Geen knuffel, wel een koffiemok en een frigo vol chocolade. Wat juffen en meesters écht vinden van de eindejaarscadeaus

Bij de rapportbespreking met lege handen aankomen, is eerder uitzondering dan regel geworden. Veel ouders nemen een boeket bloemen mee of zeggen 'dankjewel' met een doos Merci-chocolaatjes. "De ouders zien hoeveel tijd en energie wij aan de kinderen wijden en willen ons daarvoor bedanken”, zegt Roxanne De Caluwé, juf van de eerste kleuterklas van Vrije Basisschool Sancta Maria in Beveren.

Onnodig

"Uiteindelijk ligt mijn hele koelkast vol pralines en doosjes Merci en geef ik die weer weg", vertelt een juf van het tweede leerjaar op een school in Deerlijk. Ze benadrukt dat ze graag haar job doet en dat ze daar geen bevestiging voor nodig heeft in de vorm van een cadeau. “Ik zou het veel meer appreciëren als de ouders mij zouden vertellen waarom ze het zo fijn vinden om mij als juf te hebben.”

Juf Roxanne kreeg vorig jaar een boeketje bloemen van de ouders. Elke bloem was door een kind uit haar klas geknutseld. Daarbij kwam een cadeaubon, die ze besteedde aan speelgoed voor haar klas. Het fleurige knutselwerk vond ze fantastisch, maar de cadeaubon hoefde niet.

Meester Mathew Olievier vindt die cadeautjes leuk, maar ook hij vindt ze niet nodig. Hij werkt al twee jaar in het kleuteronderwijs en ontvangt heel wat snoep en chocolade, maar ook een krat wijn. "Kunstwerkjes krijg ik doorheen het jaar. Die zijn op het einde van het jaar minder populair dan geschenkjes."

Vicieuze cirkel

Nochtans blijven ouders juffen en meesters met cadeaus overstelpen. Waarom? Volgens juf Roxanne speelt er groepsdruk onder de ouders. Het wordt al jaren gedaan en ouders hebben het gevoel dat ook zij mee moeten doen. Zeker als de vraag van andere ouders komt. Dan is 'neen' zeggen moeilijk.

Daan Debuysere, die Nederlands geeft in de lerarenopleiding voor kleuterleraar, meent dat de cadeaugekte sterk verschilt van school tot school. "Meestal nemen enkele ouders het initiatief en soms sturen ook ouderraden dit aan", zegt Daan. "Op de Facebook-pagina's van sommige scholen ontstaan een waar handelsverkeer." 

Het geven van cadeaus is intussen uitgegroeid tot een heus fenomeen. De juf uit Deerlijk ziet hoe winkelketens hierop inspelen. Je ziet koffietassen, kaarten en notitieblokjes voor 'de beste juf' of 'de beste meester' in de etalage liggen. Dat motiveert ouders om iets te kopen voor de leerkracht van hun kind en maakt het moeilijk om de vicieuze cirkel te doorbreken. 

Verdeelde meningen

Tine Wastijn voelt zich echter niet beïnvloed door de verkooptrucjes. Bij haar dochter Sterre op school is er geen sprake van groepsdruk om bij te leggen voor het cadeau, al vindt ze een geschenk wel een mooi gebaar. "Iedereen is vrij, maar uiteindelijk doet doorgaans drie vierde van de ouders mee", vertelt ze. 

Emmy Goossens hecht minder aan materiële geschenken. "Ik vind het veel belangrijker om te investeren in een goed contact met de juf en meester", zegt Emmy. De kinderen iets laten knutselen vindt ze prima, maar samenleggen met andere ouders komt niet in haar op. "Ik vind het een weinig pedagogisch verantwoorde boodschap naar de kinderen. Alsof iemand bedanken met cadeaus moet gebeuren."

Budget: eerder klein. In sommige klassen leggen de ouders samen (1 tot 5 euro per persoon) zodat er een duurder cadeau kan gekocht worden. Ouders zijn bereid meer geld neer te leggen als het geschenk nuttig is voor de lessen, zoals een boek.

Populairste cadeaus: bloemen, chocolade en mokken met ' De beste meester' of 'De liefste juf' erop.