Gravin staat terecht voor dierenmishandeling: “Prins Laurent stuurde me uit protest een van zijn eigen honden”

Hoeveel shetlandpony’s ze bezat? Diana du Monceau de Bergendal zegt oprecht het exacte aantal niet te kennen. Wel dat haar buurman, de schoonzoon van de burgemeester, ze op een vroege ochtend bewust liet ontsnappen om “een ravage” aan te richten. “Plots kreeg ik telefoon dat 26 pony’s losliepen in het dorp en dat ik ze nooit meer zou terugzien.” Ze zegt dat ze dagenlang heeft gehuild omdat ze 26 “van haar kinderen” ook nooit meer heeft gezien. In beslag genomen door de Waalse tegenhanger van Dieren in Nood en achter haar rug doorverkocht, zegt ze.

De comtesse is niet bepaald het type dat je associeert met adel en etiquette. Ze heeft er lak aan, zegt ze, nadat ze haar gele Hyundai op de kasseien naast het erf heeft geparkeerd. Waarna ze meteen omstuwd wordt door tientallen honden, van puppy tot rottweiler. Met enkele kordate handelingen roept ze hen tot de orde.

Het is hier, op haar domein van tien hectare in het groen, dat ze al 38 jaar haar eigen dierenasiel uitbaat. Belangeloos, benadrukt ze, want geld is geen issue in haar kringen. “Elke afgedankte hond is hier welkom. Ze komen van overal: bejaarde dames die niet meer voor hun hondje kunnen zorgen, mensen met depressies, geldproblemen, noem maar op. Hier geldt de regel dat er geen regels zijn. De dieren lopen kriskras door elkaar, worden niet opgesloten en worden niet met de regelmaat van de klok gevaccineerd.”

Jarenlange vete

De gravin praat als een furie. Ze is kwaad “om zoveel onrecht”. Gisterochtend was ze vanuit het Waalse Villeroux, deelgemeente van Chastre, helemaal naar Brussel getuft. Ze moest er, “voor de zoveelste keer al”, voor de strafrechter verschijnen. Reden? Beschuldigingen van dierenmishandeling, verwaarlozing en een “bijtincident”. Dat laatste zat zo: dwars door haar domein loopt een doodlopende kasseiweg van de gemeente. Toen een vriend van de burgemeester er kwam joggen, kwam hij te midden de blaffende beestenboel terecht. Wat volgde was een kleine beet en “veel onnodig drama”. Want die honden hoorden in een kooi, niet op de “openbare weg”. Niet veel later stond de dierenbescherming voor de deur en namen inspecteurs – voor de derde keer – honden in beslag. Want hier en daar was er wel een dier met vlooien te vinden, zegt ze. En volgens de letter van de wet waren er wel meer mankementen. Een chaotische beestenboel, al is dat laatste volgens de gravin net de grote troef. En een doelbewuste keuze. “Ik durf zweren dat ze hier allemaal opleven en gelukkig samenleven.”

In totaal zag de gravin al 212 van de vijfhonderd honden die ooit op haar domein rondliepen in beslag genomen worden. Net omdat ze een hekel heeft aan alle officiële, wettelijke richtlijnen. “Ik woon hier al 38 jaar in alle rust”, vertelt ze. “Heb nooit met iemand problemen gehad tot Claude Jossart (MR) hier plots burgemeester werd.” Ze zegt dat hij aast op haar gronden en er 270 huizen op wil neerpoten. “Il me déteste. Hij haat me. En het is door zijn toedoen dat mijn paarden door een gat in de omheining konden ontsnappen.”

Prins als steunpilaar

Gravin Diana, verpleegster van opleiding, is de dochter van Yves-Jean du Monceau de Bergendal. Een edelman die dertig jaar burgemeester van Ottignies (cdH) was en als officier nog vocht tijdens de bevrijding van Normandië. Een gewezen directeur van grootwarenhuisketen GB ook en ooit de eerste senator die met een wetsvoorstel kwam om de provincie Waals-Brabant te creëren. Een man met meer adelbrieven dan dochter Diana honden bezit. “Een week nadat de dierenbescherming hier voor het eerst binnenviel, in 2013, en ik plots iemand werd die zogezegd dieren mishandelde, stierf papa. Gekrenkt in zijn trots.”

Ze heeft met prins Laurent, “een jarenlange vriend”, alvast een opmerkelijke medestander. “Weet je dat hij mij na die eerste inval, als stil protest, meteen een van zijn honden – Monseigneur – stuurde? Prachtig toch.”

Eind oktober kent de gravin het verdict van de Brusselse beroepsrechter. Theoretisch riskeert ze zes jaar cel. Allicht krijgt ze een stevige geldboete en zal ze maximaal nog twintig honden mogen bezitten. Ze zegt dat ze dan zal sterven van verdriet. “Mijn honden afpakken en wees maken is als mijn kinderen wegnemen. De verpleegster in mij heeft altijd voor goed gedaan. Daaraan twijfelen is mij treffen in het hart.”