In Bistrot L'Ilot hangt de geur van een klassieker in wording

Food sharing, eten delen, is al een tijdje in. Meestal is het heel gezellig, en brengt het je terug tot de essentie van wat eten is: een heleboel kleurige schotels in het midden, praten, gerechten doorgeven, ontdekkingen doen. Dat het voedselverspilling tegengaat, is in duurzame tijden mooi meegenomen. Maar soms maakt het sharing-idee de kaart verwarrend en te divers, en zit je met een heleboel smaken die niet bij elkaar passen. Bij Bistrot L’îlot is het concept perfect uitgewerkt en ben je blij dat je kunt delen. Je zou anders gewoon te veel missen.

Zo uitgebreid als de wijnkaart is, zo beperkt en overzichtelijk is het menu: negen gerechten, en twee desserts. Geen voor- of hoofdgerechtjes. Je neemt waar je zin in hebt. Bij de raspberry bellini (9 euro) bestellen we wat Frontieren-kaas (5 euro) en ibericoham (18 euro). Daarna kiezen we voor gegrilde jonge wortelen met honing en tijm (8 euro), gegrilde asperges met ham, radijs en walnoot (18 euro), entrecote met chimichurridressing (23 euro) en Schotse zalm met broccolicrème, daslook en lente-ui (16 euro). Alles is heerlijk, maar de zalm blijft ons bij, krokant van buiten en sappig roze van binnen. Net als de entrecote: de chimichurri fris en zuur bij de licht gezouten steak. De kaart verandert regelmatig, al mogen sommige populaire schotels wat langer ­blijven. De huisbereide ravioli met champignons en salieboter (11 euro), de rundstartaar (14 euro) en de tarte tatin (7 euro) zijn nu al klassiekers.

L’îlot is ingericht als een moderne Parijse bistrot, met ronde tafeltjes en gekrulde stoelen, die net niet die van een echte bistrot zijn. Een mooi op maat gemaakte wijnkast, een ruime open keuken en een donkere vloer: L’îlot is een bistrot nieuwe stijl die veel jonge mensen aantrekt, al is er volgens gastvrouw Valentine een vaste klant van boven de tachtig.

Elke schotel wordt door chef Sander op zijn eentje bereid en door Valentine opgediend, er zijn geen kabouters in de keuken, we hebben het gevraagd. Dat houdt in dat er soms een gat valt, maar dat vinden we absoluut niet erg. We drinken wijn per glas en laten ons daarbij leiden door Valentine die een witte Côte du Rhône Gigognan serveert (7 euro), een rode Gamay ‘Mes amis mes amours’ (6 euro) en een Chateau de Bastard (7 euro) als dessertwijn.

Ooit wordt er een film gemaakt over twee mensen die binnenwaaien in Bistrot L’ilôt en er na een kort avontuur opnieuw afspreken als ze tachtig zijn. Het is dat soort plaats. Er hangt een zweem van romantiek, en de geur van een klassieker in wording.

bistrotlilot.be