Michael Douglas: "We zouden wel een superheld kunnen gebruiken"

Zomer 2010. Net voor de première van Wall Street: Money Never Sleeps, de sequel op de film waarvoor hij in 1987 de Oscar voor Beste Acteur kreeg, wordt Michael Douglas met keelkanker gediagnostiseerd. Vandaag is hij helemaal kankervrij verklaard. En dat laat zich voelen in de veelheid aan projecten die sinds zijn behandeling weer aanneemt.

Zo kroop hij drie jaar geleden voor het eerst in de huid van Dr. Hank Pym, een wat arrogante wetenschapper die het verkleinpak van Ant-Man heeft uitgevonden. Maar ook een man die een dramatisch verleden met zich meedraagt. Zondag kwam de acteur Ant-Man and the Wasp voorstellen in Parijs. Een vervolgfilm waarin vooral dat achtergrondverhaal van zijn personage wordt uitgepuurd.

Uw aantreden in het Marvel Cinematic Universe lijkt wel een keerpunt in uw carrière. Voordien zagen we u vooral in erg realistische rollen. Kiest u vandaag uw rollen anders uit?

Michael Douglas: “Eigenlijk niet, ik heb altijd gekozen op basis van gevoel. Wanneer me een script wordt opgestuurd, concentreer ik me nooit op mijn rol. Ik lees ik het script. Vertelt dat een goed, spannend, wie weet zelfs sexy verhaal? Met andere woorden: wordt het een goede film?

“Pas wanneer het geheel goed zit dan bekijk ik mijn rol. Neem nu Basic Instinct. Daar was de rol van Sharon Stone een pak interessanter. Maar het scenario sprak me zodanig aan, dat ik ‘ja’ heb gezegd. Misschien heeft dat te maken met het feit dat ik altijd zelf films heb geproducet, iets wat me toch wat onderscheidt van andere acteurs.”

Lees ook onze review: Een superheldenfilm mag soms ook melig zijn ★★★✩✩

Wat trok u dan in die eerste Ant-Man, drie jaar geleden?

“Iedereen wil toch ooit eens in zo'n grote Marvel-film meespelen? Bovendien, veel acteurs vrezen dat ze nadien getypecast zullen worden. Daar hoefde ik me geen zorgen om te maken, dit is pas op mijn pad gekomen toen ik al in de herfst van mijn leven zat.”

Heeft u met een rol in het Marvel-universum weer een nieuwe generatie veroverd, denkt u?

“Toen de eerste Ant-Man uitkwam, zei mijn toen vijftienjarige zoon Dylan: ‘Papa, deze film gaat goed zijn voor je carrière’. Maar ook: ‘je moet serieus nadenken over een sequel’. En kijk, hier zitten we weer.

“Mijn kinderen hebben lang niet beseft dat ik acteur was. Films als Basic Instinct of Fatal Attraction kan je nu eenmaal niet bovenhalen als ze zo jong zijn. Tot hun tiende dachten ze dat ik pannenkoekenbakker was. (lacht) Maar door op latere leeftijd in een Marvel-film te stappen, bereik ik voor het eerst een heel jonge generatie. Dus dat is nieuw.”

Maar voelt u zich nog het sekssymbool van weleer?

“Zo heb ik me nooit gevoeld. Ik heb gewoon geluk gehad om in een aantal succesvolle films te mogen spelen. Disclosure was daar zeker een van, een film over een man die werd lastiggevallen door een vrouw. Ik ben best fier dat we die hebben gemaakt lang voor er sprake was van de MeToo-beweging.”

Zou u ooit een sequel overwegen op een van die cultklassiekers, wie weet zelfs als uw jongere zelf? Dankzij technologie ziet u er in Ant-Man and the Wasp ook even dertig jaar jonger uit.

“Vroeger zei ik dat weleens om te lachen, maar heb dat nooit serieus overwogen. Al geef ik toe dat deze film bewijst dat het kan. Voor mij was het sowieso al heel spannend om voor de eerste keer met de prachtige Michelle Pfeiffer te mogen werken. Maar dat ze mijn vrouw zou spelen, én dat ze ons samen dertig jaar jonger zouden maken… Ongelooflijk.

“Om die jongere versie te bekomen, wordt je gezicht volgeplakt met stippen. Die zijn nodig voor de computer om de afstanden op je gelaat te berekenen. Maar ze zijn ook vervelend als acteur. Ik moest dan Michelle Pfeiffer in de ogen te kijken, terwijl haar gezicht vol stippen staat. Daar moest ik toch even overheen raken om in de juiste stemming te komen. Maar dat is gelukt. 

“Mocht er een derde Ant-Man komen, dat zeggen ze er nooit op voorhand bij, hoop ik dat zij weer meedoet. Meer zelfs: ik plaag Paul Rudd (de acteur die Ant-Man speelt, RB) er wel eens mee dat een Ant-Man prequel best mogelijk is. Dus een verhaal over Michelle en mij alleen, lang voor zijn personage geboren was.”

Superheldenfilms zijn vandaag schering en inslag. Ziet u ze zelf graag?

“Om te beginnen, en ik geef toe dat ik hier wat bevooroordeeld ben omdat ik aan Marvel verbonden ben: Marvel is uniek. Ze hebben hebben al twintig succesvolle films na elkaar gemaakt. Dat heeft niemand hen ooit nagedaan. En ik zie anderen hun voorbeeld volgen, maar niemand slaagt erin.

“Maar er is inderdaad wat overkill. Ik vermoed dat je daar naartoe wil? Alleen: het publiek lijkt deze films te lusten, dus zullen ze gemaakt blijven worden. Eerlijk, het is mijn genre niet. Als kind heb ik zelden comics gelezen, en de films heb ik nooit gevolgd. Toen ze met het script voor de eerste Ant-Man stuurden, samen met een ganse stapel strips, was dat mijn introductie tot het genre. En toen ik het script voor de Ant-Man and the Wasp las, begreep ik er eerst helemaal niets van. (lacht) Tussen Ant-Man en deze sequel waren er nieuwe dingen gebeurd waar ik niets van af wist. En de mensen van Marvel waren me vergeten te zeggen dat ik daarom beter eerst Captain America: Civil War had gekeken.”

Is dat geen handicap, dat een kijker eerst alle andere films gezien moet hebben?

“Niet voor de fans. Dit is waar een harde kern voor leeft, dus het moet allemaal met elkaar verbonden zijn. Concreet gaat het over de premisse dat Scott Lang ofte Ant-Man onder huisarrest staat, een gevolg van zijn acties in die laatste Captain America. Maar die context wordt ook kort uitgelegd.”

Onlangs nam u een nieuwe reeks voor Netflix op. Is dat de toekomst?

“Zeker, wat dat betreft leven we in mooie tijden. Streaming heeft onze industrie helemaal veranderd. Silicon Valley grijpt Hollywood naar de keel, en biedt zoveel kansen aan acteurs, schrijvers en producers. Kijk om te beginnen eens naar ons: mijn vrouw Catherine (Zeta-Jones, RB) maakt momenteel een komische tv-reeks voor Facebook. En dit najaar ben ik dus te zien in The Kominsky Method, een comedyreeks op Netflix. Een aflevering duurt een half uur, die wordt vertoond zonder reclame-onderbrekingen. En ze betalen me daar evenveel voor als de traditionele studio’s.

“Vandaag is het in de VS ook veel eenvoudiger om van films naar televisie te gaan, waar je vroeger een nogal snobistische scheiding van twee werelden zag. Bovendien, dankzij streamingdiensten kunnen mijn favoriete films, de onafhankelijke films, vandaag nog een publiek bereiken. Dus, nee, ik kijk niet nostalgisch terug naar vroeger. Want het was niet beter.”

Toch, is het niet leuker om die onafhankelijke films ook op het witte doek te zien?

“Natuurlijk. Maar anders werden die misschien niet meer gemaakt. Bovendien werden zulke films vroeger voor quasi geen geld gemaakt. En dan moesten we zelf nog eens al onze promotie verzorgen. Ik heb prachtige, onafhankelijke films gezien die amper verdeeld zijn geraakt, die hooguit een week in een verdwaalde bioscoop werd vertoond. Dat probleem heb je niet met Netflix, met hun 130 miljoen abonnees hebben ze een publiek. En ze maken er budgetten voor vrij om nieuwe dingen te maken, momenteel is dat 8 miljard dollar (6,8 miljard euro). Dan is de optelsom makkelijk gemaakt. Het enige wat ik moet doen is acteren. Heerlijk, toch?”

Is het draaien van zo’n Marvel-blockbusterfilm anders dan wat u hiervoor deed?

“Het grootste verschil is het acteren voor een groen scherm, waar de computer dan achteraf de achtergronden op invult. Dat had ik nooit eerder gedaan, en het is moeilijk want je staat te spelen in een ruimte waar simpelweg niets anders te zien is. Het komt er dan op neer om nog meer vertrouwen te stellen in de regisseur, hij is de enige die voor ogen heeft wat er gaat gebeuren. Maar als ik het resultaat dan achteraf zie, is dat pure magie. Het zijn twee uren entertainment die mensen heel even wegtrekken van de actualiteit.”

Waar ergert u zich aan, wanneer u naar het nieuws kijkt?

“Het huidige politieke klimaat doet me denken aan kanker die zich verspreidt. Ons land komt wat dat betreft met heel veel problemen, maar ik kan ook diep geraakt worden wanneer ik berichten hoor uit de rest van de wereld. Hoe staten als Turkije of Polen zich organiseren, bijvoorbeeld. Ik denk dat ons idee van democratie, waarvan altijd werd aangenomen dat het verworven goed is sinds de Eerste Wereldoorlog, vandaag opnieuw wordt bedreigd.”

Wat wordt uw volgende project?

“Misschien komt er een tweede seizoen van The Kominsky Method. Maar mijn volgende project zijn de Midterm verkiezingen in november, in de Verenigde Staten. Daarvoor heb ik de rest van het jaar vrij genomen, om al mijn energie in politiek te steken. Samen met een heleboel andere mensen willen we er hard voor werken om op z’n minst een Democratisch Congres te krijgen, zodat de zaken – hopelijk – weer in balans komen.”

Heeft u ooit overwogen om zélf in de politiek te gaan?

“Ik zou het kunnen. Acteren is liegen, mensen overtuigen dat je de waarheid spreekt. Maar het zou niets voor mij zijn. Too many skeletons in the closet.”

Staat u nu anders in het leven, nu u kankervrij bent verklaard?

“Wel, het geeft mij een toekomst. (glimlacht) De afgelopen jaren heb ik drie vrienden verloren aan dezelfde ziekte, onder wie Dallas-acteur Larry Hagman. We zijn nu zes jaar verder sinds ik de diagnose kreeg en ik ben gezond, ik speel weer in succesvolle films. En verder gaat het goed met mijn kinderen, met mijn eerste kleinkind en met Catherine. Dus, ja, ik prijs me héél erg gelukkig. Dit is een mooi moment in mijn leven. 

“Misschien ben ik gewoon gezegend met een goede vrouw en goede genen. Mijn moeder (actrice Diana Dill) was 93 toen ze stierf. Mijn vader (acteur Kirk Douglas) leeft nog, hij is 101. Hij heeft het meer dan zestig jaar uitgehouden in dit vak, zelf ben ik al vijftig jaar bezig. We houden daar elk cijfers van bij, om er dan tegenover elkaar mee op te scheppen. Mijn drie kinderen willen acteur worden, mijn nichtje ook. Dus er zitten vier nieuwe Douglas'en aan te komen.”

Hoe blijft u in vorm, hoe bereidt u zich fysiek voor voor een actiefilm als Ant-Man and the Wasp?

“Ik blijf in vorm door met mijn vader te bellen. ‘Je bent toch wel aan het trainen’, vraagt hij dan. ‘Ja, pa!’ Ik let ook op mijn eten, hoewel ik daar niet zo dol op ben. Maar ik mag niet klagen. Ik doe wat gewichtheffen en cardio-oefeningen, maar ik hoef niet op een sappendieet zoals Paul Rudd. En ze hebben mijn gezicht dertig jaar jonger gemaakt. Wat wil een mens nog meer?”

Heeft u ergens spijt van, carrèregewijs?

“Als ik iets geleerd heb in mijn carrière, is het wel dat je moet opletten met wat je graag wil bereiken. Op mijn hoogtepunten verdronk ik in het werk. In 1987, het jaar van Fatal Attraction en Wall Street, werd ik pas echt een veelgevraagd acteur. Tegelijk bleef ik producen met mijn eigen filmbedrijf. Toen heb ik te veel hooi op mijn vork genomen. Daarna heb ik mijn bedrijf verkleind en me geconcentreerd op een project tegelijk. Maar die beslissing is misschien wat laat gekomen.”

Wie zijn volgens u de echte helden van vandaag, in de echte wereld?

“We zouden wel een superheld kunnen gebruiken, toch? (denkt na) Zelf ben ik een grote bewonderaar van Elon Musk, en ik ben benieuwd met welke ideeën hij de wereld nog gaat verrassen (tijdens het interview had Douglas geen weet over de heisa rond Musks tweets, RB). Graaf ik dieper in mijn geheugen, dan denk ik ook aan de theoreticus Buckminster Fuller. Die man schreef in de jaren 1960 het boek Operating Manual for Spaceship Earth, en het concept 'Spaceship Earth' herinnerde ons eraan hoe klein onze planeet is. Wie zich dat realiseert, staat anders in het leven. Die probeert meningsverschillen te overwinnen.

“Tegelijk hebben we goede leiders nodig. Figuren die zich niet bezighouden met corruptie of geld. Maar de mensen die geknipt zouden zijn voor de job, zijn vaak teleurgesteld en willen het niet meer doen.”

Zegt u nu dat Elon Musk voor het presidentschap moet gaan? Een zakenman met inzicht, iets wat we niet altijd kunnen zeggen over de zittende president?

“Oh, nee. Helemaal niet. Voor mij is Musk een held om wat hij doet. Ik rij zelf met een Tesla, ik stond met open mond te kijken toen SpaceX twee stuwraketten terug op de aarde liet landen. Dus laat hem die dingen vooral verder doen.”

Ant-Man and the Wasp, nu in de bioscoop.