Ook in de akte van verdediging, die de advocaten donderdag voorlazen, hadden Nemmouches advocaten er al op gewezen dat er geen DNA van hun cliënt werd aangetroffen op de deur. Het feit dat er geen DNA van Nemmouche werd aangetroffen op de deur, bewijst volgens hen dat Nemmouche de dader niet is. De advocaten wilden dan ook graag tussenkomen toen uit de beelden bleek dat de dader inderdaad contact had met de deur. Een eerste keer raakt hij de deur aan met de elleboog, daarna ook twee keer met de linkerhand.

Aan het begin van de zitting probeerden de speurders de onduidelijkheid op te helderen over het feit of de dader nu al dan niet handschoenen aanhad. Volgens sommige getuigen had hij die aan, volgens anderen niet. De beelden van de handen van de dader en andere passanten werden getoond, maar die boden geen uitsluitsel over de handschoenen.

Uit de beelden blijkt dat de schutter ruim een minuut binnen was, en in die tijd schoot hij vier mensen neer, van wie er drie op slag dood waren. Bij het binnenkomen richtte hij zijn pistool meteen op het echtpaar Riva: eerst op Emanuel, vervolgens op Miriam. Beiden waren op slag dood. Vervolgens ging hij verder naar het onthaal van het museum. De speurders haalden aan dat de dader goed wist waar hij naartoe moest.

Aan het onthaal schoot hij medewerker Alexandre Strens neer, die enkele dagen later overleed. Toen zijn pistool niet meer werkte, stapte de dader even naar buiten om van wapen te wisselen, waardoor de deur sloot. Met zijn kalasjnikov schoot hij op de deur, om daarna weer binnen te vallen en het vierde slachtoffer, Dominique Sabrier, dood te schieten.