De keerzijde van de medaille(s)

Philippe Muyters is aan zijn laatste maanden toe als Vlaams minister van Sport. Hij heeft zijn best gedaan: tien jaar lang zorgde hij voor continuïteit – een unicum op sport – en hij liep niet in de weg zoals sommige voorgangers. (Vervelend, maar hem alsnog vergeven, waren die ergerlijke foto’s met medaillewinnaars.)

Muyters verzette zich niet tegen een efficiëntere besteding van de overheidsmiddelen voor topsport, saneerde het bondenlandschap en liet Bloso/Sport Vlaanderen toe bepaalde sporten op de subsidieladder te korten. Waar hij tekort schoot, was in het op peil houden van de financiering van topsport, maar daarvoor zat hij bij de verkeerde partij (N-VA) en in de verkeerde regering.

Aanvankelijk vond men her en der nog wel een miljoentje extra, maar de voorbije jaren bleven de budgetten dezelfde of gingen niet noemenswaardig omhoog. Meer topatleten die prijzen pakken, betekent minder geld voor betere atleten. Betere atleten zouden op papier ook meer eigen sponsoring moeten kunnen genereren, maar dat gaat slechts ten dele op. Ze lopen niet dik, de atleten die het zonder veel overheidssteun kunnen. Voetballers, tennissers en wielrenners hebben doorgaans wel een privéstructuur die hen (over)betaalt. Voor tijdrijder Victor Campenaerts springt de wielermarkt in – al is de Nationale Loterij natuurlijk ook overheidsgeld – maar heel wat andere sporten worden door de sponsormarkt niet opgepikt en hebben de overheid nodig.

Budget voor hockey

Zelfs het hockey. Die hebben mooie sponsors zoals Belfius (overheidsbank, dat wel), Audi, Jupiler, Candriam, Auping en nog andere, maar die zullen nooit opbrengen wat de overheden de nationale hockey-topsportwerking toestoppen.

Voor de Franstalige sportadministratie Adeps is dat 700.000 euro en enkele tewerkstellingscontracten, het Belgisch Olympisch en Interfederaal Comité (BOIC) geeft 650.000 euro, BeGold (geld van de gemeenschappen, het BOIC en de Nationale Loterij voor talentontwikkeling) stopt 450.000 euro toe en Sport Vlaanderen is de grootste hockeysponsor met 1,2 miljoen euro en zes halftijdse tewerkstellingscontracten.

Hockey en alle andere sporten die een stap hebben gezet, hebben voortaan meer geld nodig willen ze hun nieuw verworven status en niveau behouden. Concreet: gymnastiek waagde de sprong naar de wereldtop, is daarin geslaagd, maar om Nina Derwael en de rest van die topsportvlieger in de lucht te houden, is meer geld nodig.

Idem voor de nationale ploegen in teamsporten, die tot voor een paar jaar verwaarloosbare prestaties leverden maar nu op het ene na het andere kampioenschap om de prijzen spelen. Prima presteren staat gelijk aan het draaien van dure programma’s met EK’s, WK’s, Olympische Spelen en navenante voorbereidingen.

Jammer dat de verkiezingen in een preolympisch jaar vallen. Een nieuwe Vlaamse regering zou perfect een verdubbeling van het topsportbudget kunnen inschrijven als doelstelling. Ze zou het nog niet eens voelen in de begroting want twee keer peanuts blijven peanuts.

De Munt

Het is een even demagogische als flagrante vergelijking, maar zit het met de subsidiëring niet serieus scheef als de Vlaamse cultuursector tig keer meer krijgt dan de Vlaamse topsport. Hoeveel keer tig? Welnu, in 2014 werd de cultuursector 5 procent gekort en dat kwam overeen met 33 miljoen euro. De 5 procent die cultuur moest inleveren en waarvoor moord en brand werd geschreeuwd, is anderhalve keer het totale Vlaamse topsportbudget.

Alleen al De Munt, één (federale) instelling met bezoekers die gerust een meervoud kunnen betalen voor hun vermaak, krijgt de helft meer subsidiegeld dan de hele Vlaamse topsport. Geen enkele opera- of balletvoorstelling komt in de buurt van wat de prestatie van de Belgian Cats op het recente WK basketbal bij de bevolking heeft losgemaakt, evenmin als het gaat om wat de Cats hebben verwezenlijkt voor de emancipatie van de (sportende) vrouw.

Alle gekheid, het kot zou te klein zijn als we aan het geld van de culturo’s zitten en dat aan de sportdombo’s uitdelen. Dat was om ze in de elitaire tempels in de gordijnen te jagen, dus om te lachen. De Belgische topsport kan het geld beter zoeken waar dat te vinden is: bij het voetbal bijvoorbeeld. Die krijgen 130 miljoen euro korting op hun belastingen en sociale lasten per jaar en dat om hun voetballend personeel gemiddeld 350.000 euro salaris te betalen. Belast en hef lasten zoals op elke andere werkende Belg en geef wat je uitspaart in het voetbal aan de topsport, die het nodig heeft. Niet om buitensporige salarissen te betalen, maar gewoon om de werking te garanderen en een leefloon uit te keren.