Direct naar artikelinhoud
DM Zapt

Zelfs stiekem in de neus peuteren, kan een vieze webcamgluurder gezien hebben

Anushka Melkonian presenteert de ‘MNM Urban50'.Beeld VRT

In DM Zapt zet de tv-redactie van De Morgen de blik op oneindig. Vandaag schrijft Robin Broos over de overdaad aan webcams op de radio.

Onlangs was ik ’s avonds op de VRT. Bezoekers moeten dan eerst langs de bewaking aan de ingang, waar op het televisietoestel vaak de lineaire uitzending van Eén of Canvas loopt. Die keer was het een live-stream van MNM. De nachtwaker van dienst zat zich ongegeneerd te vergapen aan Anushka Melkonian, presentatrice van de Urban50. Het tafereel had iets vies voyeuristisch. En bewees het punt dat de Buggles veertig jaar geleden al maakten: ‘Video Killed The Radio Star’.

Voor alle duidelijkheid: radio is niet dood. Elke dag luisteren er nog 4,5 miljoen Vlamingen naar een van onze zenders. Alleen is radio in de 21e eeuw een vedettenparade geworden, waarvan radiostemmen per definitie gezichten zijn. Personalities die ook multimediaal - lees: in video - moeten renderen. En dat ondergraaft de hele charme van het medium.

Een voorbeeld: dertien jaar geleden liep ik stage bij Voor de dag op Radio 1, het huidige De ochtend. Op een mooie dag mocht ik journalist Lode Roels vergezellen op reportage. We belden aan bij de interviewee, en zij deed al vragend open. “Ik dacht dat Lode Roels me kwam interviewen”, klonk het teleurgesteld. In haar verbeelding was de radiopresentator met diepe stem een oudere, grijze man. Geen kortgeschoren, toen 31-jarige. Net dat is de magie van radio. De luisteraar maakt ervan wat ie wil, zoals een onverfilmd boek. Of een Facebook-pagina zonder profielfoto.

Sopkoeken

Zelfs al heeft de presentator van dienst een bekende kop, dan nog kan radio de fantasie prikkelen. Denk maar aan de vroegere strapatsen van Bart Peeters en Hugo Matthysen in Het leugenpaleis. Iedereen wist dat niet de échte oud-administrateur-generaal van de BRTN sopkoeken zat te smullen in Itegem. Maar met de ogen toe zag je het wel gebeuren.

Daarom hield ik begin jaren 2000 zo van de radioshow van Discobar Galaxie. Met de juiste achtergrondgeluiden leken Bobby Ewing, Lars Capaldi en Loveboat uit te zenden vanuit een sauna, de Grotten van Han of een camper onderweg naar het zuiden van Frankrijk. In gedachten was ik mee dáár. Ook al zaten die kerels zelf gewoon in de studio.

Maar dat volstaat niet langer. Vandaag zendt haast elk station ook live beelden uit, via de webcam. Presentatoren kunnen het wassen van hun haar niet zomaar een dag uitstellen. Of doodleuk in korte broek op het werk opdagen. Zelfs stiekem in de neus peuteren, kan een vieze gluurder gezien hebben.

En dat staat haaks op het succes van die andere vorm van audio-uitzending: de populaire podcast. Daar is de sterkte net het ontbreken van beeld. Dus ja, video killed the radio star. Onze radionetten zouden zich best wat meer als podcasts mogen gedragen. Al was het maar opdat de nachtwaker niet langer ongegeneerd naar Anushka Melkonian kan loeren.

MNM Urban50, vrijdag om 18 uur op MNM