Over de verkeerssituatie in Antwerpen is al veel inkt gevloeid. Wij vreesden dan ook het ergste gisteravond: de combinatie van ex-K3’tje Karen Damen in de Lotto Arena en Harry Styles in het aangrenzende Sportpaleis had alles voor verkeerschaos met grote V. Maar niets daarvan: zelden zo vlot daar geraakt. Met dank aan de vele tientallen fans van het meisjesidool uit Worcestershire – het voordeel van de geschreven pers: we moeten het niet uitspreken – die al van woensdag voor de concertzaal kampeerden. Met tent, dekentje, pyjama en al het nodige om toch maar zeker op de eerste rij te staan. Wie niet zo gek was, liet zich door mama en papa afzetten of kwam goed op tijd met auto of openbaar vervoer naar Antwerpen. Vol spanning, want er werd erg uitgekeken naar het concert van Styles. Zou hij zijn One Direction-verleden van zich afschudden en iedereen overtuigen in zijn nieuwe gedaante van stoere rocker?

Toen het gigantische scherm voor het podium omhoogging, stond hij er al en leek iedereen meteen geneigd om ja te zeggen. Styles gleed gracieus over het podium en gooide kwistig kushandjes in het rond. Zijn eerste woorden waren amper hoorbaar. Zo luid gilden de dolenthousiaste fans om ons heen. Smartphones werden in de lucht gestoken, selfies werden genomen en decibels werden geproduceerd alsof ieders leven op het spel stond. Beatlemania anno 2018, daarvoor moet je dus bij Harry Styles zijn.

De 24-jarige Brit gedroeg er zich ook naar. Hij haalde een mooi pakje uit zijn kast en zette Only Angel en Woman, twee songs van zijn vorig jaar verschenen soloplaat, met verve in. De toon voor de rest van de avond was gezet: breekbare ballads en stevige rocksongs die gemaakt lijken in de sixties en seventies, over de mooie en minder mooie kantjes van de liefde. Hier en daar verscheen al een traantje in de ogen, de jongens in de zaal trokken hun lief wat dichter tegen zich aan.

Styles liet zich assisteren door een uitstekende band en geen moeite werd gespaard om de fans te imponeren. Prachtige grote schermen op het imposante ronde podium, zodat iedereen een goed zicht zou hebben, en zelfs een verrassend degelijke klank in het akoestisch niet bepaald denderende Sportpaleis. Opmerkelijk was wel hoe het middenplein vol stoelen stond. Nut hadden die niet: vanaf noot één stond iedereen recht.

Geniet van elke gil

Wie Styles op het podium zag staan, zag een jongeman die van elke gil in de zaal leek te genieten. Zelfzeker genoeg, grappend met zijn fans en knipogend naar zijn bandgenoten. De Brit was degelijk op gitaar en uitstekend bij stem. Maar om de vaak gemaakte vergelijking met de jonge Mick Jagger bestaansreden te geven, zal de twintiger nog wat boterhammen moeten eten. Hij heeft nog niet de présence van een echte rockster, maar dat vergaven de fans het tieneridool graag.

Hoogtepunten? Helemaal op het einde van de set: Kiwi. Over een spaak gelopen relatie met een niet nader genoemde vrouw, die het woord tot hem richt. “I’m having your baby”, zingt hij daarin. U raadt het al: de overgrote meerderheid van de bijna 20.000 aanwezigen zong het graag mee, in de hoop dat het ooit waarheid wordt. De gitaren klonken nog net iets snediger en ruiger dan op plaat en de drums werden bijna aan flarden gemept. Plots was Styles wel een podiumbeest, dat lef en arrogantie uitstraalde. Een moment van grote klasse.

Ook nieuwe song Medicine bracht Styles vol overgave. Het nummer veroorzaakte de voorbije dagen ophef op het internet omdat hij erin lijkt toe te geven ook intens te genieten van de aandacht die hij van zijn collega-mannen krijgt. Biseksueel of niet, daar leek in het bomvolle Sportpaleis echt niemand van wakker te liggen.

Valse meezinger

Het valst meegezongen nummer van de avond moet Sign of the Times geweest zijn. Styles zong het zelf moeiteloos en haalde alle hoge noten erg knap. Zijn vele fans slaagden daar net iets minder in, een nieuwe aanslag op ons gehoor. Maar niet erg: de song werd in dat sfeervolle Sportpaleis nog grootser dan hij op plaat al is. Opvallend ook: alle nummers van zijn solodebuut werden als klassiekers onthaald. De fans kenden alle woorden en lieten dat horen.

Maar wie nog maar één plaat op zijn naam heeft – die slechts 40 minuten duurt -, krijgt daarmee geen anderhalf uur durend concert gevuld. En dus greep Styles toch naar enkele covers. “Ik moet wel, ik heb nog maar één album uit”, verontschuldigde hij zich haast.

Covers van Ariana Grande bijvoorbeeld, van wie hij Just a Little Bit of Your Heart bracht. En een verdienstelijke poging om zich The Chain van Fleetwood Mac eigen te maken. Dat origineel beter maken lukt niemand, Harry, onmogelijk. De fans gingen het meest uit de bol toen hij Stockholm Syndrome, If I Could Fly en What Makes You Beautiful speelde. Drie nummers van One Direction, die Styles duidelijk liever niet had moeten spelen. Maar showbusiness breekt wet.

Ondanks die covers en het gebrek aan podiumprésence dat hij voorlopig nog heeft, was het toch opmerkelijk om vast te stellen welke transformatie Styles in acht jaar heeft doorgemaakt. Zeker als je weet dat de toen 16-jarige Brit in 2010 geweigerd werd om deel te nemen aan The X Factor. Pas toen zijn lot verbonden werd aan vier andere jongens, evolueerde het in de goede richting. Ze werden derde, noemden zichzelf One Direction, verkochten miljoenen platen en – zo gaat dat bij van die boybands – gingen uiteen. Van de vijf staat Styles duidelijk het verst. Er is nog werk aan, maar de jongste muziekmiljardair ooit toonde gisteravond al momenten van grote klasse.