Omdat het weekend is: de beste intredes ooit in het darts (met ook een landgenoot in onze top vijf)
Darts is niet alleen dikwijls een erg spannende sport, het is ook topentertainment. Vraag dat maar aan de duizenden fans die jaarlijks naar de grote toernooien in het BDO en vooral PDC trekken. Hoogtepunt wat betreft die showfactor, zijn steevast de walk-ons. De manier waarop de spelers hun intrede maken, al dan niet vergezeld van een walk-on girl. Omdat het weekend voor de deur staat, hebben wij enkele absolute toppers geselecteerd.
1. Peter Manley
Met stip op één: Peter 'One Dart' Manley, onder begeleiding van Tony Christie's 'Amarillo'. Zijn dansjes, zijn gelukzalige glimlach, zijn oversized Hawaï-shirt, de manier waarop hij als een volleerd volksmenner en gentleman meezingt: af.
2. Devon Peterson
Op twee: Devon Peterson. Shakira's Waka Waka (This Time for Africa) mag dan wel het themalied van het WK voetbal in 2010 geweest zijn, het is de Zuid-Afrikaanse darter op het lijf geschreven. Let vooral op zijn geweldige dansmoves eens hij op het podium beland is.
3. Dirk Van Duijvenbode
Hardcore house is niet meteen iets wat je met darts associeert, maar de Nederlander Dirk Van Duijvenbode bewijst op de European Darts Open in Dusseldorf het tegendeel. Wat een mimiek.
4. Dimitri van den Bergh
Een landgenoot mag in dit rijtje natuurlijk niet ontbreken. De broers Kim en Ronny Huybrechts zijn onze bekendste vertegenwoordigers, maar ook Dimitri 'Dream Maker' van den Bergh is een topper. Bovendien eentje met formidabele dansbenen. Op 'Happy' van Pharrell Williams geeft hij vooral op het podium het allerbeste van zichzelf.
5. Raymond van Barneveld
Afsluiten doen we met de Nederlandse wereldtopper Raymond van Barneveld. Niet dat hij 'Eye of the Tiger' van de Amerikaanse rockband Survivor naar zijn hand zet, wel de manier waarop de Nederlandse fans hem onthalen is ronduit indrukwekkend. Het was een speciale gelegenheid voor 'Barney', vorig jaar in mei. Voor het eerst in de geschiedenis van de Premier League darts werd er buiten Groot-Brittannië gespeeld. Rotterdam Ahoy was de place to be. Vooral kippenvel wanneer de muziek op het einde stopt en de tienduizenden Oranje-fans 'Barney Army' roepen.