Had Theo Francken zijn werk gedaan, dan was het nooit tot zo’n late – veel te late – clash gekomen
Tine Peeters is journalist bij De Morgen.
Voor de tweede keer in minder dan één week heeft de premier met een vage verklaring geprobeerd tijd te kopen. Vorige week donderdag wou hij zijn regering met N-VA redden, gisteren vocht hij voor het overleven van zijn ploeg zonder N-VA. Voor de tweede keer heeft het parlement hem ter verantwoording geroepen: hij probeert met zijn omfloerste boodschappen elk parlementslid te vriend te houden, maar maakt er precies alleen maar meer vijanden mee.
De tussenstand blijkt een onwaarschijnlijke alliantie tussen PS en N-VA die vragen dat Charles Michel een regeerverklaring aflegt en een vertrouwensstemming toelaat.
Terwijl dit schouwspel zich ontrolde in het parlement, vond de échte plotwending plaats achter de schermen. Daar zoeken N-VA en de overgebleven regeringspartijen weer voorzichtig toenadering tot elkaar zodat ze samen de erfenis van de Zweedse coalitie kunnen veiligstellen.
Achter de schermen trachten N-VA en de overgebleven regeringspartijen voorzichtig de erfenis van de Zweedse coalitie veilig te stellen
Tweede adem
De premier leek dus gisteren te wankelen, maar eigenlijk staat hij weer wat vaster op zijn benen. Goed nieuws voor hem, voor zijn restregering, en vooral voor N-VA. De partij heeft overduidelijk geblunderd in de hele afwikkeling van het VN-migratiepact. Had Theo Francken zijn werk gedaan, dan was het nooit tot zo’n late – veel te late – clash gekomen. Had N-VA niet zo’n ranzige Facebook-campagne uitgestuurd, dan had Michel I misschien nog een tweede adem kunnen vinden.
Ondanks allerlei misstappen slagen de Vlaams-nationalisten erin deze crisis voorlopig in hun voordeel te draaien
Ondanks die inhoudelijke, strategische en communicatieve misstappen slagen de Vlaams-nationalisten erin deze crisis voorlopig in hun voordeel te draaien. De Vlaams-nationalisten kunnen zich weer profileren als de rebellen van het politieke establishment, ongevoelig voor protocol en de traditionele geplogenheden in de Belgische politiek. Tegelijk zullen ze de eer kunnen opstrijken voor de dossiers die Michel II dankzij hun goedkeuring toch kan afwerken.
Constructiefouten
En dat zijn nog maar de voor de hand liggende voordelen. De heersende verwarring op het federale niveau bewijst voor N-VA en haar oude, flamingante aanhang nog maar eens dat dit land vol onoplosbare constructiefouten zit.
Het confederalisme is voor N-VA de enige werkbare uitweg. Het geeft de partij een extra reden – mocht ze die nog nodig hebben – om in de volgende kiescampagne weer te zwaaien met haar communautaire eisenbundel.
Via de steeds rechtsere migratiekoers – wat een zijsprong leek voor deze opvolger van de Volksunie – kan de partij weer aanknopen bij haar oorspronkelijke kern: de strijd voor een onafhankelijk Vlaanderen. Achter de trein waarmee de vijf N-VA’ers weg reden van deze regering, verbergt zich dus nog een andere trein die een veel radicalere richting kan uitrijden.
Lees ook
Geselecteerd door de redactie
