“Ik wil de leerlingen laten zien dat ze alles kunnen doen wat ze willen”: deze Brusselaar maakt kans op Global Teacher Prize

De beste manier om kinderen iets over diversiteit te leren, zegt Christoph Schiebold (42), is door zelf als leraar voor de klas te gaan staan en niet specifiek de aandacht te vestigen op de handicap. Schiebold, geboren in Duitsland, lijdt al sinds zijn twintigste aan MS. Door de ziekte heeft hij weliswaar geen last van mentale vermoeidheid, maar stappen kan hij bijna niet.  

“Eigenlijk krijg ik er van de leerlingen ook nauwelijks vragen over”, zegt de leraar. “Maar de grote boodschap die ik hen wil meegeven, is dat het niet echt uitmaakt welke uitdaging je voor je hebt staan. Je kunt nog steeds bereiken wat je wil en daar plezier uit halen. Poor me, I’m in a wheelchair: daar doe ik niet aan mee.” 

Wereldburgers

Uit talloze leerkrachten van over heel de wereld is Schiebold nu genomineerd voor de Global Teacher Prize. De gerenommeerde prijs is een beloning voor een leerkracht die op een innovatieve manier met onderwijs omgaat, of die kinderen op weg zet om ‘wereldburgers’ te worden. Schiebold zit nu in de top 50. De winnaar, die in maart bekend wordt gemaakt, krijgt een miljoen dollar (ongeveer 880.000 euro) mee naar huis. 

Wat hij met al dat geld zou doen? “Ik denk dat ik er een ngo mee zou oprichten om scholen met weinig middelen te helpen om toegang te bieden tot leerkrachten met een handicap”, zegt Schiebold. “We zouden hen zo geld geven om hun infrastructuur aan te passen, door bijvoorbeeld een schans te installeren voor leraars in een rolstoel.” 

Op het moment dat we Schiebold bellen, is hij onderweg vanuit de school waar hij lesgeeft naar zijn boekenwinkel, die ook speelgoed aanbiedt. Samen met zijn vrouw en enkele medewerkers runt hij in Tervuren een winkel waar kinderen tegelijk kunnen spelen en leren. Keramiek beschilderen en workshops over creatief schrijven behoren ook tot de mogelijkheden. “Ideaal voor op een regenachtige dag”, zegt Schiebold. “Onze filosofie is dat kinderen door al die dingen artistiek bezig kunnen zijn. Kunst zit in alles, in spelen, schilderen en in lezen samen.” 

Schiebold geeft in Brussel les aan de International Montessori School. Dat type onderwijs heeft zo zijn eigen lesmethoden om kinderen op te leiden. Leerlingen met een verschillende leeftijd zitten bijvoorbeeld samen om zo dingen van elkaar op te steken. De groep waarmee Schiebold werkt, is tussen de tien en de twaalf jaar oud.  

Inzichten die hij opdoet over lesgeven, deelt de leraar ook op zijn blog. Daarin staan wiskundige lesonderwerpen uitgelegd (tafels van vermenigvuldigingen, geometrische figuren), maar hij gaat nog dieper in op de vraag ‘wat is identiteit?’ en hoe je zo’n concept kunt overbrengen op leerlingen. Met de kinderen houdt hij ook discussies over de klimaatverandering en wat zoiets als ‘wereldburgerschap’ zou kunnen betekenen – ook al is hij hoofdzakelijk leraar wiskunde en geografie. 

Teamwerk

“In het Montessori-onderwijs worden vakken anders aangepakt”, zegt Schiebold. “Leerlingen beginnen op hun zesde te leren hoe het universum eruitziet. Daarna gaan we verder en behandelen we planeten, hoe het leven op aarde ontstaan is, en ga zo maar door. In de les hebben we net de wereldrivieren behandeld, maar dan praten we ook over waarom steden precies aan een waterweg ontstaan. Zo krijg je dus geschiedenis in de les aardrijkskunde. Binnen dat verhaal komen ook andere vakken zoals talen en wiskunde voorbij.”

Dat Schiebold samen met twee collega’s lesgeeft, is voor hem ook heel belangrijk. “Ik wil de leerlingen laten zien dat ze alles kunnen doen wat ze willen”, zegt Schiebold. “Maar dat is natuurlijk enkel mogelijk dankzij andere mensen. Ik sta niet alleen voor de klas en run de boekenwinkel samen met mijn vrouw. Het is net het teamwerk dat het aangenaam maakt.”