De Tien Geboden van de Rode Duivels-supporter: "Gij zult de Hollander in uzelf bedwingen"

Wie nooit rijkdom heeft gekend en dan plots in weelde baadt, loopt een bovengemiddeld hoog risico om naast zijn schoenen te gaan lopen. Dat geldt voor de nouveaux riches ter hoogte van Schilde en Brasschaat, maar ook voor ons, Rode Duivels-supporters.

Onze arrogantie is de afgelopen jaren recht evenredig gestegen met het talent in de ploeg. Als we niet zagen over de afwezigheid van Nainggolan, dan wel over de 3-4-3 van Martinez, het design van de WK-shirts of het kapsel van Fellaini. We verwijten de spelers dat ze verwende nesten zijn, maar het is precies omgekeerd: het zijn wij die blasé zijn. En dat gaan we ons nog beklagen, want die gouden generatie blijft niet blinken.

Het goede nieuws: we kunnen ons nog herpakken. Promoveer de volgende tien geboden tot WK-gedragsregels en u wordt nog vóór België-Panama weer de modelsupporter die u in uw binnenste ook wílt zijn.

1. Gij zult uw hooggespannen verwachtingen een valiumke geven

Ziehier de boodschap waarmee we de Rode Duivels richting Rusland hebben gestuurd: de WK-finale halen, is oké, de halve finale spelen nog net aanvaardbaar en al de rest een regelrechte afgang. Als Hazard & co. over een maand met de wereldbeker de aankomsthal van Zaventem binnenwandelen, zal op onze spandoeken niet staan: 'GEGROET, HELDEN', maar wel: 'HET HAD ER NOG AAN GEMANKEERD, LOSERS'. 

En dat is best opmerkelijk, aangezien we supporteren voor een land dat vandaag pas aan zijn tweede WK in twaalf jaar begint.

'Jamaar', hoor ik u tegenpruttelen, 'moeten we dan terug naar de tijd waarin we God, boeddha en Allah smeekten om tegen Duitsland maar met 1-0 te verliezen? Waarin we een onverdiend gelijkspel tegen Nederland vierden als het voetbalistieke equivalent van de bevrijding? Waarin we al duizelden van glorie als we eens een spits hadden die bij Sheffield f***ing Wednesday speelde?' Njet. Maar we moeten ook niet doen alsof we de tegenstand in Rusland tikitaka-end op een hoopje gaan spelen.

Neem uw Panini-boek, blader naar de pagina's van Spanje, Frankrijk, Brazilië en Duitsland en constateer: deze vier landen verdelen onder elkaar zowat de voltallige spelerskernen van Barcelona, Real Madrid en Bayern München. Minstens vier landen zijn dus beter geplaatst dan wij om de ereplaatsen te claimen.

Lang verhaal kort: steile ambities hebben, is goed, zolang we ze als ambities blijven formuleren. Niet als driekwart zekerheden.

2. Gij zult de Hollander in uzelf bedwingen

We hebben er tegenwoordig weinig moeite mee om tijdens wedstrijden van de Rode Duivels zuchtend achterover te leunen en iets te mompelen als: 'Gezien hoe Lukaku de 7-0 liet liggen? Schande.'

We geven daarmee een stem aan onze innerlijke Hollander: de voetbalfan die door extreem veeleisend te zijn de superioriteit van zijn ploeg in de verf wil zetten. Want: alleen van godenkinderen mag je verwachten dat ze hun afstandsschoten precies in de winkelhaak mikken in plaats van twee centimeter lager.

Dat we de grenzen van onze zelfgenoegzaamheid aftasten, is begrijpelijk. We hebben decennialang de superioriteit van Oranje moeten verdragen. Tegenover de volleys van Van Basten en de stiftertjes van Bergkamp konden wij niks anders stellen dan de werkmansrushes van Ceulemans en de kamikazekopstoten van Wilmots. Nogal logisch dat we de kans om ook eens verwaand uit de hoek te komen niet konden laten liggen.

Maar toch: is het werkelijk onze taak om, terwijl we een kommetje nacho's op onze bierpens parkeren, van de Rode Duivels de perfectie te eisen? Of laten we dat toch maar beter over aan Roberto Martinez, zodat wij ons kunnen concentreren op het supporteren?

Mijn advies: ook al passeert Eden Hazard in de aanloop naar zijn winning goal tegen Engeland maar vier in plaats van vijf spelers: laten we juichen. Ongegeneerd. De Nederlanders gaan dat bij gebrek aan Nederland óók doen.

3. Gij zult Roberto Martinez zijn job niet afpakken

Het nieuws dat Radja Nainggolan zijn woordenboek Antwerps-Russisch deze zomer niet nodig zou hebben, was nauwelijks uitgelekt of 11 miljoen bondscoaches stonden al klaar om Roberto Martinez te vervangen. 

Dat was, met permissie, een tikje grotesk. Want wat weten wij over de échte redenen waarom Martinez onze opperninja heeft thuisgelaten? Misschien had Radja Dries Mertens op training wel een Napolitaanse lilliputter met een beledigend gebrek aan tattoos genoemd. En was de vrees ontstaan dat hij Mertens in Rusland wel erg weinig ballen zou toespelen. We weten het niet en we hoeven het ook niet te weten. Martinez is de trainer en niemand anders.

Bovendien moeten we de invloed van bondscoaches ook niet overschatten. Tijdens onze EK-kwartfinale tegen Wales schreeuwde Marc Wilmots de spelers naar voren tot hij op geen enkele manier nog te onderscheiden was van een tomaat. En toch hadden diezelfde spelers besloten dat ze alleen nog de middellijn zouden oversteken als minstens zes van de elf Welshmen op de grond zouden liggen met krampen. 

Kortom: sterkte, mijnheer Martinez. Wij staan als één niet-naar-uw-job-hengelend blok achter u.

4. Gij zult onze helden geen janetten noemen

Onder de analisten aan de toog van café Het Kwetterhof in Baal is het ondertussen een gewoonte geworden: één slechte pass van Axel Witsel en er wordt een zin uitgesproken waarin de woorden 'janet', 'Louis Vuitton' en 'Monchhichi' voorkomen. Er zijn weinig pinten nodig om een voetbalsupporter te transformeren in een middelbareschoolbully.

Maar om de speelplaatslogica even aan te houden: wie is er in dit verhaal eigenlijk de wussy? Witsel met zijn kathedraal van een lichaam en zijn kosmopolitisch bestaan in Tianjin? Of wij met ons blubberlijf en onze nooit gerealiseerde dromen over een groots en meeslepend leven? Ha!

Natúúrlijk zijn de Rode Duivels overbetaalde boefjes. Maar het blijven wel topsporters. Die zich curryworsten, berenpoten en mitrailletten ontzeggen om sneller te kunnen dribbelen. En die niet rusten voor alle spiervezels in hun lijf even gedisciplineerd zijn als de haren op het hoofd van Cristiano Ronaldo. 

Eén slechte pass is dus nog geen reden om hen af te vallen. De sport is: voetbal. En niet: onze eigen frustraties in het leven afreageren op onze meer gefortuneerde landgenoten.

5. Gij zult u herinneren waar gij vandaan komt

Meer bepaald: van een troosteloos Koning Boudewijnstadion waar gij op 15 november 2006 pijnstillers slikkend moest toekijken hoe de Rode Duivels kans- en glansloos onderuitgingen tegen Polen. 0-1 werd het, met missers van Van Buyten, Mpenza, Vanden Borre, Hoefkens, Goor en Geraerts. Wié? Juist. 

We waren op dat moment al stevig op weg naar onze legendarische 71ste plaats op de FIFA-ranking. Na Kameroen, Ghana, Ivoorkust en Jamaica. Rood waren we nog wel, duivels al lang niet meer.

Om maar te zeggen: vergeet deze maand toch maar niet te genieten van de huidige lichting Rode Duivels. Ons land is een scheenlap groot. De kans dat we ons over tien jaar nog altijd zullen mogen afvragen of Meunier de 8-0 tegen Gibraltar niet beter met zijn linker dan met zijn rechter had binnengeknald, is bijzonder klein.

6. Gij zult Lukaku liefhebben zoals gij Hazard bemint

Nogal wat mensen die zich uitgeven voor supporters van de Rode Duivels zijn in werkelijkheid vooral supporters van Courtois, De Bruyne en Hazard. Lukaku? 'Geef mij toch maar Mertens.' Dendoncker? 'Kon zelfs van Anderlecht geen kampioen maken.' Chadli? 'Je hoort er een heel jaar niks van en toch mag die toerist weer mee.'

De enig mogelijke reactie op dit soort opmerkingen is een welgemeend: 'Ach, ga toch een Waasland-Beveren-sjaal breien, man.' Want het is heel eenvoudig: of u supportert voor iedereen of u supportert niét. 

Lukaku heeft misschien niet het balgevoel van Hot Marijke, maar in onze aanvalslinie is en blijft hij een krijger. En Dendoncker speelt misschien 'maar' in de Belgische competitie, maar mijn hoofd eraf als zijn manager daar in de lobby van de Moscow Country Club geen verandering in zal brengen.

Laten we dit afspreken: als u vanavond niet voor álle Rode Duivels supportert, verliest u het recht om de spelers na de match een gebrek aan teamgeest te verwijten. Het zal u leren, begot.

7. Gij zult af en toe vreemdgaan

Het WK in Rusland is niet alleen interessant door de aanwezigheid van de Belgen. In de groepsronde kijk ik vooral uit naar de wedstrijden tussen Nigeria en IJsland, Senegal en Japan, Iran en Marokko en Australië en Peru. Stuk voor stuk ploegen met een hoog krasbiljetgehalte: je hebt geen flauw idee wat ze gaan brengen en net daarom zijn ze spannend en aantrekkelijk.

Een goede raad: maak van het volgen van de vreemde voetbaleenden in de bijt een projectje. En mochten de weirdo's onder de voetballanden u toch nog tegenvallen: graai dan ter vermaak in de grabbelton van nutteloze weetjes die een WK telkens is. 

Wist u dat 15 op de 18 spelers in de Panini-selectie van Saudi-Arabië een familienaam hebben die begint met Al? En dat je met alle grote namen die er in Rusland niet bij zijn – om er vier te noemen: Bale, Buffon, Robben en Hamsik – een elftal kunt samenstellen dat veel kans zou maken om het WK te winnen? Nee? Er staat u nog een interessant WK te wachten.

8. Gij zult Belgium Jupiler noemen

Toen de marketeers van AB Inbev bekendmaakten dat Jupiler tijdens het WK als Belgium door het leven zou gaan, deden ze dat met deze woorden: "Wij willen achter de Rode Duivels een nationale volksbeweging op gang brengen. De consument kan echter gerust zijn: de naam van Jupiler verandert wel, maar de smaak blijft ongewijzigd."

Het probleem met die verklaring situeert zich niet zozeer in de eerste zin – wie, behalve een Vlaams-nationalist met een gebrek aan relativeringszin, kan in WK-tijden iets tegen een tricolore volksbeweging hebben? – maar wel in de tweede: wie, behalve een kettingroker met verkoolde smaakpapillen, kan blij zijn met de mededeling dat het recept van Jupiler onveranderd blijft?

Lees mijn met Westmalle bevochtigde lippen, Carlos Brito: ik zal Jupiler vanavond niét Belgium noemen. Uw bier is een aanfluiting van de stielkennis waarmee de échte brouwers in dit land onze bierreputatie op peil houden. Nah.

9. Als gij klaagt, zult gij klagen met stijl

Krijgen we een onverwachte pandoering van Panama? Worden we al in de achtste finale terug naar Zaventem gespeeld? Bedenk dan: het is maar voetbal. U zal er geen Mexicano minder om eten. 

Moet u uw ontgoocheling dan zomaar inslikken en tegen uw zin de positivo uithangen? Nee, u bent Ingeborg niet en dat wilt u vast zo houden. Maar laten we één ding afspreken: áls u klaagt, zorg er dan voor dat er wat te lachen valt. Ter inspiratie een zinnetje van Youri Mulder in zijn hoedanigheid van commentator in de Nederlandse versie van de computergame Fifa17: "Als deze wedstrijd in mijn achtertuin gespeeld werd, trok ik nu de gordijnen dicht."

10. Gij zult de analisten niet nakwekken

Voetbalanalisten worden betaald om te analyseren. Met een eenvoudig 'Alles ging prima vanavond, Karl, tot morgen dan maar weer' komen ze – zeker na een match van de Rode Duivels – niet weg. Nee, er moet eerst nog een uur of drie uitgelegd worden waaróm alles prima ging. En of alles wel zo prima ging als Martinez beloofd had. En of bepaalde aspecten van ons spel qua primaheid toch niet voor verbetering vatbaar zijn. Met prima verdient een analist de kost niet. Prima, dat is supportersretoriek, geen analistentaal.

Maar gelukkig zijn u en ik geen analisten. Wij kunnen gewoon zeggen: 'Prima gespeeld, jongens' en vervolgens met onze kinderen in de tuin gaan voetballen. Dat het ondertussen donker is geworden en er vleermuizen boven onze hoofden fladderen terwijl wat verderop een zwart-geel-rood vuurwerk losbarst, zal de zomernacht alleen maar memorabeler maken.