Rooftop Rage: chillen op hoger niveau tussen de Londense schoorstenen

Meedrijven op het Londense nachtleven, het is een epileptisch avontuur dat je binnen de kortste keren een handvol geschifte vrienden, spannende avonturen en een tollend hoofd oplevert. Epicentrum daarvoor is al sinds de seventies Dalston, waar headbangers in groezelige pubs het leven verketterden en de vrijheid (letterlijk) opsnoven. Tel daar de vele Caraïbische en Afrikaanse nachtclubs bij, en de meest etnisch diverse wijk van Londen zette zichzelf op de kaart.

Vandaag heeft een snelle gentrificatie de punkers verdreven, maar de Turken hebben er nog steeds hun theetenten, de Cariben hun salsabars en de hipsters hun exquise jazzclubs. Allemaal komen ze samen op het Dalston Roof Park, een gezellige daktuin waarvan de winst terugvloeit naar vrijwilligersprojecten voor armoede in de buurt. Dat gemeenschapsgevoel is ook letterlijk te zien: buurtjongeren onderhouden de tuin, lokale kunstenaars zorgen voor streetart en wijkbewoners bereiden gerechten uit de hele wereld. Toch blijft het de muziek waar alles om draait. Tijdens vorige edities kon je al uit je dak gaan op Rudimental, Jessie Ware, Basement Jaxx en Disclosure, en ook dit jaar gaat het dak eraf (of niet) met namen als Into The Woods en Rinse FM op het programma.

Op adem komen

Londen kan een agressieve stad zijn, en dan hebben we het niet enkel over de criminaliteitscijfers. Sukkel een paar seconden te lang met het aantikken van je metroticket en je krijgt een snauw, sta aan de verkeerde kant van de roltrap en je wordt streng aangemaand om in het gareel te lopen. Geen wonder dat de werkmens er weleens adem te kort komt. Anderzijds zijn Londenaars expert in het scheppen van kleine oases van rust, die ze na de werkuren talrijk opzoeken. Precies zo een vluchtoord is Pergola On The Roof, hoog boven de stresserende Paddington-buurt. Lieflijke bloemen klimmen omhoog in de houten dakconstructie, aan de kleurrijke picknickbanken is het fijn keuvelen. Pergola biedt ook een plek aan de hoogste street food court van Londen, met de burgers van Patty & Bun, de Vietnamese barbecue van Mam en eendcreaties van Canard als zomerse paradepaardjes.

Liever wat chiquer? Een echte thrill is de glazen lift van Sushisamba, die in 28 seconden naar het hoogste dakterras van de stad schiet. Pal in het midden glinstert een grote appelsienenboom in het avondlicht, aan de houten bar errond tafelt de crème van het financiële district. Prijzig is het wel, maar de mix van Peruviaanse, Japanse en Braziliaanse visspecialiteiten is een echte bucketlistervaring.

Kunst kijken

Een verlaten parkeergarage in een wijk die tot een decennium geleden bekendstond om kraakpanden en vandalisme: Frank’s Café in Peckham klinkt niet meteen als de locatie waarvoor de gemiddelde toerist de metro een halfuur zuidwaarts neemt. Gelukkig weten locals beter: sinds de overheid een slordige 300 miljoen pond pompte in de regeneratie van de wijk, blijven de coole initiatieven als paddenstoelen uit de grond schieten, met Frank’s Café op kop. Al voor het tiende jaar op rij transformeert kunstplatform Bold Tendencies de parkeergarage tot hub voor hedendaagse kunst, opera en architectuur. Op de bovenste verdiepingen wisselen poëzielezingen af met yogasessies en comedians, de ene al zweveriger dan de ander. Maar ook minder grote meerwaardezoekers vinden hun weg naar de pretentieloze Negroni’s, én de meer dan Instagram-waardige zonsondergang.

Sinds enkele jaren kreeg Frank’s Café een al even kunstzinnige overbuur met Bussey Building, dat in de zomer vooral door filmfans gefrequenteerd wordt. Nadat de voormalige cricketstickfabriek (ja, echt) in 2009 gered werd van afbraak, streek tussen de bakstenen schoorstenen immers de Rooftop Cinema Club neer. Een kleurige strandstoel, flashy koptelefoon, bodemloze popcornbak en cultfilms: een betere setting om eindelijk die Oscarwinnaars in te halen is moeilijk denkbaar. En zelfs bij saaie films maakt het indrukwekkende industriële uitzicht veel goed.

Frustraties wegwerken

Het was al een tijdje een trend in de Britse hoofdstad: voor het kind in jezelf hoef je je niet te schamen, zolang er maar genoeg alcohol bij komt kijken. Van rollerdisco’s tot de meest excentrieke minigolfparcours en bowling in hiphopthema: speeltuin voor volwassenen Roof East combineert ze allemaal, met zicht op het Olympische Park dan nog wel. Voor de constructie van hun gekke ligstoelen en tuinmeubels werden trouwens stukken van datzelfde Olympische dorp gerecycleerd, al zou je ze vandaag nauwelijks herkennen: een vrolijk circusthema wint het van atletisch professionalisme. Nieuw dit jaar is de ‘raak je baas’-baseballkooi, bedoeld om je frustraties weg te swingen alvorens je in de (90’s geïnspireerde) cocktails vliegt. Kijk ook uit voor de crazy clown, die op willekeurige momenten de ronde doet met gratis custard pie. Alsof het allemaal nog niet gek genoeg was.

Oh my garden!

Minutieus geharkte perkjes, schattige tuinhuisjes en bloemenstruiken: dat de Britten zot zijn van gardening is al langer bekend. Zodra de eerste zonnestralen doorbreken, haast iedereen zich naar John Lewis, een Engelse outdoorspecialist waar de tuintafels en vogelhuisjes over de toonbank vliegen. Jammer genoeg is de vastgoedmarkt in de Londense metropool één van de triestigste in Europa, en is dus lang niet iedereen gezegend met zo’n lapje groen. Daarom lanceert John Lewis dit jaar voor het eerst een daktuin, ontworpen door de veelgeprezen tuinarchitect Tony Wood. Waterpartijen, zomerhuisjes, houten banken, witte hekjes en een vogelvoermuur: dit moet zowat de karikatuur van de Engelse cottage zijn. Om het geheel nog echter te maken, werd zelfs kwistig gespoten met een parfum van vers gemaaid gras. Op het programma staan uiteraard workshops tuinieren en planten, maar ook afternoontea of gin-tonics mixen behoren tot de opties.

Zure bom

Is het een dildo, een raket of een paasei? Het is een augurk! We hebben het over The Gherkin, één van de meest opmerkelijke wolkenkrabbers in Londen’s skyline. Uitkijken op die augurk doe je vanop het dakterras van The Culpeper, dat deze zomer voor de gelegenheid ook voor het augurkthema koos. Niet geheel toevallig, aangezien het hotel plus restaurant, pub en moestuin zelf genoemd is naar Nicolas Culpeper, een beroemde botanist die met zijn ‘grappige maar onbeleefde’ schrijfsels zelf een beetje een augurk was.

Precies om die reden ligt de daktuin bezaaid met verse komkommers, augurken, salade en kruiden die ook op het menu staan. Tijdens de komkommertijd krijgen hotelgasten een groen ontbijtje geserveerd tussen de serres, met augurkkussentjes en een twee meter hoge augurklamp als extra gimmick. Gelukkig zijn de slaapkamers iets soberder ingericht: het Scandina­visch interieur met warm hout, rieten lampen en hippe planten is in perfecte harmonie met de hoge plafonds en antieke haarden van het Victoriaanse huis.

Trumpageddon

We gaan er niet om liegen: de trappen die leiden naar Queen of Hoxton zijn niet van de poes, en al zeker niet voor wie net een paar shotjes achteroversloeg in het nabijgelegen Shoreditch. Rood hoofd of niet, boven aangekomen lijkt het wel alsof de trap je in Harry Potter-stijl naar de andere kant van de wereld transporteerde. Tot eind april huisde hier een Marokkaanse theetent (inclusief shishabar, Perzische tapijten en een nabootsing van de Yves Saint Laurent-tuinen in Marrakesh), vandaag vind je een verknipte versie van Las Vegas. Het verhaal gaat als volgt: nadat ecostrijders onder de vlag ‘Trumpageddon’ in 2021 Amerika overnemen, blijft er van de felle neonlichten in Las Vegas weinig over. De gokmachines werden gevuld met ‘magische’ lollies, neohippies bewonen de casinoruïnes en de hotdogs zijn vegan. Mocht wel blijven: Elvis Presly in de trouwkapel en een feestcultuur om ‘bingo!’ op te zeggen.

Salonsporten

In de negentiende eeuw diende het oostelijke Tobacco Dock nog voor de bewaring van tabak uit de overzeese kolonies, vandaag is het dak van de gigantische fabrieksloods gewijd aan gezondere doeleinden. De uitgestrekte grasvelden van Skylight lenen zich perfect voor een potje ouderwets cricket of voetbal, voor de francofielen is er een mooie petanquebaan. Geen nood: ook salonsport behoort tot de opties. Zo wordt de volledige World Cup op groot scherm uitgezonden, en in de containers (toch nog een herinnering aan het industriële verleden) kan de zitsporter zich ook virtueel aan enkele penalty’s wagen. Toegegeven, echt professioneel is het allemaal niet en de cocktailcalorieën vliegen er sneller aan dan af. Gelukkig kan je die weer kwijtraken in de bootcamps of tijdens de ochtendyoga van London Rooftop Gym iets verderop.

Member club

Een open deur: Londen is een stad van contrasten. In de ene wijk zou je zo nog Jack the Ripper tegen het lijf kunnen lopen, de andere vormt het decor van polopaarden, adeltekens en sigarenrook. Waar de member clubs van weleer jarenlang van het toneel verdwenen, maken ze de laatste jaren weer hun opmars, weliswaar in minder snobistische vorm. Een absoluut pareltje is het gloednieuwe Ned’s Club, gelegen in het art-decogebouw van de vroegere Midland Bank. Lid worden kost een slordige 2.000 euro, maar ook als hotelgast (kamers vanaf 280 euro) geniet je van een tijdelijke lidkaart voor de spa. Die geeft je dan weer toegang tot het bovendek, waar het schitterende zwembad in Italiaans marmer zo van Jay Gatsby had kunnen zijn. Laat je uitgebreid masseren en geniet vervolgens na in een smaragdgroene chaise longue met zicht op St. Pauls Cathedral. Het wordt moeilijk hier de voeten op de grond te houden, en dat is ook nergens voor nodig.