De hongerige Ieren van The Cranberries hadden in 1993 één doel: wereldberoemd worden. Door veel op te treden - de Ieren trokken heel Engeland door om op te treden - maar ook door tussendoor te werken aan nieuwe songs.

Inspiratie haalden ze daarbij graag uit de actualiteit. Toen O’Riordan op een dag aan het schrijven ging, dacht ze aan Jonathan Ball en Tim Parry. De ene was 3 en de andere 12 jaar toen ze het slachtoffer werden van het Iers Republikeins Leger. Militanten plaatsen twee bommen in vuilnisbakken in een drukke winkelstraat in Warrington en lieten die tussen de mensen ontploffen. Tientallen mensen liepen verwondingen op, en de twee jongens kwamen om het leven.

Verontwaardigd over die gruwel kroop O’Riordan in haar pen. In your head, in your head, they’re still fighting/With their tanks, and their bombs/And their bombs, and their guns/In your head, in your head, they are dying, schreef ze. Een aanklacht tegen het geweld, dat een jaar later uitgroeide tot een controversiële wereldhit. Plots stonden O’Riordan en co in het midden van het politieke debat.

Niet bang

O’Riordan stak niet onder stoelen of banken dat het een aanklacht was. De strijd voor Ierse onafhankelijkheid, en het geweld dat daarmee samenhing, had meer dan lang genoeg geduurd voor haar. “Ik herinner me dat er toen zoveel bombardementen waren in Londen en de problemen waren immens. Ik was zo verdrietig door de dood van die kinderen, die op het verkeerde moment op de verkeerde plaats waren. Ik zat vol woede, iedereen had het slachtoffer kunnen zijn.”

“Het is een zwaar onderwerp om over te zingen”, aldus de maandag overleden zangeres. “Maar ik was jong en dacht niet aan de gevolgen. Ik wilde het gewoon doen. Angst had ik helemaal niet. Het moest controversieel zijn. Dat het zo succesvol zou worden, had ik nooit durven hopen.”

Vader slachtoffer: “Ik weet het pas sinds gisteren”

Het verhaal achter Zombie was Colin Parry, de vader van Tim, niet bekend. “Ik weet pas sinds gisteren (maandag, nvdr) dat het over mijn zoon gaat. De woorden zijn majestueus en zo waar. Het drama in Warrington en de andere aanslagen waren vreselijk voor de nabestaanden. De zo geweldig geschreven tekst is zo sterk en prachtig.”