Tinderdate verandert in één grote nachtmerrie: “Dat ik nog leef, is een klein wonder”

Al sinds 2016 brengt Ruben Vanhees ongeveer de helft van het jaar door in het Zuid-Amerikaanse Colombia, van waaruit hij IT-projecten coördineert en Engels geeft. “Ik hou van Colombia, maar deze week heb ik de schaduwzijde van het land leren kennen”, vertelt de dertiger, die afgelopen dinsdag in Medellin op date ging met een Colombiaans meisje dat hij via de datingapp Tinder had leren kennen. “Thalia heette ze. Zogezegd.”

Nochtans verliep het afspraakje in een cafeetje in Bello, een gemeente net ten noorden van Medellin, heel normaal. “We hadden een leuk gesprek over motorcross en Stefan Everts. Na een paar Corona’s stelde ze voor iets bij haar tante te gaan drinken, die in de buurt van mijn appartement woonde.” Thalia stond erop om zelf een Uber-chauffeur te regelen. “We zijn eerst naar mijn flat gereden om een gsm-oplader op te pikken en een paar biertjes uit de koelkast te halen. Thalia pakte ook een dekentje van mijn bed. Dan kon ik bij haar tante blijven slapen als het laat werd, zo legde ze uit. Colombianen nodigen graag en vaak mensen bij uit, dus ik stelde ik mij daar op dat moment geen vragen bij.”

Rioleringsbuis

Bij de tante van zijn Tinder-date zou Ruben echter nooit geraken. “Op een bepaald moment stopte de chauffeur en sprongen er twee gewapende mannen in de wagen. Eentje had een mes vast, de ander een stroomstootwapen. Zowel ikzelf als de chauffeur en Thalia kregen verschillende elektrische schokken. Waarschijnlijk wilden ze zo laten uitschijnen dat mijn date ook slachtoffer was, maar achteraf is gebleken dat ze mee in het complot zat.”

Plots sprongen er twee gewapende mannen in onze wagen en kreeg ik verschillende stroomstoten toegediend

De mannen bonden Ruben vast, blinddoekten hem met zijn T-shirt en duwden hem plat op de achterbank, met zijn dekentje over hem heen. “Een heel eind buiten de stad, in het bergdorpje San Félix, hebben die kerels mij uit de auto gesleurd en in een rioleringsbuis geduwd. Daar moest ik blijven zitten terwijl Thalia terug naar mijn flat ging. Laptop, paspoort, portefeuille,… Alles van waarde heeft ze meegenomen.” Na enkele bange uren in de rioleringsbuis werd de Maaseikenaar door zijn ontvoerders gedwongen om een berg op te kruipen. “Eenmaal boven moest ik in een gat in de grond kruipen. Daarna droegen ze mij op om geld over te schrijven via mijn smartphone. Toen dat niet lukte - er was geen bereik op de berg - moest ik al mijn pincodes geven. Als zou blijken dat de codes niet correct waren, zouden ze mijn vingers er één voor één afsnijden.”

Opgesloten in put

Terwijl Thalia en een ander meisje terug richting het centrum trokken om geld af te halen, moest Ruben de nacht ondergronds doorbrengen. “Ik kreeg een pijpje toegestopt waar ik aan moest trekken om te kalmeren. Basuco waarschijnlijk, een lokale drug op basis van coca-extract. Daarna hebben ze het gat van de put met mijn dekentje en takken dichtgemaakt. Ik heb er de hele nacht in foetushouding gelegen. Rond mijn nek hing een strop die naar mijn voeten liep. Als ik mijn benen probeerde strekken, wurgde ik mijzelf.”

Pas de volgende middag kregen Rubens ontvoerders een telefoontje dat de codes weliswaar correct waren, maar dat de meisjes slechts enkele honderden euro’s hadden kunnen afhalen. “Daar waren ze niet tevreden mee. Toen de avond viel, mocht ik de put uit en hebben mijn vier ontvoerders mij naar een finca, een Colombiaans landhuis, gebracht. De mannen beloofden dat ze een escorte voor mij zouden regelen, maar dan moest ik wel eerst al mijn rekeningen leeghalen.”

(Lees verder onder de afbeelding)

‘Ratten met kravatten’

Toen Ruben en zijn ontvoerders in het landhuis aankwamen, werden ze door twee andere bendeleden en een pitbull opgewacht. “Er stonden bier, drugs en een escorte klaar. Eerst kreeg ik tussi toegediend, een psychedelische drug. Daarna moest ik al mijn spaarcenten naar mijn zichtrekeningen overschrijven. Na twee keer werd de daglimiet gelukkig bereikt. De rest zouden ze de volgende ochtend overschrijven of gebruiken om cryptomunten mee te kopen. Ik kreeg de garantie dat ik op het vliegtuig naar België zou worden gezet als ik meewerkte. Ratas Con Corbatas, ‘ratten met kravatten’, zo omschreven ze zichzelf. Gangsters, maar wel mensen die hun belofte nakwamen.”

Nadat het geld was overgeschreven, kreeg Ruben een escorte aangeboden. “Amuseer u maar, klonk het doodleuk. Toen ik het meisje vertelde wat er was gebeurd, fluisterde ze mij toe dat ik niet moest hopen dat ik de finca levend zou verlaten. Ik had immers de gezichten van alle bendeleden gezien. Op dat moment besefte ik dat ontsnappen mijn enige redding was.”

In slaap gevallen

Rubens grote geluk bleek de plotse komst van een andere bende in een nabijgelegen landhuis. “Toen ze hoorden dat er andere gangsters in de buurt zaten, moesten we onmiddellijk vertrekken. Ze vreesden dat die een deel van de buit zouden komen opeisen. Buitenlanders brengen geld op.” Ruben werd door zijn twee ontvoerders opnieuw in de wagen geduwd, waarna ze halsoverkop op zoek gingen naar een hotel. “In Bello, een wijk in de buitenstad, vonden ze uiteindelijk een groezelig love hotel dat hen veilig leek. Ze boekten twee kamers: eentje voor mij en een bewaker, en een privékamer voor de andere kerel. Ik had op dat moment al twee dagen niet meer geslapen en ben uiteindelijk snel in slaap gedoezeld.”

Toen de Maaseikenaar rond 7 uur wakker werd, zag hij dat zijn bewaker langs hem lag te slapen. “Ik wist meteen dat het nu of nooit was.” Ruben sloop naar de kamerdeur, waarna hij het hotel uit spurtte. “Ik ben in mijn boxershort de straat opgelopen om taxi’s tegen te houden, maar niemand stopte voor een halfnaakte, schreeuwende Belg. Daarna ben ik als een gek beginnen lopen en uiteindelijk door bewakers van een lokaal bankkantoor opgevangen.”

Belgische ambassade

Even later werd Ruben door de lokale politie opgevangen en ondervraagd. “Ze hebben meteen de Gaula ingeschakeld, een speciale eenheid van de Colombiaanse politie die gespecialiseerd is in ontvoeringen. Diezelfde dag nog ben ik naar het Belgische consulaat in Medellin gebracht om een tijdelijk paspoort aan te vragen. Het onderzoek loopt, maar volgens de politie is het duidelijk dat het om professionals gaat.” Zijn spullen is Ruben definitief kwijt, maar de overgeschreven spaarcenten kunnen mogelijk nog worden gerecupereerd. “De daders hebben iets meer dan 1.000 euro kunnen afhalen, maar de rest staat op geblokkeerde rekeningen.”

Waar Ruben sinds donderdag in Colombia verblijft, mag de Maaseikenaar uit veiligheidsoverwegingen niet kwijt. Gisteren in de late namiddag stapte hij op het vliegtuig richting België, waar hij vanochtend vroeg zal landen. “Of ik nog terugkeer? Ik was eigenlijk van plan om naar Colombia te verhuizen, maar weet niet of dat nog veilig kan. Zolang die gangsters vrij rondlopen, blijf ik weg uit deze stad. En afspreken via Tinder doe ik hier sowieso nooit meer. Ik heb het er levend vanaf gebracht, maar mijn verhaal is helaas uitzondering. De bendes in Colombia winnen opnieuw terrein. Onlangs is hier nog een Turks-Canadese professor beroofd, gedrogeerd en uiteindelijk aan een overdosis gestorven. Daarom dat ik mijn verhaal wil delen. De overheid stimuleert het toerisme met de slogan ‘Colombia, the biggest risk is wanting to stay’, maar de realiteit vertelt helaas een ander verhaal.”

Buitenlandse Zaken bevestigt dat Ruben donderdag via de politie contact met de Belgische ambassade in de hoofdstad Bogota heeft opgenomen. “We hebben een voorlopig paspoort afgeleverd waarmee hij terug naar België kan”, zegt woordvoerder Karl Lagatie. Het onderzoek is in handen van de Colombiaanse politie. “Onze mensen in Colombia hebben onze landgenoot zo goed mogelijk bijgestaan en ook contact opgenomen met zijn familie in Limburg.”

Er geldt vandaag geen negatief reisadvies voor Medellin. “Maar in bepaalde wijken buiten het toeristische centrum dienen buitenlanders wel extra voorzichtig te zijn.”