Zonhovense expat zocht werk in Polen om bij vrouw en kinderen te zijn

Harald is de kleinzoon van een Eindhovenaar die voor Philips Hasselt bij ons kwam werken en wonen. “Voor de Nederlandse tak van de familie zijn wij de Bèls, hoor.” Een grootvader als expat, zij het een die Noord-Brabant voor ons Limburg ruilde. De wereld was kleiner toen. Iets van dat internationale moet toch gesluimerd hebben bij de kleinzoon. Op het college in Hasselt studeert Harald bewust ook Duits. Als student aan het LUC van destijds kiest hij onder meer het vak ‘Internationaal Zakenwezen’.

Expat

Even in sneltreinvaart zijn professionele cv: eerst 1,5 jaar Bosch in Tienen. Dan wenkt het buitenland: account manager Kodak England via Utrecht; Business Unit Finance & Corporate Audits voor Kodak in Genève; internationaal team Kodak voor implementatie van software met Londen als uitvalsbasis; financial controller voor Kodak Polen en Oost-Europa vanuit Londen; interne controle en audits voor game-ontwikkelaar Activision Blizzard met zetel in Londen en nu, sinds maart 2017, Corporate Audit Manager voor de Volvo Group.

Je controleert dus werkprocessen. Dan zien collega’s je niet altijd even graag?

(lacht) “Dat zegt m’n vader ook al. Die zagen we vroeger niet zo graag komen. Ach, het valt best mee.”

Eén ding valt op in je cv. Jaren werk je in verschillende functies voor Kodak en ineens ...

“… ben ik weg. Klopt. Een herstructurering en ik was een van de slachtoffers. Niet fijn en ik was er ook even niet goed van. Maar bedrijven zijn nu eenmaal geen liefdadigheidsinstellingen. Die willen winst maken.”

Dan duikt Polen ineens op.

“Maar ik kende Polen al vanuit mijn tijd dat ik voor Kodak werkte. Ik herinner me nog dat ik op mijn eerste Poolse zakenreis het alsmaar had over dat groot kasteel in het centrum van Warschau. Mijn hotel lag vlakbij. Vandaar. Eén collega zei: Wat jij ‘kasteel’ noemt, is het Paleis van Cultuur & Wetenschap dat Stalin nog aan Polen geschonken heeft. Gênant, maar hij zei het vriendelijk.” (lacht) “Het is het tweede hoogste gebouw van Polen, een symbool voor Warschau, met bovenin een fabuleus uitzicht. Een must-see.”

Je hebt een Poolse vriendin.

“Ja. Magda is intussen de moeder van onze tweeling. We hebben elkaar leren kennen in die eerste Poolse periode van mij. Zij werkte toen ook voor Kodak. Een aantal jaren hebben we een langeafstandsrelatie gehad. Al kwam ik wel regelmatig naar Polen voor het werk. Na mijn vertrek bij Kodak werd dat moeilijker. Dan was het in het weekend: zij naar Londen, ik naar Warschau. Maar ook weer niet elk weekend.”

Tot Magda vertelde dat ze zwanger was.

“Onze kinderen zijn op 2 april vorig jaar geboren. Mijn toenmalige baas zei nog: Goed dat ze niet op 1 april geboren zijn. Maar ik dacht toen al: Ik moet werk in Polen vinden. Mijn werkgever toen is wel bijzonder flexibel geweest. Het eerste half jaar mocht ik thuis vanuit Polen werken.”

En nadien?

“Elke maandagochtend de vlucht naar Londen en elke donderdagavond een vlucht terug naar Warschau. Dat viel toch tegen. Je wil je kinderen zien groot worden en de nachten dat ik er niet was, bleef de moeder van Magda al eens slapen. Met een tweeling kom je soms handen te kort.”

En met het hele gezin naar Londen verhuizen?

“Dat was geen optie, vond ik. Mijn Londens appartement, dat ik nu verhuur, is vrij klein. En in Londen is er géén familie in de buurt. De familieband is heel belangrijk voor Polen. In Magda’s familie is dat niet anders. Bovendien is het voor onze tweeling rustiger opgroeien in Polen dan in het hectische Londen. Bovendien speelde de Brexit toch ook in mijn achterhoofd. In Engeland is men niet altijd even vriendelijk meer voor buitenlanders. Onder meer voor Polen. Veiligheid was toch ook een issue. Al stond Polen nooit op mijn bucketlist, nu klaag ik toch niet. Ik ben blij dat ik die stap gezet heb.”

Was het makkelijk werk vinden in Polen?

“Neen. Van alle sollicitaties die ik gestuurd had, was Volvo de enige die mij contacteerde. Ik heb geluk gehad. Ze zochten net iemand met mijn profiel. Wellicht heeft het ook geholpen dat ik open kaart heb gespeeld en dat ik verteld heb waarom ik in Polen wilde werken. Volvo wist dus dat ik niet voor een half jaar, of een jaar, even naar Polen zou komen.”

Hoe is je Pools?

(zucht) “Ik kan me een beetje behelpen in de winkel of op restaurant, maar om nu een avondvullend gesprek te voeren… Thuis spreek ik Engels met Magda. Zo onderhoudt zij haar Engels. Bovendien schakelen Polen als ze horen dat je moeilijk je woorden vindt, snel over op Engels. Ook al kunnen ze dat zelf niet altijd even goed. Op die manier leer ik het ook niet. Via mijn werk heb ik nu gevraagd of ik geen Poolse cursus kan volgen. Een hele ongebruikelijke vraag in Polen.” (lacht)

Zijn er dan niet veel buitenlanders?

“Veel en veel minder dan in Engeland. Zwarte mensen zie je hier nauwelijks. Moslims ook niet. Wel relatief veel Aziaten. Je hebt wel een belangrijke Oekraïense inwijking, maar dat hoor je alleen maar als ze praten.”

Polen is niet solidair met de EU in de vluchtelingencrisis. Polen vangt geen vluchtelingen op.

“Ik vind dat eerlijk gezegd niet fair van Polen. Polen zijn erg kritisch als het gaat over buitenlanders. Dan zeggen ze heel makkelijk: Kijk wat er in het buitenland gebeurt met al die aanslagen. Alsof het zo simpel is. Een collega sprak me aan over de rellen in Brussel: Wat is er bij jullie aan de hand? Weet je, Polen hebben in hun geschiedenis vaak moeten knokken voor hun identiteit. Ook voor hun katholicisme. Hier geven priesters soms nog politiek advies tijdens hun preek.”

Jullie zijn niet getrouwd. Geen probleem in het katholieke Polen?

“Ik ga niet zeggen dat het geen probleem is, maar het is ook niet meer zo dat het een groot probleem is zoals vroeger. Polen staat op dat vlak nog niet zo ver als België, maar het gaat toch wel in die richting. Al kan ik bepaalde verzekeringen via het werk niet afsluiten omdat we niet getrouwd zijn.”

Zijn er trouwplannen?

“Ik ben ooit nog getrouwd geweest. Dan is een mens voorzichtiger als het op trouwen aankomt. Nu speelt dat niet meer zo’n rol. Ik denk dus van wel. Misschien leuk als de kinderen al wat ouder zijn. Dan herinneren ze er zich nog iets van. Magda volgt nu een opleiding als juwelenontwerpster. Dan kan ik mijn eigen ring maken, lacht ze al.”