DDe uitverkoren ridders legden een gelofte van armoede, kuisheid en gehoorzaamheid af en werden in 1129 als orde erkend. Hun naam verwees naar de Tempelberg in Jeruzalem, waar hun eerste hoofdkwartier was gevestigd. Met een rood kruis op hun witte mantel creëerden ze, onder de hoge bescherming van de paus, al snel hun eigen legende. Deze onverschrokken en onvermoeibare strijders voor het Ware Geloof bleken ook zeer gewiekste bankiers te zijn, wat onvermijdelijk de aandacht van de groten der aarde trok. Het einde was dan ook onverkwikkelijk. De leiders van de orde belandden op de brandstapel, de overblijvende ridders werden als ketters bestempeld en als honden opgejaagd. Jones besteedt in zijn boeiende boek vooral aandacht aan de militaire verrichtingen van de tempeliers en aan de slinkse manier waarop de Franse koning Filips IV hen ten gronde richtte. Non nobis, Domine, sed nomini Tuo da gloriam. Niet aan ons, maar aan Uw naam, o Heer, komt de glorie toe. Geen gewoon mannen!

Omniboek, 493p