Een zaal in het opleidingscentrum van de Waalse tennisvleugel in Bergen. Enkele trainers steken de koppen bij elkaar. Thema van de dag: David Goffin. De tengere jongen van 12 is enkele maanden geleden vanuit zijn ouderlijke huis in Rocourt, deel­gemeente van Luik, neergestreken in de academie waar het Waalse tennistalent van de toekomst wordt klaar­gestoomd. Vraag van de dag: “Zou ­David niet beter stoppen met tennis, zouden we wel met hem verdergaan? zo vroegen we ons af”, zegt Jacques Leriche. De man beoordeelt voor de Waalse federatie (AFT) de evolutie van potentiële tennistalenten.

Niet dat de jonge Goffin niet kan tennissen. Leriche: “Toen ik op hem zijn 8ste zag tennissen, vielen zijn oog-handcoördinatie op, zijn balgevoel en zijn verfijnde motoriek.” Maar wat is hij toch zo klein, een handicap voor wie toptennisser wil worden. “Hij moest telkens weer optornen tegen leeftijdsgenoten die groter waren dan hij. Niet dat hij technisch onderdeed voor hen, wel ­fysiek.”

Goffin moet op medisch onderzoek, in een poging te voorspellen hoeveel hij nog zal groeien. Leriche: “En hij zou nog groeien, zo bleek.” Goffin mag zijn weg naar de top pro­beren voort te zetten, al zijn de me­ningen verdeeld. Voor de petite his­toire: een van de toenmalige coaches die een negatief advies gaf, is Thierry Van Cleemput, zijn huidige coach. Goffin bewijst de coach met wie hij ­later de wereldtop zal bestormen het tegendeel. Het licht dat op oranje staat, springt weer op groen wanneer hij al snel daarna toont dat hij wel degelijk zijn mannetje kan staan en een tornooi wint. Typisch Goffin.

“Tot zijn 15de had David een groeiachterstand”, zegt AFT-coach Reginald Willems. Willems, de vorige ­Davis Cup-kapitein, begeleidde Goffin enkele jaren als tiener op de tennisacademie en was voor Van Cleemput de begeleider van Goffin als prille twintiger. “Pas rond zijn 16de kreeg hij een groeischeut, werd hij iets forser. Hij was nogal snel gefrustreerd toen, omdat hij het gevoel had dat hij niet met gelijke wapens kon strijden.”

En dan komt voor het eerst de David Goffin boven die vandaag een wereldtopper is. Willems: “We hebben hem als 15-jarige enkele voorwaarden gesteld om hem in de jeugdselectie te houden. Hij ging die uitdaging aan. Hij werkte aan zijn sterke punten: zijn spelinzicht, snelheid, de bal vroeg ­nemen… Net die aspecten die nu ook zijn troeven zijn.” Een beetje David die Goliath verslaat. Willems: “Maar vanzelfsprekend had ik in hem, toen hij zo jong en frêle was, nooit de kampioen van nu gezien.”

“Kan David het maken als prof?”

Flashback naar Tennis Club Euro Barchon. Op zijn 6de stapt de kleine David de club binnen waar zijn papa, Michel, tennisleraar is. De club wordt bestierd door Michèle Gurdal, niet van de minsten. De kranige dame van 65 jaar is veelvoudig Belgisch kampioene, stond in de jaren 70 in de kwartfinales van de Australian Open en de 1/8ste finales van Wimbledon. Zijn eerste ­tennisslagjes leert Goffin bij haar. “Ze waren met twee, zijn twee jaar oudere broer Simon, en David. Maar zijn broer had minder talent. Nu, ik heb duizenden jonge tennissertjes getraind en niemand had het talent van David. Hij was een beetje timide en zei niet zo heel veel, maar tennis was alles voor hem. Toen leefde hij daar al voor. Zijn grootvader vroeg me dikwijls: geloof je dat David het kan maken als tennisser? Dat was toen moeilijk te voorspellen. Omdat het van zoveel factoren afhangt: niet alleen de techniek of fysiek, ook het mentale, maar vooral ook de entourage, de familie. En net daar was hij ­altijd goed omringd.”

Het gezin-Goffin ademt tennis, zowel mama als papa tennissen meer dan ­verdienstelijk. Als sinterklaasgeschenk krijgen de broers een net. Probleem: ze hebben geen tuin, het gezin woont in een appartementsblok. Het duo trekt naar de parkeerplek en tekent met krijt een tennisveld. Heelder dagen spelen ze wedstrijdjes ‘Pete Sampras versus Andre Agassi’. Dat Goffin het mag proberen aan de tennisacademie, heeft hij te danken aan zijn ouders, inmiddels is het echtpaar gescheiden.

Jeugdvriendin van weleer

Opmerkelijk hoe Goffin tot vandaag enkele naasten integreert in zijn en­tourage. Papa Goffin, een man die veelal in de schaduw opereert, behartigt zijn boekhouding. Na zijn passage met Willems reist hij nu de wereld rond met een van zijn jeugdcoaches, Thierry Van Cleemput. Een overgangsperiode met twee coaches, Van Cleemput en de Zweedse voormalige topper Thomas Johansson, duurde niet lang. Goffin verkiest de vertrouwde combinatie met enkel Van Cleemput, wars van de trend dat veel toppers bekende ex-tennissers in hun huishouding integreren.

Ook zijn vriendin is nog altijd dezelfde jeugdtennisster met Italiaanse roots waarvoor hij jaren geleden viel: Stéphanie Tuccitto. De 26-jarige studeerde communicatie en reist met hem mee. Dat Goffin altijd netjes gekleed is, op en naast de courts, heeft met Tuccitto te maken, ze is een beetje zijn ­‘Jani’. Op de Australian Open van 2016, nadat ze afgestudeerd is, reist ze voor het eerst mee. “Tennissers staan er vaak alleen voor op de baan”, zegt Goffin dan. “Het is enorm belangrijk om goed gesteund te zijn als sportman, haar aanwezigheid is een troef. Want ik ken niet veel spelers die op het hoogste niveau succesvol zijn als ze niet gelukkig zijn in hun privéleven.” In die familiale bubbel gedijt Goffin het best.

En dan is er nog Karine Molinari, een Parisienne gepokt en gemazeld in een internationaal managementbureau en sinds 2012 zijn manager. Een beetje een vreemde eend in de bijt? Misschien wel, als enige niet-Belgische in zijn entourage, maar ze heeft connecties in de internationale tenniswereld die van pas komen om Goffin te vermarkten.

Molinari neemt niet alleen die extrasportieve beslommeringen weg. Een ander luik van haar takenpakket kan, met wat zin voor overdrijving, worden omschreven als “vaak neen zeggen”. ‘Madame Non’ wikt en weegt en blokt een flink deel van de onvermijdelijk toegenomen aanvragen af. Sinds hij in 2012 tot Le Petit Prince werd gebombardeerd nadat hij voor het eerst schitterde op Roland Garros, is de filosofie: niet al te veel laten graven in zijn privé­leven. Niet toevallig doken hij en zijn vriendin samen op in een interview. Het doel: Goffin moet rust in zijn hoofd hebben. Pas in een vertrouwde omgeving, met vertrouwde mensen, voelt hij zich op zijn gemak en komt hij los.

Want neen, Goffin is niet Mijnheer Saaiheid. Symbolisch is een filmpje waarin de Davis Cup-ploeg na de gewonnen halve finale tegen Australië met de auto naar het hotel rijdt om een feestje te bouwen. David ontpopt zich tot de meester-entertainer, gaat de anderen voor als voorzanger. “Dat deed hij toen voor het eerst”, zegt Davis Cup-kapitein Johan Van Herck. “Hij is geen droogstoppel. Hij is vaak de man van de ­droge humor.” In zijn vrije tijd is hij te vinden voor een rondje karaoke, of een partijtje golf.

De jongen van weleer is nu een grootverdiener, dit jaar verdiende hij zo’n 3,5 miljoen euro, sponsor­premies niet meegerekend. Goffin is er de man niet naar om het geld met sloten naar buiten te gooien. Hij rijdt bijvoorbeeld met een Peugeot rond, zijn sponsormerk. Eén folietje dat hij zich misschien ooit wil permitteren: een Aston Martin – hij is fan van James Bond-films, vandaar.

Willems: “Niet het geld stuwt hem vooruit, wel de uitdagingen.”

Gurdal: “Hij bleef altijd nederig, een van de redenen waarom hij het zo ver ­geschopt heeft.”