Belgische (25) zo goed dat ze jury regels laat vergeten tijdens finale Koningin Elisabethwedstrijd

Sylvia Huang trad omstreeks 21.30 uur aan in de Brusselse concertzaal Bozar. Ze kreeg net als de andere elf finalisten een week de tijd om een opgelegd stuk in te studeren, een speciaal voor dit concours geschreven compositie tussen orkest en violist. Het zal door elke deelnemer gespeeld worden en dus twaalf maal te horen zijn. De dochter van een Chinese vader en een Belgische moeder zette alvast schijnbaar moeiteloos een haarscherpe versie neer. Of hoe een draak van een stuk toch prachtig wordt, klonk het in een van de vele lovende reacties.

Intiem moment

“In tegenstelling tot haar voorganger (Luke Hsu gaf de aftrap van de wedstrijd, nvdr) speelt Huang zonder ons te doen geloven dat het hard werken is”, zegt voormalig Klara-presentator en klassieke muziekkenner Fred Brouwers. “Hij leek te vechten met zijn viool om de noten eruit te krijgen, zij staat daar volledig boven. Ze speelt op een zeer natuurlijke manier. Huang heeft zelfs tijd om te communiceren met haar omgeving. Ze glimlacht naar de concertmeester, maakt oogcontact met de dirigent. Het is bijna een intiem moment, een gesprek dat je als toeschouwer kan volgen.”

Bescheiden

Echt magistraal werd het toen Huang haar zelfgekozen concerto aanzette, een werk van Antonín Dvorák. Een bijzondere keuze: het was van 1971 geleden dat iemand er zich aan waagde. Huang speelt het op “haar Ferdinand”, een viool uit 1751, gebouwd door de beroemde Italiaanse vioolbouwer Carlo Ferdinando Landolfi. “Het is precies een oude, lieve man. Een grootvader”, zei Huang daar eerder over. “Ik heb er een erg warme connectie mee.”

Een warmte die ook voor het publiek duidelijk voelbaar is. “Het is een veeleisend stuk met grote emoties, en toch staat zij daar zo ontwapenend en bescheiden op het podium”, aldus Brouwers. “Ik ben enorm onder de indruk. Ik voorspel dat ze bij de top gaat eindigen.”

Foutje van de jury

Of Huang ons land effectief een primeur bezorgt door de eerste Belg te worden die een jaargang viool wint, weten we pas op de avond van zaterdag 25 mei, na het slotstuk van de finaleweek. Eén klein foutje van de jury lijkt alvast veelbelovend: een van de juryleden applaudisseerde na afloop mee met het publiek. En dat is tegen de regels. “Net zoals het verboden is voor de violisten om nog een tweede keer op het podium te komen om het publiek te bedanken, is het voor de jury ook verboden om te applaudisseren. Ze worden verondersteld neutraal te zijn”, zegt Brouwers. “Maar ik zeg altijd: muziek is geen wetenschap, iedereen luistert met eigen oren en vooroordelen naar een stuk.” En als zelfs de jury de regels vergeet, moeten die oren wel iets magisch gehoord hebben.