage wat tijd terug te pakken, maar zijn moedige poging leverde uiteindelijk niets op. Zij aan zij bolden Thomas, Froome en Dumoulin dus over de meet. Morgen krijgen de renners een rustdag, dinsdag duiken ze de Pyreneeën in. 

De zestiende rit, 218 kilometer lang, brengt hen van Carcassonne naar Bagnères-de-Luchon. Na twee colletjes van vierde categorie volgen in de finale nog een col van tweede en twee van eerste categorie. Op de Col de Portet d'Aspet (5,4 km aan 7,1%) volgen de Col de Menté (6,9 km aan 8,1%) en de Col du Portillon (8,3 km aan 7,1%). Na de top van die laatste hindernis is het nog tien kilometer dalen naar de aankomst in Bagnères-de-Luchon, dat zich de "Koningin van de Pyreneeën" noemt. Daar wel vuurwerk in de groep der favorieten?