COLUMN. “Jeroen is de vleesgeworden boertigheid van ‘Boer zkt Vrouw’”

Met ingehouden adem wachtte Vlaanderen afgelopen week op tijdingen over de belangrijkste oogst van allemaal. Hoeveel Vlaamse boeren van duizenden kilometers verderop vonden dankzij ‘Boer Zkt Vrouw’ immers de liefde in hun heimat? Over die oogst - één coup de foudre, één voorzichtig ontluikende troep vlinders in de buik, één vriendschap, één rondje afwijzing om beurten en één dampende mesthoop van een tv-fragment, maar daarover later meer - kon u al zowat alles horen, lezen en zien. Iets waar we met ons gezond boerenverstand maar moeilijk bij kunnen. Niet dat we Romina haar geluk in de Australische outback niet gunnen met cowboy Jan. Of dat we afgunstig zijn op de bevlieging ter grootte van een olifantenkalf tussen Zuid-Afrikaanse wijnboer Manu en Hilde. Maar de liefde mag zelfs voor boeren geen veemarkt worden. We maken ons geen illusies: de hartstocht kan even onverbiddelijk zijn als de boerenstiel, een vaars is even snel richting slachthuis verscheept als een ontluikende romance gesmoord is met een gortdroog sms’je. Maar wat als Hilde, die zwevend op haar roze wolk al een ring om de vinger en gasten in haar Zuid-Afrikaanse B&B zag, onverwacht de bons had gekregen? Moest die liefdestragedie zich dan per se voor het oog van een klein miljoen Vlamingen voltrekken? Uiteindelijk kreeg Christine dus de bons, en nog een verwijt mee voor in haar reiskoffer. “Had je misschien niet meer je best moeten doen?”, analyseerde presentatrice Dina Tersago als betrof het een gemiste penalty in een bekerwedstrijd.

Dat voelde al onkies aan. Tot in de laatste aflevering melkveehouder Jeroen met de nodige Duitse gründlichkeit de overtreffende trap op slofte. De vleesgeworden boertigheid van ‘Boer Zkt Vrouw’, een man met de emotionele intelligentie van een strobaal, brak immers het hart van die arme Severien. De Severien waar hij toch azoe een ontploffinge voor voelde dat zijn keuze meteen was gemaakt (al weerhield hem dat er niet van om de andere vleeswaren grondig te keuren). De Severien waarbij hij, louter gekleed in een onderbroek en een zilveren ketting rond de nek, op vakantie iets te geilig in bed kroop, ondertussen pratend over seks “als in enne pornofilm.” Dat was in de van koeienleer getrokken sacoche. Tot Severien na de opnames in den tracteur een cruciale fout beging: ze had geen woord gezegd tegen Jeroen. Terwijl het kleinste kind natuurlijk weet dat je een sereen gesprek het best voert in een tractorcabine. Severien besefte dat haar anderhalf week durend bezoekje aan de Duitse boerderij na de opnames vooral huishoudelijke voordelen had opgeleverd - “Ik heb gestreken, de was gedaan, gekuist, mee op het land geholpen”, protesteerde ze - en zette het op een blubberen. Jeroen etaleerde evenveel gelaatsuitdrukking als voornoemde strobaal. Een moment van de rauwste emotie dat privacy verdiende, geen camera’s of een onderbrekende Dina. “Op het einde van de rit hebben we met mensen met gevoelens te maken”, flapte Dina er plots uit. Misschien iets om rekening mee te houden.

Maar ach! Daar wandelde plots Jeroens nieuwe vlam Kimberly binnen. Zijn ogen glommen even hard als zijn ketting, zijn handjes waren even grijpgraag als voorheen. Dat dit exemplaar geen letter Duits kon, was plots niet erg meer: het kind studeerde voor dierenarts. Romantiek als een kostenbesparende maatregel voor de boer. “De wegen van de liefde zijn ondoorgrondelijk”, was de conclusie van het gezelschap, nog zo’n dooddoener waarmee je een Brabants trekpaard tot moes kan kloppen. En ze aten met z’n allen nog een pannenkoekje. De wegen van ‘Boer Zkt Vrouw’ zijn het ook.

INFO

Gezien: ‘Boer Zkt Vrouw - De Wereld Rond’, VTM, maandag en dinsdag, 20.35 uur