Thomas over tweestrijd met Froome: “Wat gebeurde voor ploegentijdrit frustreerde mij”

Zoals John Irving De wereld volgens Garp schreef, zo schreef Geraint Thomas (32) The Tour According to G. Aardig om te lezen is hoe dat nu zat met het kopmanschap bij Team Sky, waar Thomas de beste renner was, maar waar Chris Froome tot diep in de laatste week nog zijn vijfde Tour trachtte te winnen.

Zo is er de scène waarin acht Sky-coureurs in een achterafhotel in Frankrijk hun mobiele airconditioners op de kamer installeren, tot blijkt dat die zoveel stroom verbruiken dat het hele hotel zonder elektriciteit valt. Waarop de Sky-directie beslist dat alleen Froome over een airconditioner mag beschikken.

Alles voor Froome is het reeds op dag drie in de ploegentijdrit, waar de ploegleiding na nachtelijk beraad meedeelt dat er alleen op Froome zal worden gewacht wanneer die pech heeft. "Ik zat daar en ik kookte. Als ik lek zou rijden en niemand zou op me wachten, was het gedaan."

We schrijven rit twaalf met aankomst op Alpe d'Huez. Een dag eerder heeft Thomas de gele trui veroverd na winst op La Rosière. Die donderdagochtend in de bus heeft de ploeg net het tactische plan doorgenomen; over de pikorde is met geen woord gerept. Tot Froome dit zegt: "Ik wil vandaag aanvallen op Alpe d'Huez. Wanneer we op vijf kilometer voor de top komen, ga ik er vandoor. Oké?" Thomas gelooft zijn eigen oren niet. "Ik had de leiding. Waarom was ik dan de leider niet?"

Drie maanden later neemt Thomas op uitnodiging van ASO deel aan het Saitama Critérium in Japan. "Het is een wervelwind geweest", lacht hij. "Ik ben nooit zo lang van de fiets gebleven. Je moet niet verwachten dat ik met orgels en blaastrompetten aan 2019 ga beginnen. Ik krijg nu Dave (Brailsford, Sky-manager, MG) aan de telefoon. Die zegt dat ik niet te dik moet worden."

Wat was het moeilijkste aan het winnen van de Tour?

"De rit naar Alpe d'Huez is de dag waarop ik het meest heb afgezien. Ik dronk niet genoeg, halfweg ben ik me beginnen vol te gieten. Dat heeft me gered. Op Alpe d'Huez voelde ik me niet zo slecht meer (Thomas won de rit, MG). De dag ervoor was ook al zo'n zware dag geweest."

Beslissend was de zeventiende rit naar Saint-Lary-Soulan, waar Froome 48 seconden verloor op jou.

"Met nog maar twee etappes en een tijdrit te gaan, lagen alle eieren eindelijk in mijn mand. Pas dan had ik de hele ploeg in mijn dienst. Zelfs al wilde ik niet aan de eindzege denken. Ik wilde me niet laten meeslepen. Emoties gaan alleen maar met je prestaties aan de haal. Zo gebeurt het dan, dat je na afloop van de tijdrit begint te wenen op de nationale televisie."

Je schrijft dat Froome bevoordeeld werd.

"Ik wilde eerlijk zijn. Wat gebeurde voor de ploegentijdrit frustreerde mij. Ik had lastig kunnen doen en alles in mijn hoofd laten spelen. Dan had ik allicht de Tour niet gewonnen."

Waarom ging het tussen jou en Froome niet zoals tussen Hinault en LeMond, of Armstrong en Contador? Dat was echte rivaliteit.

"Misschien komt het doordat Froome en ik aardige mensen zijn. We zijn al heel lang vrienden. Dat zijn we nog altijd. Froome mocht koersen zoals hij wilde, tot rit zeventien. Die dag kon hij zich ermee verzoenen dat hij de Tour niet moest winnen."

In The Guardian zei je dat je nu op gelijke voet staat met Froome, zelfs al heeft die zes grote rondes gewonnen en jij één.

"Ik ken mijn programma van 2019 nog niet. Maar als ik naar de Tour ga, ga ik om te winnen, zoals Froome. Dan zullen we koersen zoals we dit jaar hebben gedaan. Zolang we niet tegen elkaar rijden en een andere renner de Tour wint, wat een ramp zou zijn, zie ik niet in waarom het niet precies kan gaan als in 2018."

Wat als Froome zegt: 'Ik ga voor de Tour, doe jij de Giro maar'?

"Dan vraag ik hoeveel hij me wil betalen. Ik wil zeker terugkeren naar de Giro, maar natuurlijk wil ik ook weer de Tour rijden."

Kun je nog een keer de Tour winnen?

"Ik kan weer in die vorm geraken. Elke Tour is natuurlijk anders. Roglic en Dumoulin komen misschien in een veel betere vorm aan de start, 'Froomey' zal weer sterk zijn. Wie was de laatste renner die met succes zijn eerste Tour-zege heeft verdedigd? Armstrong wellicht, maar die is zijn zeges kwijt. Het moet Indurain zijn geweest. Contador deed het niet, zelfs Froome heeft het niet gekund en hij is toch de grootste."

Geloof je dat de dubbel Giro-Tour mogelijk is?

"Ik dacht dat het Froome zou lukken. Dumoulin en Kruijswijk hebben het geprobeerd. Het is niemand gelukt. Misschien kan ik het wel."

De dominantie van Team Sky, daar ging het in deze Tour ook weer over.

"Er zijn veel vooroordelen. Natuurlijk zijn we een sterk team. De Tour is altijd het grote doel, daar zijn we voor. Geen enkel team pakt de Tour aan zoals wij. Het gaat niet alleen om geld. QuickStep moest Poels niet hebben. Hij rijdt voor ons en hij is nu top. Sky maakt renners beter. Het is niet dat we Suárez, Messi en Ronaldo kopen. Kijk naar mij, naar Rowe, Stannard en naar Froome."

Keer je ooit terug naar de klassiekers?

"Ik keer zeker terug naar de klassiekers, maar niet in de eerste twee of drie jaar. Ik zal dan nog niet te oud zijn. Ik heb lang op de piste gekoerst. Ik word op de weg nog elk jaar beter."

Voel je je nog als de jonge renner die droomde van grote overwinningen?

"Er is niets veranderd. Ik vind het haast grappig als ik bedenk dat ik de Tour heb gewonnen. Ik groeide op met namen als Bjarne Riis, Jan Ullrich en Lance Armstrong. Daarna kwam Alberto Contador. Ik dacht: dit lukt me nooit. Maar dan word je zelf beter, in eendagskoersen, in koersen van een week en dan begin je aan de Tour te denken. Sinds 2016 is de Tour een doel.

"En nu zit ik hier in Japan. Ik voel me moe, heb een jetlag. Ik kijk er echt naar uit om weer op mijn fiets te klimmen, gewoon weer de routine van het trainen. Sinds de Ronde van Groot-Brittannië heb ik alleen maar een beetje rond gefietst in Monaco en Cardiff. En als ik daar ben en een boodschap doe die anders een paar minuten in beslag neemt, duurt het nu wel een kwartier voor ik buiten geraak. Ik moet maar snel terug naar Monaco."