“Een kindertafel met twee stoelen en een parasol voor op de tafel. Van Paw Patrol, maar als dat er niet is, mogen er ook andere dieren op staan. Maar wel blauw hé. Kan jij dat dan aan de Sint zeggen, mama? Wel doen hé? Oké.” Laat ik mijn dochter kiezen, dan is het simpel. Dan kijk ik het komende jaar op een schreeuwlelijke, elektrisch-blauwe tuinset die permanent in het midden van mijn woonkamer staat opgesteld. Opengeklapte parasol inclusief. Het spreekt dan ook voor zich dat ik mijn dochter niet laat kiezen. Wel als ze Duplo wil of een mooie puzzel, maar niet wanneer haar keuze van roos plastic is gemaakt. Of te duur is. Of gewoon, simpelweg, veel te lelijk is om naar te kijken. Anderzijds wil ik ook niet alle pret uit haar sinterklaasochtend zuigen door haar brief compleet te negeren. Iets aan de Sint vragen en dat vervolgens ook écht krijgen? Ik herinner me de euforie heus nog wel. Vandaar mijn vraag: hoe ‘stuur’ ik mijn bijna-driejarige subtiel richting sintcadeaus waar we allebei blij mee zijn? Deze mama’s geven tips.

“Een leuke folder uit een educatief verantwoorde winkel in huis halen (De Banier is een toptip!), dat is de eerste stap richting succes. Ik vertel Titus dat de drukbezette Sint onmogelijk alle speelgoedwinkels kan opzoeken. Daarom belt hij mama even op. Hij meldt dan bij welke winkel hij voor onze regio zal gaan inkopen. Eenmaal het verlossende telefoontje achter de rug is, voorzien we dus het juiste reclamefoldertje om uit te kiezen. Dan begint het knippen en plakken. Vorig jaar tekende ik een grote cirkel op een blad. Daarin mocht hij dan pakken wat hij écht wilde. Een shortlist, dus. Alle items buiten de cirkel en op de overige zeven pagina’s – voor het geval de Sint nog wat extra’s zou willen geven – vielen dus al uit de boot. Dit jaar voeg ik de regel ‘niets over elkaar plakken, want anders kan de Sint er niet aan uit’ toe: in de grote cirkel kleefden namelijk nog stééds een tweehonderdtal items. Vervolgens komt het beste deel: posten! Dat vinden ze erg leuk én het zorgt ervoor dat de lijst al een drietal weken voor de grote dag je huis uit is. Kinderen hebben namelijk maar een kort geheugen. Op 6 december is hij al lang vergeten wat er ook weer op zijn shortlist stond. Perfect!”

“Aangezien ze alles gemiddeld tien keer herhaalt, is het niet zo’n opgave om te achterhalen wat Adriana graag wil. Maar omdat we ondertussen ook wel de potentiële bevliegingen herkennen, kiezen we mee. Wat doet ze het liefst (momenteel: kleuren) en waar praat ze het meest over (K3 en Paw Patrol)? Die elementen probeert de Sint te combineren in een cadeau. Zij kiest dus de grote lijnen, hij vult concreet in.”

“Overdaad schaadt. Niet te veel pakjes dus, hier thuis. De Sint voorziet ook altijd iets dat ze moeten delen. Ook ‘praktische’ items scoren verrassend goed. ‘De mooie drinkbekers die Sinterklaas heeft gebracht’ zijn bijvoorbeeld nog steeds een hit.”

“Wij laten Ella zo veel mogelijk prentjes uit de folders knippen en op een blaadje kleven. Zo zijn we zeker dat er iets bijzit dat we allemaal leuk vinden én dat binnen het budget past. Kan de Sint zelf kiezen wat hij voor haar meebrengt, ‘want hij kan natuurlijk niet álles in die zak steken he.’”

“Het hoeft niet altijd speelgoed te zijn. Dit jaar vragen we de Sint een doe-cadeau waar iedereen pret aan beleeft: toegangstickets voor Walking with Dinosaurs.”

“Doorheen het jaar ziet Seppe regelmatig iets dat hij graag wil. We noteren dat in een boekje en halen dat boekje weer boven van zodra het tijd is om een brief aan de Sint te schrijven. Vindt hij de genoteerde spulletjes nog steeds tof, dan zijn we er relatief zeker van dat het bingo is. Als het iets te veel richting ‘rommeltjes’ gaat, sturen we wel bij. We proberen hem, op kindermaat, te leren wat duurzaamheid is. Dingen waarvan we weten dat ze na één keertje spelen in de kast belanden, brengt de Sint niet. Ook fijn: voor elke nieuwe lading Sintcadeaus die erbij komt, gaat er ook weer iets weg. Elk jaar kiest Seppe iets uit waar hij niet meer mee speelt. Dat brengen we dan samen naar een goed doel. Zo leert hij dat er best veel kinderen zijn die minder speelgoed hebben, leert hij delen én bewust om te gaan met (ont)spullen.”

“Mijn beste sinterklaastip? Download nu de ‘Bellen met Sinterklaas’ app. Groenten gegeten? Flink gaan slapen? Tandjes goed gepoetst? Je geeft in waarom je kind flink (of stout) is geweest en vervolgens belt de Sint hem/haar op met een volledig gepersonaliseerde boodschap. Doen, want 1) het gezicht van je kind tijdens zo’n belmoment-met-Sinterklaas is echt te schattig en 2) zo braaf waren ze nog nooit!”.

“De cadeautjes mochten ze vrij kiezen, maar wat we wél bewust in de hand hielden, was de hoeveelheid Sinterklaasfeestjes. Niet één thuis, één in de speelgoedwinkel, één bij elke oma. Een enkel cadeautjesmoment was genoeg.”

“Het is Sinterklaas, dus speelgoed krijgen ze sowieso, maar ik pols ook altijd of ze misschien nog iets leuks nodig hebben voor hun hobby. Een nieuwe balletoutfit, bijvoorbeeld.”

“Bij ons vindt de Sint veel pakjes op 2dehands.be: degelijk speelgoed waar vaak amper mee gespeeld is en er dus nog als nieuw uitziet. Hij kocht er al loten Duplo en Smartmax voor een prikje, en vond er zelfs exact de fluoroze rolschaatsen die Fie zo graag wilde! Maar zo veel geluk heb je natuurlijk niet altijd. Om teleurstellingen te vermijden, vertellen we hen dan ook op voorhand dat de Sint ‘misschien wel eens een andere kleur zou kunnen brengen dan zij gevraagd hadden’.”

“In de aanloop naar 6 december hebben we het ‘toevallig’ nogal vaak over de cadeautjes waarvan we weten dat ze wél in de zak zullen zitten. ‘Zou de Sint die ene autogarage brengen’? ‘Zal hij die wel kunnen dragen?’. Zo bouwen we de spanning op.”

“Zeurt Anna om iets dat ze graag wil, dan zetten we de Sint-kaart in. ‘Dat kan je aan Sinterklaas vragen’, werkt eigenlijk al prima vanaf de zomer. Zo stellen we een aankoop uit én stopt het zeuren. Het is ook handig om alle bevliegingen eruit te filteren. Zegt ze over een bepaald item (momenteel: een kinderparaplu en een Elsa-jurk) een maand later nog steeds dat ze het aan de Sint wil vragen, dan is de kans al groter dat ze er daadwerkelijk mee zal spelen. Ik kies niet zelf mee. Ik kies al de rest al, dus ik beschouw de sintcadeaus als haar wild cards. Tenzij ze een BB gun of een pony zou vragen, uiteraard.”

“Ze krijgen elk één ‘groot item’ dat ze gevraagd hebben – een LEGO bouwset of zo – en dan vult de Sint aan met kleine, leuke pakjes, zodat het veel lijkt.”

Journaliste Rien de Mey (32), mama van Matilda (2,5) en Waldo (5 maanden) wil tips. Niet de kartonnen adviezen uit de boeken, maar de sappige weetjes die moeders elkaar toestoppen op café. De tips die wérken. Daarom legt ze lastige kwesties voor aan andere mama’s en krijgt ze eerlijke antwoorden.